Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan od 18 stycznia

Co roku między 18 a 25 stycznia, czyli między dawnym świętem katedry św. Piotra a świętem nawrócenia św. Pawła, chrześcijanie różnych wyznań z całego świata spotykają się na ekumenicznych nabożeństwach, modlitwach, konferencjach, koncertach i innych spotkaniach. Tegorocznym hasłem Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan są słowa z Księgi Powtórzonego Prawa „Dąż do sprawiedliwości”.

Centralne nabożeństwo zostanie odprawione w niedzielę 20 stycznia o godz. 15.00 w kościele pw. Kazimierza Królewicza (Rynek Nowego Miasta 2) w Warszawie.

Materiały na tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan pod hasłem „Dąż do sprawiedliwości” (Pwt 16,20) zostały przygotowane przez chrześcijan z Indonezji. Teksty zostały ostatecznie opracowane i zatwierdzone przez członków Międzynarodowego Komitetu mianowanego przez Komisję Wiara i Ustrój Światowej Rady Kościołów i Papieską Radę ds. Popierania Jedności Chrześcijan.

Po raz dwudziesty drugi polską wersję materiałów przygotował ekumeniczny zespół redakcyjny, powołany przez Komisję ds. Dialogu między Polską Radą Ekumeniczną a Konferencją Episkopatu Polski. Komisji współprzewodniczą: bp Jerzy Samiec (Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP) i bp Krzysztof Nitkiewicz (Kościół rzymskokatolicki).

Indonezja liczy 256 mln ludności, z czego szacunkowo 86% to wyznawcy islamu. Około 10% stanowią chrześcijanie należący do różnych tradycji (3% katolicy i 7% protestanci). Jest też największym krajem w Azji Południowo-Wschodniej. Tworzy ją ponad 17 tys. wysp, 1340 różnych grup etnicznych i ponad 740 lokalnych języków.

Mimo to, kraj jest zjednoczony w swym pluralizmie dzięki jednemu urzędowemu językowi indonezyjskiemu, „bahasa indonesia”, i pięciu zasadom zwanym „Pancasila”, przyjmującym za motto zasadę „Bhineka Tunggal Ika”, czyli jedność w różnorodności.

Chrześcijaństwo dotarło do Indonezji (na północną Sumatrę) już w VII w. za pośrednictwem nestorian, których misja jednak nie przetrwała. Na początku XVI w. Ewangelia była głoszona przez katolickich misjonarzy, którzy przybyli w ślad za portugalskimi kupcami. Pierwszy chrzest odbył się w 1534 r. Wśród misjonarzy był również jezuita św. Franciszek Ksawery, który pracował na wyspach Maluku w latach 1546-1547.

Mimo pierwszych sukcesów misyjnych w XVI w. katolicyzm, w czasie holenderskiego panowania, został zakazany aż do 1807 r. Przetrwał jedynie na ograniczonych obszarach. W XX w., dzięki nowym wysiłkom misyjnym, powstały szkoły, seminaria i wspólnoty modlitewne.

Od 1950 r. działa Wspólnota Kościołów w Indonezji (do 1980 jako Rada Kościołów w Indonezji), do której obecnie należy 89 Kościołów różnych tradycji. Od wielu lat WKI i Indonezyjska Konferencja Biskupów ściśle ze sobą współpracują. Co roku publikują bożonarodzeniowe przesłanie, odnoszące się przeważnie do problemów krajowych, odczytywane w kościołach katolickich i protestanckich. Jednym z problemów zajmujących obie instytucje jest propagowanie i wdrażanie wolności religijnej dla wszystkich obywateli, co gwarantuje konstytucja.

W swym etnicznym, językowym i religijnym pluralizmie Indonezyjczycy żyją zgodnie z zasadą „gotong royong”, czyli solidarności i współpracy. Oznacza to podejmowanie wspólnych działań na różnych płaszczyznach życia oraz traktowanie wszystkich Indonezyjczyków jak braci i siostry. Ta krucha harmonia jest obecnie zagrożona.

Wzrost gospodarczy w Indonezji w ostatnich dekadach został osiągnięty w głównej mierze dzięki dążeniu do konkurencyjności, a tym samym do zdobywania coraz większych zysków. Stoi to w jaskrawej sprzeczności z ideą „gotong royong”. Rozprzestrzeniająca się korupcja dotyka polityki i biznesu, często skutkuje też niszczeniem środowiska. W szczególności narusza sprawiedliwość i stosowanie prawa.

Ci, którzy mieli krzewić sprawiedliwość i chronić słabszych, nader często postępują odwrotnie. Pogłębia się przepaść między bogatymi a biednymi. Kraj obfitujący w rozmaite zasoby musi mierzyć się ze zjawiskiem wielkiego ubóstwa. W takim środowisku społeczności chrześcijańskie stają się na nowo świadome swej jedności i łączą się w powszechnej trosce o sprawiedliwość.

Chrześcijanie czują się zobowiązani do przyjrzenia się w jaki sposób sami stali się współwinni różnych form niesprawiedliwości. Tylko wtedy, gdy wezmą sobie do serca modlitwę Jezusa, „abyśmy stanowili jedno”, mogą świadczyć o żywej jedności w różnorodności. Dzięki jedności w Chrystusie będziemy mogli zwalczyć niesprawiedliwość i odpowiedzieć na potrzeby jej ofiar.

Poruszeni tymi problemami indonezyjscy chrześcijanie uznali, że słowa z Księgi Powtórzonego Prawa: „Dąż do sprawiedliwości” (Pwt 16,20) są najbardziej adekwatne do opisu ich sytuacji i potrzeb.

W kontekście indonezyjskim istnieje żywy związek między świętami, w których powinni uczestniczyć wszyscy, i sprawiedliwością. Indonezyjscy chrześcijanie pragną odzyskać tego ducha wspólnych świąt, który niegdyś im towarzyszył.

„Żałujemy za wyrządzaną niesprawiedliwość tworzącą podziały, ale jako chrześcijanie wierzymy również w moc Chrystusowego przebaczenia i uzdrowienia. Dlatego jednoczymy się pod krzyżem Chrystusa, prosząc zarówno o Jego łaskę, by położyć kres niesprawiedliwości, jak i o miłosierdzie dla tych, których grzeszne postępowanie przyczyniło się do utrwalenia przemocy i powstania nowych napięć i rozłamów” – czytamy w materiałach na tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan trwa od 18 do 25 stycznia. Termin ten został zaproponowany przez pioniera ruchu ekumenicznego Paula Wattsona z USA w 1908 r., aby obejmował czas między dniem wspominającym św. Piotra, a dniem upamiętniającym nawrócenie św. Pawła.

W ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan niektóre Kościoły, diecezje czy miasta organizują jedno nabożeństwo, inne spotykają się każdego dnia Tygodnia (właściwie oktawy). Jeszcze inne spośród tych ośmiu nabożeństw wybierają jedno, któremu nadają charakter obchodów centralnych, najczęściej w niedzielę. Należy tu podkreślić, że przypadająca w Tygodniu Modlitw niedziela ma szczególne znaczenie duszpasterskie.