Toruń: obrady II Międzynarodowej Konferencji o dialogu chrześcijańsko–muzułmańskim

Dialog chrześcijańsko–muzułmański jest nie tylko konieczny, ale jest także możliwy. Nad sposobami jego realizacji dyskutowali uczestnicy II Międzynarodowej Konferencji „Dialog chrześcijańsko–muzułmański. Klucz do wspólnej przyszłości”. Sesja wykładowa pierwszego dnia skupiła się na metodologicznych i merytorycznych aspektach dialogu między największymi religiami świata.

Konferencję w imieniu organizatorów otworzył dr hab. Czesław Łapicz, który w swoim wystąpieniu podkreślił rolę Torunia w dziele budowania pokoju na świecie. Spotkanie odbywa się w roku, w którym przeżywamy 600. rocznicę I Pokoju Toruńskiego oraz 25. rocznicę modlitewnego spotkania wyznawców różnych religii w Asyżu.

– Czy dialog chrześcijańsko–muzułmański ma sens? Jeżeli tak – to jaki? I kto ma go prowadzić i po co? – pytał w swoim wystąpieniu prof. dr hab. Bassam Aouil z Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Prof. Aouil swoje wystąpienie poświęcił refleksji nad koniecznością kontaktów pomiędzy dwiema największymi religiami świata oraz nad sposobem prowadzenia dialogu. Prelegent stawiał pytanie o charakterystykę dialogu międzyreligijnego i o jego cel? – Niestety, metodologia tego dialogu jest niejasna, co sprawia, że trudno jest określić do czego ten dialog ma prowadzić. Często zauważa się, że ten cel jest polityczny, a nie społeczny, kulturowy – mówił prof. Aouil i zaznaczył, że chrześcijanie i muzułmanie powinni dążyć do wzajemnego poznania kultur i religii, by uniknąć tego rodzaju zagrożeń.

– Relacje między wyznawcami innych religii, w tym muzułmańskiej, uległy znacznej poprawie po Soborze Watykańskim II – zaznaczył ks. dr Adam Wąs z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
W swoim wystąpieniu poruszył kwestię przesłania katolików do muzułmanów przygotowywanego co roku na zakończenie Ramadanu przez Papieską Radę ds. Dialogu Międzyreligijnego. Zaznaczył, że po Soborze Watykańskim II nastąpiła w teologii swoista „rewolucja kopernikańska”, która pozwoliła na nowe spojrzenie na wyznawców innych religii. Dzięki temu nowemu spojrzeniu chrześcijanie zaczęli traktować niechrześcijan jako braci poszukujących Prawdy. Ks. dr Wąs podkreślił, że przesłanie tych orędzi jest jasne. – Jesteśmy wezwani, by razem budować pokój na świecie oraz troszczyć się o najbardziej potrzebujących – dodał prelegent.

Dr Aldona Maria Piwko z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego zauważyła, że chrześcijanie i muzułmanie posiadają wspólne płaszczyzny ułatwiające dialog. – Modlitwa, post, jałmużna są drogowskazami do wspólnej przyszłości – dodała dr Piwko. Zarówno chrześcijanie jak i muzułmanie podejmują działania mające na celu wspieranie osób zepchniętych na margines społeczeństwa. – Chrześcijanie i muzułmanie mają wspólne cele i sposoby ich realizowania. Podejmowanie współpracy przyniesie przemianę wielu społeczeństw – zakończyła prelegentka.

W dyskusji podsumowującej pierwszy dzień obrad zwrócono uwagę na potrzebę podejmowania wspólnych działań nie tylko na płaszczyźnie instytucjonalnej. Organizowanie debat, wspólnych modlitw nie przyniesie skutku jeśli zabraknie autentycznej realizacji dialogu w życiu poszczególnych osób. Im więcej osób na płaszczyźnie życia codziennego zaangażuje się w budowanie dobrych „stosunków sąsiedzkich”, tym łatwiej będzie dojść do porozumienia na szczeblu instytucji i organizacji międzynarodowych.

Pierwszy dzień spotkania zakończył się koncertem muzyki poważnej w wykonaniu Camerata Vladislavia. Koncert odbył się w Sali Złotej Pałacu Dąmbskich przy ul. Żeglarskiej 8 i był dedykowany Janowi Pawłowi II, który odegrał szczególną rolę na płaszczyźnie dialogu chrześcijańsko – muzułmańskiego.

W czwartek, drugiego dnia konferencji uczestnicy skupią się na praktycznych aspektach dialogu międzyreligijnego. Wśród prelegentów będzie m.in. wybitny biblista, ks. prof. dr hab. Waldemar Chrostowski.

Konferencja została zorganizowana przez Pracownię Języka i Kultury Arabskiej UMK we współpracy z Instytutem Dialogu „Dunaj”. Jest ona kontynuacją ubiegłorocznego wydarzenia zatytułowanego „Dialog chrześcijańsko– muzułmański. Historia i współczesność, zagrożenia i wyzwania”.