Tarnów: zakończył się diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego dwóch księży filipinów

Dobiegł końca diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego Sług Bożych ks. Ferdynanda Machaya i ks. Jana Michałkowskiego ze zgromadzenia księży filipinów. W Kurii Diecezjalnej w Tarnowie uroczyście zamknięto proces dwóch męczenników z czasów II wojny światowej.

„Proces trwał siedem lat. Przesłuchaliśmy świadków, dotarliśmy też do wielu źródeł. Księża całym swoim życiem wyznawali wiarę w Chrystusa, pomagali ludziom, narażając własne życie. Odważnie bronili wiary” – podkreśla ks. Tadeusz Bańkowski, który odpowiadał za przygotowanie procesu.

Teraz dokumenty zostaną przekazane trybunałowi w Pelplinie, gdzie toczy się postępowanie w sprawie grupy męczenników II wojny światowej. Po zakończeniu wszystkich procesów trafią one do Rzymu, aby Kongregacja do Spraw Świętych mogła wydać orzeczenie o możliwości wyniesienia na ołtarze męczenników z czasów II wojny światowej.

Ksiądz Ferdynand Machay urodził się 9 grudnia 1914 r. w Jabłonce, w województwie krakowskim. Po skończeniu gimnazjum w Nowym Targu, w 1933 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1939 roku jako członek Kongregacji Oratorium Św. Filipa Neri w Tarnowie. Niedługo po świeceniach powierzono mu zastępstwo kapelana szpitala w Tarnowie. Spowiadał tam rannych żołnierzy, jeden z nich bardzo rozpaczał z powodu upadku Polski. Ks. Machay pocieszał go, że jeszcze nie koniec, że wojna jeszcze trwa i że Polska zmartwychwstanie. Okazało się, że ten żołnierz był podstawionym konfidentem i spisaną treść spowiedzi przekazał Gestapo. Ks. Machay został aresztowany dnia 29 września 1939 r. Przebywał najpierw w więzieniu w Tarnowie, następnie w Krakowie na Montelupich i w końcu w Nowym Wiśniczu. Ks. Ferdynand Machay został rozstrzelany w Nowym Wiśniczu dnia 8 czerwca 1940 r., w odwet za ucieczkę jednego z więźniów.

Ks. Jan Chryzostom Michałkowski urodził się w styczniu 1914 r. w Jerce k. Kościana należącej wówczas do benedyktyńskiej parafii w Lubiniu, w archidiecezji poznańskiej. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Po ukończeniu studiów w dniu 29 czerwca 1938 roku z rąk bp. Franciszka Lisowskiego ordynariusza diecezji tarnowskiej, przyjął święcenia kapłańskie.
Pracując w diecezji sandomierskiej m.in. prowadził tajne nauczanie młodzieży zakresu szkoły średniej, razem z innymi nauczycielami.

Został posądzony o szpiegostwo, był bity, maltretowany, został wywieziony do obozu w Oświęcimiu. Następnie został przetransportowany do obozu w Buchenwaldzie do ciężkiej pracy w kamieniołomach. Otrzymał obozowy numer 34091 i tam wyczerpany nieludzką pracą, zniszczony głodem, zmarł 26 grudnia 1943 r.