Ulicami Sukowa k. Kielc przeszła procesja Emaus

W Poniedziałek Wielkanocny w Sukowie k. Kielc przeszła procesja Emaus. Jest ona uznawana za kontynuację bardzo rzadkiego, zanikającego w Polsce obyczaju wzorowanego na wydarzeniach z Nowego Testamentu, gdy uczniowie idący do Emaus napotkali Zmartwychwstałego Jezusa. Mszę św. dla uczestników procesji i parafian odprawił bp Marian Florczyk.

Wczoraj o wschodzie słońca bicie dzwonów oznajmiło wiernym drugi dzień świąt wielkanocnych. Procesja ponad stu mężczyzn, pobłogosławiona przez ks. prob. Marka Szymkiewicza, wyruszyła spod kościoła o godz. 6 rano. Mężczyźni nieśli krzyż i figurę Chrystusa Zmartwychwstałego, które przed wyruszeniem procesji, zgodnie ze zwyczajem – ucałowali.

Co roku mężczyźni w bardzo różnym wieku idą w tej procesji sami, bez udziału kobiet i księdza. Podczas trasy liczącej ok. 10 km uczestnicy zatrzymywali się przy każdej kapliczce. O godz. 9.30 wrócili do kościoła, gdzie odprawiona została Msza św. Przewodniczył jej pochodzący z sukowskiej parafii bp Marian Florczyk. W słowie wygłoszonym do uczestników Emaus podkreślił unikatową żywotność tego obyczaju w Sukowie, co jest wyrazem wiary.

„To jest zarazem piękne świadectwo naszych parafian i determinacja do podtrzymywania obyczaju, pomimo bardzo złej w tym roku pogody” – mówi KAI ks. prob. Marek Szymczykiewicz.

Zwyczaj pielgrzymki Emaus jest w Polsce niezwykle rzadki. Był praktykowany w okresie kontrreformacji. Wówczas istniała tradycja odwiedzania w drugi dzień świąt wielkanocnych kościoła poza granicami miasta. Do czasów współczesnych przetrwał jedynie odpust na krakowskim Zwierzyńcu.
W Sukowie ten obyczaj jest podtrzymywany od ponad 60 lat.

Historia parafii w Sukowie sięga początków II Rzeczypospolitej. W 1918 r. została powołana do życia parafia pw. św. Augustyna biskupa. Początkowo życie religijne koncentrowało się w małej kaplicy. W 1930 r. rozpoczęto budowę kościoła według projektu profesora Politechniki Lwowskiej Sas-Zubrzyckiego. Konsekracji dokonał 28 lipca 1964 r. biskup kielecki Jan Jaroszewicz. Kościół był odnowiony i konserwowany w latach 1993-1994. Główną patronką kościoła jest Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski, drugim patronem zaś św. Augustyn biskup.