Szewna: rozpoczęto Rok ks. Marcina Popiela – niezwykłego proboszcza

W parafii pw. Świętego Mikołaja w Szewnie rozpoczęto 16 marca br. obchody Roku Ks. Marcina Popiela w 110. rocznicę, zmarłego w 1991 r. długoletniego zasłużonego proboszcza parafii. Uroczystej Mszy św. przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz.

– Ks. Marcin Popiel wyprzedził swój czas, stylem duszpasterstwa, otwarciem na ludzi, odnową liturgiczną i stylem kapłańskiego życia. Ta jego duchowość płynęła z umiłowania Eucharystii i bezgranicznego synowskiego oddania Maryi. Długoletni czas jego pracy w parafii zaowocował jej duchowym odnowieniem, prężnym duszpasterstwem i tworzeniem jednej wspólnej rodziny wierzących. Ze swoimi parafianami dzielił wspólny los, często ich odwiedzał, znał po imieniu. Z uwagą wysłuchiwał ich poglądów, twierdził, że każdy może mieć coś ważnego do przekazania mu od Boga. Taki pozostał w pamięci wielu – podkreślił proboszcz miejscowej parafii ks. Jan. Butrym.

– Biografowie niezwykłego proboszcza szewieńskiej parafii mówią, że trwał on całymi nocami na adoracji Najświętszego Sakramentu, wpatrując się w Chrystusa. A następnie naśladował Go w życiu. Niech Wielki Post pomoże także każdemu z nas zjednoczyć się – apelował bp Nitkiewicz.

Na wspólnej modlitwie zgromadzili się kapłani z dekanatu oraz duchowni pochodzący z parafii Szewna, siostry zakonne oraz liczni wierni w tym młodzież, która podczas Mszy św. przyjęła sakrament bierzmowania.

Ks. Marcin Popiel urodził się 21 marca 1904 roku w Kurozwękach koło Staszowa. Wychowany był w rodzinie ziemiańskiej. Miał być dziedzicem majątku i głową rodu. Był człowiekiem wykształconym, studiował leśnictwo w Wiedniu oraz w Nancy we Francji. Punktem zwrotnym w jego życiu stały się rekolekcje w domu Księży Misjonarzy w Krakowie.

Po konsultacji ze swym kierownikiem duchowym w 1937 roku, mając 35 lat, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W 1939 r. po agresji Niemiec kontynuował studia we Lwowie, a po wkroczeniu tam Rosjan wrócił do Sandomierza. Na polecenie biskupa przerwał studia, żeby zająć się rodziną i majątkiem. W 1944 roku wrócił do seminarium, a w kolejnym przyjął święcenia kapłańskie.

Jego pierwszą i jedyną parafią była wiejska parafia Szewna, koło Ostrowca Świętokrzyskiego, do której przybył 12 stycznia 1946 r. i pozostał do końca życia. Zawierzył Maryi swoje życie, kapłańskie posługiwanie oraz całą parafię Szewna. Nie uważał siebie za proboszcza tej parafii, mówił, że króluje w niej Matka Boża. W codziennie prowadzonym osobistym "Dzienniku duszy" rozmawiał z Matką Maryją i do Niej zwracał się we wszystkich sprawach. Wierzył, że Ona je poprowadzi.

Adorował codziennie Najświętszy Sakrament, najczęściej wieczorem, często zostając w kościele całą noc. Aby przybliżyć ludziom Chrystusa Obecnego w Eucharystii zbudował sześć kaplic na terenie parafii. Nazywał je stajenkami betlejemskimi. Troszczył się, by liturgia Mszy św. była dla ludzi zrozumiała. Jako jeden z pierwszych księży w Polsce wprowadził język polski do liturgii oraz rozpoczął odprawianie Mszy św. przodem do ludzi.

Ks. Marcin Popiel wprowadził do parafii Drogę Neokatechumenalną, Odnowę w Duchu Świętym, Wspólnotę Ruchu Światło – Życie i duszpasterstwo rodzin. Cechowała go niezwykła otwartość na ludzi i świat. We wrześniu 1980 r. gościł w Szewnej Jean Vanier, który przeprowadził rekolekcje dla założycieli ruchu "Wiara i Światło" w Polsce z Warszawy, Krakowa, Poznania, Wrocławia i Lublina.

Zbudował dwa domy rekolekcyjne, które były otwarte także dla niepełnosprawnych. Był przykładem służebnej postawy wobec każdego człowieka. Szczególną miłością darzył dzieci i ludzi chorych. Wrażliwy na biedę, często oddawał przypadkowo spotkanym ubogim swój płaszcz i buty, zabierał pijaków z drogi i układał ich w swoim łóżku, a sam czuwał na krześle całą noc.

Założył Stację Opieki nad Matką i Dzieckiem, przedszkole oraz Caritas. W czasie stanu wojennego, dzięki jego znajomościom do Szewnej napływały z Francji obfite dary, także leki, dzięki czemu utworzono tam aptekę darów.

Ks. infułat Popiel został wpisany do Księgi Zasłużonych dla Ostrowca Świętokrzyskiego. Został odznaczony Złotą Odznaką Towarzystwa Walki z Kalectwem.

Zmarł 22 lipca 1991 roku w wielu 87 lat. W świadomości parafian zapisał się, jako „Piewca Hymnu Miłości". Został pogrzebany na cmentarzu parafialnym w Szewnie wśród swoich parafian.