Uroczystości 69. rocznicy deportacji św. Maksymiliana do KL Auschwitz

Na terenie byłego obozu niemieckiego KL Auschwitz w Oświęcimiu odbyły się w piątek uroczystości 69. rocznicy deportacji św. Maksymiliana Kolbego do niemieckiego obozu Auschwitz.

Po południu na terenie byłego obozu zagłady spotkali się przedstawiciele franciszkańskiej wspólnoty zakonnej, by modlić się miejscu męczeństwa zakonnika z Niepokalanowa. Byli wśród nich młodzi zakonnicy przygotowujący się do złożenia ślubów wieczystych i do kapłaństwa.

Zakonnicy oraz zaproszeni goście przeszli w procesji spod bramy „Arbeit macht frei” na dziedziniec bloku nr 11. Po drodze zatrzymali się na placu apelowym, w miejscu, gdzie o. Kolbe zgłosił gotowość pójścia na śmierć za innego więźnia. Tu chwilę modlono się.
Przy Ścianie Śmierci przełożony franciszkanów o. Jarosław Zachariasz OFMConv. odmówił m.in. litanię do św. Maksymiliana.

Biorący udział w uroczystościach bp Jerzy Maculewicz uklęknął w miejscu, gdzie niemieccy naziści rozstrzelali tysiące więźniów, i modlił się w ciszy. Duchowny złożył także wieniec i odwiedził celę, w której skonał św. Maksymilian.

Następnie uroczystości przeniosły się do Centrum św. Maksymiliana w pobliskich Harmężach. Tu uczestnicy ceremonii wysłuchali referatu „Wędrówka tropami świętego Maksymiliana” prof. dr hab. Kazimierza Brauna z Buffalo w Stanach Zjednoczonych. Ten znany teatrolog i reżyser jest autorem dwóch najnowszych dramatów o o. Kolbem: „Maximilianus” i „Cela Ojca Maksymiliana”.

Dzisiejsze uroczystości zakończy wieczorna Eucharystia pod przewodnictwem administratora apostolskiego w Uzbekistanie bp. Jerzego Maculewicza OFMConv.

Rajmund Kolbe urodził się 8 października 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Rzymie z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie. Do Polski powrócił w 1919 r. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii.

28 maja 1941 r. trafił do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Formalnie władze obozowe zarejestrowały go jako więźnia następnego dnia. Dwa miesiące później, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową. Zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. Bloku Śmierci. Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., natomiast kanonizacji dokonał Jan Paweł II 10 października 1982 r.

W 1999 r. Jan Paweł II ogłosił św. Maksymiliana patronem honorowym dawców krwi. Patronuje także diecezji bielsko-żywieckiej.