Uroczystości 82. rocznicy śmierci św. Maksymiliana Kolbego

Obchody 82. rocznicy śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego rozpoczną się 14 sierpnia br. w kościele św. Maksymiliana Męczennika w Oświęcimiu, skąd o godz. 8.30 wyruszy procesja do byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz. Poranne nabożeństwo upamiętniające przejście o. Kolbego z tego świata do nieba – „Transitus św. Maksymiliana” – zostanie odprawione w kościele franciszkańskim w Harmężach, po którym również wyruszy procesja do Miejsca Pamięci.

Dwie pielgrzymki do byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz: z Centrum w Harmężach i z kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu spotkają się przy obozowej bramie z napisem „Arbeit macht frei” w Miejscu Pamięci, skąd wspólnie przejdą w kierunku Bloku 11.

Duchowni oraz świeccy złożą wieńce na placu apelowym – miejscu, gdzie o. Kolbe zgłosił gotowość pójścia na śmierć za innego więźnia, pod Ścianą Śmierci, nawiedzą też celę w Bloku 11, w której męczeńską śmiercią zginął św. Maksymilian.

Mszy św. przy „Bloku Śmierci” przewodniczyć będzie o godz. 10.30 pochodzący z Cieszyna biskup Tadeusz Kusy OFM, na co dzień pracujący w Republice Środkowoafrykańskiej. Przy polowym ołtarzu homilię wygłosi gospodarz miejsca biskup bielsko-żywiecki Roman Pindel. W tym roku w sposób szczególny zaprosił on na uroczystości wszystkie wspólnoty modlitewne i formacyjne rodziny franciszkańskiej działające na terenie diecezji.

Maksymilian Kolbe został przewieziony do Oświęcimia 28 maja 1941 roku i osadzony w KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. Podczas apelu na obozowym placu wyselekcjonowano dziesięć osób, które miały umrzeć za to, że jeden więzień uciekł z bloku.

O. Maksymilian wystąpił z szeregu i zwrócił się po niemiecku do lagerfuehrera Karla Fritzscha z prośbą, aby mógł zająć miejsce nieznanego mu współwięźnia, Franciszka Gajowniczka, który błagał o litość tłumacząc, że ma rodzinę. Za nieregulaminową postawę kapłan mógł zostać od razu zastrzelony lub dołączony do skazańców. Jednak Niemcy zgodzili się na prośbę zakonnika.

Historycy na podstawie relacji świadków nie ustalili dokładnej daty dziennej tego zdarzenia, ale jedną z najczęściej przez nich wymienianych jest 29 lipca 1941 r. Wtedy właśnie wyselekcjonowano dziesięć osób, które miały umrzeć za to, że jeden więzień uciekł z bloku.

O. Kolbe przez ostatnie dni swego życia konał w celi nr 18 w podziemiach Bloku 11, gdzie został przeniesiony z grupą innych więźniów wyznaczonych na śmierć.

We wspomnieniach więźniów utrwaliło się, że skazani na śmierć głodową początkowo śpiewali i modlili się. Po kilku dniach dobywające się z celi głosy cichły.

Niemcy sukcesywnie wynosili ciała kolejnych zmarłych osób. O. Kolbe zmarł jako ostatni, dobity zastrzykiem z kwasu karbolowego. Jak wspominał tłumacz w bloku, który przeżył obóz, Brunon Borgowiec: „Ojciec Kolbe siedział na posadzce oparty o ścianę i miał oczy otwarte. Jego ciało było czyściutkie i promieniowało”.

Papież Paweł VI 17 października 1971 ogłosił o. Maksymiliana Kolbego błogosławionym. Papież Jan Paweł II 10 października 1982 zaliczył o. Maksymiliana do grona świętych męczenników Kościoła katolickiego.