VII Memoriał Szachowy im. bł. bpa Leona Wetmańskiego

Sześćdziesięciu ośmiu zawodników z całej Polski wzięło udział w VII Memoriale Szachowym im. bł. bpa Leona Wetmańskiego, który odbył się 23 października Gimnazjum w Gąbinie w diecezji płockiej. Zwycięzcą turnieju został Kacper Piorun z Gorzowa Wielkopolskiego, natomiast w grupie księży najwięcej punktów zdobył ks. Wojciech Paradowski.

Turniej rozegrany został systemem szwajcarskim, czyli w bezpośrednich pojedynkach zawodników, w siedmiu rundach. Najlepszym zawodnikiem okazał się Kacper Piorun z Gorzowa Wielkopolskiego, drugie miejsce zdobył Andrzej Gorobiec z Białorusi, a trzecie Mateusz Kołosowski ze Skierniewic.

Wyłonieni zostali także zwycięzcy w poszczególnych kategoriach wiekowych. W kategorii przedszkoli najlepsza była Ola Szczypawka z Gąbina, szkół podstawowych – Jakub Sikora z Gabina, gimnazjów – Krzysztof Wanecki z Płocka, szkół ponadgimnazjalnych – Zbigniew Strzemiecki z Warszawy. W memoriale udział brali także księża, najwięcej punktów zdobył ks. Wojciech Paradowski z diecezji płockiej.

Memoriał okazał się pełen niespodzianek. „Poziom turnieju był bardzo wysoki i ciekawy, ponieważ pełen niespodzianek. Zwyciężali szachiści, którzy nie mieli najsilniejszej pozycji w rankingu, a przegrywali ci, którzy byli w tym rankingu wysoko. Średni ranking wyniósł 1586 punktów, a więc był wysoki” – komentował po turnieju jego inicjator ks. kan. Józef Szczeciński, proboszcz parafii pw. św. Mikołaja w Gąbinie.

Zwycięzcy konkursu otrzymali puchary, nagrody pieniężne i rzeczowe. Pierwszą nagrodę ufundował biskup płocki Piotr Libera, fundatorami pozostałych byli: marszałek Adam Struzik, starosta płocki Piotr Zgorzelski, burmistrz Gąbina Krzysztof Jadczak, ks. kan. Józef Szczeciński oraz parafianie.

Patron memoriału, bł. bp Leon Wetmański (1886-1941) święcenia kapłańskie przyjął w 1912 r. w Płocku z rąk bp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego. 19 grudnia 1927 został mianowany biskupem pomocniczym płockim, sakrę biskupią przyjął 22 kwietnia 1928 w Płocku. W 1930 r. został Prezesem Towarzystwa Dobroczynności „Caritas” w Płocku oraz założył Stowarzyszenie Pań Miłosierdzia. Wznowił działalność stołówki dla biednych i utworzył kuchnię, która dziennie wydawała bezpłatnie 500 obiadów. Gdy wybuchła II wojna światowa, po raz pierwszy został aresztowany 11 listopada 1939 r. i osadzony w miejscowym więzieniu. Został zwolniony po kilku dniach. Ponownie aresztowano go 28 lutego 1940 r. Był internowany w pobliskim Słupnie. W nocy 6 z 7 marca 1941 r. został przewieziony do Płocka, a stamtąd do niemieckiego obozu zagłady Soldau (KL) w Działdowie. Prawdopodobnie został zamordowany po epidemii tyfusu w lipcu lub sierpniu 1941 r. Oficjalna data śmierci podana przez władze niemieckie to 1 października 1941 r. Dnia 13 czerwca 1999 r. w Warszawie Jan Paweł II beatyfikował bp. Leona Wetmańskiego w gronie 108 błogosławionych męczenników „brunatnego totalitaryzmu”.