Tarnowskie seminarium otrzymało relikwie św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego

Tarnowskie seminarium otrzymało relikwie św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego – założyciela Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa. Zostały one wprowadzone podczas uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. To święto patronalne uczelni.

Jak mówi wikaria generalna sióstr józefitek siostra Mateusza Ciszewska, św. ks. Zygmunt Gorazdowski troszczył się o każdego człowieka. Sam bardzo pragnął zostać kapłanem.

– Jego święcenia kapłańskie zostały wstrzymane na dwa lata przez chorobę. Wytrwał i modlił się do Boga takimi słowami „Wszechmogący użycz mi sił, bym spełnić mógł twe posłannictwo, a całe życie poświęcę dla dobra bliźnich”. To przepiękna postać. Był wielkim dobroczyńcą – dodaje.

Uroczystości były także okazją do wdzięczności za 70 lat posługi sióstr józefitek w tarnowskim seminarium. Do Tarnowa przyjechały z różnych zakątków Polski siostry, które przed laty pracowały w seminarium.

W tym gronie są także siostry józefitki Daria i Kinga Śledziona, które są rodzonymi siostrami. Pochodzą z diecezji rzeszowskiej.

– Przyjechałam z Częstochowy, gdzie teraz jestem na placówce, a tutaj pracowałam w bibliotece. Miło to wspominam. Jestem cały czas zapraszana na wszystkie uroczystości. – A ja pracowałam w kuchni, dużo było pracy, ale bardzo mi się podobało. Klerycy przychodzili do nas, dziękowali za posiłki, chcieli też przepisy. Pracowała tutaj także nasza ciocia, która była asystentem dentysty, trzymała głowy klerykom przy leczeniu zębów – opowiadają siostry.

– Przez 70 lat sporo sióstr podjęło pracę we wspólnocie naszego seminarium. 24 odpowiedziały na nasze zaproszenie. Siostry podejmują swoje obowiązki w kancelarii, rektoracie. Siostra przełożona odpowiada za zaopatrzenie seminarium, więc dbają, żeby niczego nam nie brakowało. Są ogromnym wsparciem modlitewnym, wsparciem cierpienia, które ofiarują w intencji powołań i formacji –  mówi rektor WSD ks. dr Jacek Soprych.

Mszy św. przewodniczył ks. dr Grzegorz Lechowicz wikariusz biskupi ds. zakonnych. Podczas uroczystości patronalnej był także wykład o św. księdzu Zygmuncie Gorazdowskim i  przedstawienie „Lwowski Samarytanin” w wykonaniu alumnów Wyższego Seminarium Duchownego.

Święty ks. Zygmunt Gorazdowski był założycielem Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa. Całe swoje kapłańskie życie poświęcił wykluczonym. Nazywany był „ojcem dziadów” czy „nieznanym bratem Albertem lwowskim”.

Jego rodzinnym miastem jest Sanok. Tu 1 listopada 1845 r. przyszedł na świat jako drugie z siedmiorga dzieci. W czasie rzezi galicyjskiej cudem uniknął śmierci. Zostaje uratowany przez nianię, która ukrywa go pod kołem młyńskim, w lodowatej wodzie. Ciężka choroba płuc, która rozwinęła się od tego epizodu, towarzyszyła Zygmuntowi przez całe życie.

W 1865 r. Gorazdowski postanawia zostać kapłanem. Przerywa studia prawnicze na drugim roku i wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Po jego ukończeniu przez dwa lata leczy kolejny nawrót gruźlicy. W 1871 r. w katedrze lwowskiej otrzymuje święcenia kapłańskie, odłożone przez przełożonych ze względu na ciężki stan zdrowia.

Jako młody kapłan pracuje kolejno w Tartakowie, Wojniłowie, Bukaczowce, Gródku Jagiellońskim i Żydaczowie. W tym czasie pisze opracowania religijno-katechetyczne, adresowane głównie do dzieci i młodzieży. Jego „Katechizm dla szkół ludowych” zalecono w diecezji przemyskiej jako „najodpowiedniejszy podręcznik przy nauce religii”.

W 1877 r. ks. Gorazdowski zostaje przeniesiony do Lwowa, gdzie pracuje w kilku parafiach i prowadzi działalność charytatywną. Zakłada liczne towarzystwa miłosierdzia. W 1882 r. sprowadza z Tarnopola Siostrzyczki Ubogich, które podejmują się prowadzenia „taniej kuchni ludowej”. Dają one początek założonemu w 1884 r. Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Józefa.

Oprócz Domu Pracy i Zakładu dla Nieuleczalnie Chorych i Rekonwalescentów ks. Gorazdowski zakłada także internat dla studentów Seminarium Nauczycielskiego i Zakład Dzieciątka Jezus, w którym jako pierwszym w kraju opiekę znajdują porzucone niemowlęta.

W Zakładzie Dzieciątka Jezus bezpłatny dach nad głową, wyżywienie oraz opiekę duchową, a czasem i pomoc w resocjalizacji znajdują także kobiety z małymi dziećmi.

Z jego inicjatywy powstaje we Lwowie Związek Katolickich Towarzystw Dobroczynnych. W miarę rozwoju zgromadzenia zakonnego ks. Gorazdowski uruchamia kolejne jego placówki w różnych miastach Galicji, m.in. w Sokalu, Krośnie, Kaliszu, Czortkowie, Dolinie i Tarnowie.

Ks. Gorazdowski umiera 1 stycznia 1920 r. we Lwowie, w domu generalnym zgromadzenia i zostaje pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim. 26 czerwca 2001 r. św. Jan Paweł II dokonał we Lwowie jego beatyfikacji. 23 października 2005 r. papież Benedykt XVI ogłosił go świętym.