Tegoroczne uroczystości ku czci św. Maksymiliana Męczennika – inne niż zwykle

Inną niż do tej pory formę będą miały tegoroczne uroczystości ku czci św. Maksymiliana Kolbego 14 sierpnia, kiedy przypada liturgiczne wspomnienie męczennika Auschwitz. W trzech kościołach w Oświęcimiu i podoświęcimskich Harmężach równocześnie sprawowane będą Msze św. Z powodu obostrzeń epidemicznych nie będzie natomiast pielgrzymek do byłego obozu niemieckiego KL Auschwitz oraz Eucharystii nieopodal „Bloku Śmierci”.

Jak poinformował o. Arkadiusz Bąk OFMConv. z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach, decyzją biskupa diecezji bielsko-żywieckiej Romana Pindla 14 sierpnia o godz. 10.30 w trzech kościołach równocześnie zostaną odprawione Msze św.

W oświęcimskim kościele pw. św. Maksymiliana zaplanowano liturgię dla diecezji bielsko-żywieckiej z udziałem biskupów. W salezjańskim sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Oświęcimiu – dla uczestników Marszu Życia Polaków i Polonii pod przewodnictwem rektora Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie ks. Adama Paszka SDB.

Z kolei w kościele pw. Matki Bożej Niepokalanej w Harmężach modlić się będą wspólnoty Rycerstwa Niepokalanej pod przewodnictwem prowincjała krakowskiej prowincji franciszkanów o. Mariana Gołąba OFMConv.

Po zakończeniu uroczystości delegacja z każdej ze świątyń, gdzie odbędą się modlitwy, ma udać się na teren Miejsca Pamięci, „aby złożyć kwiaty na placu apelowym, pod ścianą śmierci i w celi śmierci ojca Maksymiliana”.

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Rzymie z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie. Do Polski powrócił w 1919 r. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii.

28 maja 1941 r. trafił do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Formalnie władze obozowe zarejestrowały go jako więźnia następnego dnia. Dwa miesiące później, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową.

Zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity zastrzykiem fenolu jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. Bloku Śmierci.

Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., natomiast kanonizacji dokonał Jan Paweł II 10 października 1982 r.

W 1999 r. Ojciec Święty ogłosił św. Maksymiliana patronem honorowych dawców krwi. Patronuje także diecezji bielsko-żywieckiej.