Troje ekspertów ONZ sprzeciwia się eutanazji ze względu na niepełnosprawność

Amerykańska organizacja praw osób niepełnosprawnych z uznaniem odniosła się do oświadczenia trojga ekspertów Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka za potępienie narastającej tendencji do poszerzania eutanazji na osoby niepełnosprawne, nie cierpiące na chorobę terminalną.

Gerard Quinn, specjalny sprawozdawca ds. praw osób niepełnosprawnych; Olivier De Schutter, specjalny sprawozdawca ds. skrajnego ubóstwa i praw człowieka; oraz Claudia Mahler, niezależny ekspert ds. korzystania ze wszystkich praw człowieka przez osoby starsze stwierdzili, że niepełnosprawność nigdy nie powinna być podstawą lub uzasadnieniem do bezpośredniego lub pośredniego zakończenia czyjegoś życia, zaś władze w żadnych okolicznościach nie powinny pomagać osobie z niepełnosprawnością, która nie jest umierająca, w zakończeniu jej życia”. Zaznaczyli, że normalizacja eutanazji osób niepełnosprawnych, które nie są śmiertelnie chore, będzie odwoływać się do założeń o „jakości życia” lub „wartości” życia osoby niepełnosprawnej. Przypomnieli, że założenia te zostały zdecydowanie odrzucone przez Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych, bowiem niepełnosprawność nie jest obciążeniem ani brakiem osoby. Jest to uniwersalny aspekt ludzkiej kondycji.

Troje ekspertów zauważyło, że osoby starsze lub niepełnosprawne mogą odczuwać subtelną presję, aby zakończyć swoje życie przedwcześnie z powodu barier mentalnych, jak również braku odpowiednich usług i wsparcia. Wskazali, że pewną rolę odgrywa również ubóstwo, ponieważ „odsetek osób niepełnosprawnych żyjących w ubóstwie jest znacznie wyższy” niż osób bez niepełnosprawności. „Osoby niepełnosprawne skazane na życie w ubóstwie z powodu braku odpowiedniej ochrony socjalnej mogą zdecydować się na zakończenie życia w geście rozpaczy” – stwierdzili.

Diane Coleman, prezes organizacji zajmującej się prawami osób niepełnosprawnych Not Dead Yet, pochwaliła decyzję urzędników ONZ, jak i wskazaną przez nich argumentację. Zauważyła, że nieuleczalnie chorzy, którzy chcą zakończyć swoje życie „przede wszystkim proszą o wspomagane samobójstwo z powodu obaw związanych z niepełnosprawnością”, takich jak utrata autonomii.