Tradycyjny odpust Porcjunkuli u franciszkanów-reformatów

W klasztorze franciszkanów-reformatów w Kętach na Podbeskidziu rozpoczęły się 31 lipca uroczystości triduum ku czci Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli. Mieszkańcy Kęt i okolic nieprzerwanie od ponad trzystu lat obchodzą tu uroczysty odpust nawiązujący do dwóch mistycznych wydarzeń z życia św. Franciszka – daru odpustu przypisanego do kaplicy pod Asyżem oraz otrzymania stygmatów męki i śmierci Chrystusa.

Uroczystości wypełniają Msze św., czuwania, adoracje i modlitwy różańcowe. O północy z 1 na 2 sierpnia w odprawiona zostanie Pasterka Maryjna. Kulminacją obchodów jest Msza św. odpustowa, 2 sierpnia.

Doroczny odpust Porcjunkuli w Kętach cieszy się długoletnią tradycją i choć obecnie nie ma takich tłumów jak jeszcze kilkanaście lat temu, to nadal przybywa do klasztoru w tym czasie wielu wiernych, którzy pragną się tu modlić. „Ta tradycja przekazywana jest w wielu rodzinach pokolenia na pokolenia. Pielgrzymi przybywają tu całymi rodzinami. Przystępują do sakramentu spowiedzi. Modlą się prze kilka godzin podczas nabożeństwa różańcowego” – podkreślają franciszkanie opiekujący się miejscem.

Tegorocznym kaznodzieją podczas odpustu jest o. Klaudiusz Bartos OFM, wikary z franciszkańskiej parafii w Krakowie-Azorach. On także będzie przewodniczył głównym Mszom podczas uroczystości.

Franciszkanie z Kęt przypominają, że odpust Porcjunkuli to okazja do sakramentalnego spotkania się z Bogiem. Dlatego w kęckim klasztorze przez te dni nie brakuje chętnych do spowiedzi i Komunii św.

Klasztor Ojców Franciszkanów w Kętach został wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku. Inicjatorem budowy był chorąży krakowski i rycerz chorągwi husarskiej Andrzej z Żydowa Żydowski. Celem jego przedsięwzięcia była walka na tutejszych terenach z coraz bardziej szerzącym się kalwinizmem. W 1901 roku do klasztoru dobudowano kaplicę św. Dydaka. Wewnątrz znajdują się freski przedstawiające św. Franciszka, który dostępuje łaski odpustu Porcjunkuli.

Kościół Matki Boskiej Anielskiej (Porcjunkula) leży około 2 kilometrów na południe od Asyżu. Znajdowała się tu pierwotnie benedyktyńska kapliczka odbudowana przez św. Franciszka w 1207 roku. W roku 1211 benedyktyni z góry Subasio odstąpili Franciszkowi i jego towarzyszom kaplicę.

Przy Porcjunkuli rozgrywały się bardzo ważne epizody z życia św. Franciszka i Zakonu. Franciszek gromadził tam pierwszych braci, a w 1212 r. Klara złożyła śluby zakonne i powstał II Zakon Pań Ubogich. W 1216 roku św. Franciszek wymodlił i uprosił niezwykły przywilej odpustu Porcjunkuli zwany także Perdono (Przebaczenie). Każdy, kto 2 sierpnia wszedł do tej kaplicy i skruszony poprosił kapłana o spowiedź otrzymywał nie tylko odpuszczenie grzechów, ale także kar doczesnych z nimi związanych.

Przy tej kaplicy św. Franciszek zakończył ziemski żywot 3 października 1226 r.

Papież św. Pius X nadał Porcjunkuli pod Asyżem tytuł Matki i Głowy Zakonu Braci Mniejszych, a samą bazylikę wraz z kaplicą Porcjunkuli podniósł do rangi Bazyliki Patriarchalnej.

Papież Paweł VI umożliwił uzyskanie odpustu zupełnego w każdym kościele parafialnym, zwłaszcza jeśli nie można dotrzeć do jakiegokolwiek klasztornego kościoła franciszkańskiego. Dziś Asyż z Porcjunkulą oraz bazylikami świętych Franciszka i Klary należy do najczęściej odwiedzanych przez pielgrzymów i turystów miejsc kultu na religijnej mapie Europy.