70. urodziny patriarchy Cyryla I

W najbliższą niedzielę 20 listopada patriarcha moskiewski Cyryl obchodzić będzie siedemdziesiąte urodziny. Na jubileusz zwierzchnika rosyjskiego prawosławia przyjadą goście z zagranicy, w tym prawosławny metropolita warszawski i całej Polski Sawa.

Uroczystości jubileuszowe rozpoczęły się w piątek. Cyryl I spotkał się ze zwierzchnikami lokalnych Kościołów Prawosławnych. W piątek po południu w rezydencji „Daniłowskaja” przyjął metropolitę prawosławnego warszawskiego i całej Polski Sawę. Punktem centralnym obchodów jubileuszu Cyryla I będzie niedzielna liturgia sprawowana pod jego przewodnictwem w moskiewskim soborze katedralnym Chrystusa Zbawiciela.

W ciągu sześciu i pół roku posługi patriarszej Cyrylowi I udało się wprowadzić do szkół przedmiot „podstawy religijnych kultur”, kapelanów do armii rosyjskiej, doprowadzić do uznania przez władze państwowe dyplomów wyższych uczelni kościelnych. W rozdziale ekumenizmu najważniejszym punktem było długo oczekiwana przez katolików zgoda na spotkanie z papieżem. Do spotkania Cyryla I i Franciszka doszło w stolicy Kuby Hawanie na początku bieżącego roku.

W jednym z wywiadów Cyryl I określił główny sens swojego życia: „współpraca z Bogiem, dążenie do doskonałości duchowej, intelektualnej, fizycznej jako warunków osiągnięcia celu przemieniania ku lepszemu świata”.

Obecny patriarcha urodził się 20 listopada 1946 r. w ówczesnym Leningradzie jako Władimir Michajłowicz Gundjajew, w rodzinie prawosławnego duchownego. W latach 1965-67 kształcił się w Leningradzkim Seminarium Duchownym, a przez następne dwa lata w tamtejszej Akademii Duchownej. 3 kwietnia 1969 r. o. Władimir rozpoczął życie mnisze, przyjmując imię Cyryl. 1 czerwca tegoż roku otrzymał święcenia kapłańskie.

Wtedy też rozpoczęła się jego błyskawiczna kariera w RKP. W latach 1968-85 brał udział w kolejnych posiedzeniach Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej (z siedzibą w Pradze) Również w 1968 r. zaczął działać w Światowej Radzie Kościołów (ŚRK) w Genewie, w której od 12 września 1971 r. reprezentował Patriarchat Moskiewski. Stanowisko to pełnił do 26 grudnia 1974 r., gdy mianowano go rektorem obu jego dawnych uczelni w Leningradzie: seminarium i akademii.

Na V zgromadzeniu ogólnym ŚRK w Nairobi został członkiem Komitetów: Naczelnego i Wykonawczego Rady.

14 marca 1976 r. został konsekrowany na biskupa wyborskiego i wikariusza eparchii (diecezji) leningradzkiej, a 2 września następnego roku otrzymał godność arcybiskupa. W latach 1978-84 kierował parafiami prawosławnymi, podlegającymi Patriarchatowi Moskiewskiemu w Finlandii. 26 grudnia 1984 r. Święty Synod RKP mianował go arcybiskupem smoleńskim i wiaziemskim. Od 11 kwietnia 1989 r. nosił tytuł arcybiskupa smoleńskiego i kaliningradzkiego. Od 25 lutego 1991 miał godność metropolity.

14 listopada 1989 r. stanął na czele Wydziału Zewnętrznych Stosunków Kościelnych Patriarchatu (OWCS). Na tym stanowisku był jednym z najbardziej znanych hierarchów RKP. Często podróżował, w tym także do krajów, gdzie prawosławnych nie ma wcale albo jest ich bardzo mało, np. do Afryki Południowej i Ameryki Łacińskiej. W marcu 2004 r. otrzymał doktorat honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.

27 stycznia 2009 r. na Soborze Lokalnym RKP wybrano go patriarchą moskiewskim i całej Rusi. Intronizacja, czyli uroczyste objęcie urzędu, odbyła się 1 lutego tegoż roku.

W sierpniu 2012 r. jako pierwszy w historii zwierzchnik rosyjskiego prawosławia odwiedził Polskę – 17 tegoż miesiąca wraz z abp. Józefem Michalikiem podpisał w Warszawie Wspólne Przesłanie do Narodów Polski i Rosji w sprawie pojednania między narodami i Kościołami.