W Gnieźnie odbyły się warsztaty duszpasterskie o formacji „szytej” na miarę

„Czym jest formacja? Co to znaczy, że jako wierzący potrzebujemy formacji? Jak formować siebie, a jak pomóc w formacji innych” – na te i inne pytania szukano odpowiedzi podczas kolejnych warsztatów duszpasterskich, które odbyły się 23 marca w Centrum Edukacyjno-Formacyjnym w Gnieźnie. Tym razem spotkanie prowadziła dr Magdalena Jóźwik z Archidiecezjalnego Centrum Formacji Pastoralnej w archidiecezji katowickiej.

Opierając swój wykład na pytaniach prelegentka nie tylko dawała odpowiedzi, dzieląc się swoim bogatym doświadczeniem, ale zachęcała uczestników do szukania własnych. Takie jest bowiem – mówiła – powszechne rozumienie formacji, że zapraszamy kogoś, kto nam powie, co i jak należy robić. Tymczasem formacja to rzeczywistość dynamiczna, bo wiara jest relacją dynamiczną. „Nie rodzimy się chrześcijanami, lecz nimi się stajemy” – powtórzyła za Tertulianem tłumacząc, że przez całe życie rozwijamy łaskę chrztu, przez całe życie upodabniamy się do Chrystusa. A ponieważ życie nie jest jednostajne, ponieważ przechodzimy w nim różne etapy i stajemy wobec różnych wyzwań, ponieważ sami się zmieniamy, zmienia się świat, Kościół i kultura, konieczne jest dostosowanie formacji do tych zmiennych tak, aby nasza relacja z Bogiem, ale i drugim człowiekiem, była żywa i by się rozwijała.

„Dobra formacja to formacja integralna składająca się z trzech elementów: formacji ludzkiej, duchowej i intelektualnej” – tłumaczyła dr Jóźwik, omawiając krótko specyfikę każdej z nich i podkreślając, że warunkiem owocności jest właśnie kooperacja tych trzech. „Nie ma formacji idealnej, jest formacja integralna” – powtórzyła, wskazując na potrzebę indywidualnego podejścia do człowieka, rozeznania czego mu brakuje, dobrania środków. Takie podejście determinuje także wybór metody formacji. „Zawsze myśl człowiekiem, który ma być formowany, a nie treściami czy metodami” – mówiła, dając kilka praktycznych rad, jak „uszyć” formację na miarę. Wśród nich jest m.in. zespołowość, a więc działanie w grupie i dzielenie się zadaniami, jest ewaluacja, czyli podsumowywanie i wyciąganie wniosków, jest przygotowanie odpowiedniego zaplecza, choćby przyjaznej przestrzeni i dbanie o poziom spotkania, niezależnie od posiadanych środków.

„Formacja nie zadziała jeśli jest rozdźwięk między tym, co głosimy, a tym jak żyjemy i postępujemy” – tłumaczyła. „Nie zadziała jeśli będą tylko ci, którzy mówią, i ci którzy słuchają, jeśli będziemy tylko ustalać zasady jak formować innych, a nie będziemy się dzielić wiarą z nimi i między sobą” – wskazała.

Podobnie jak podczas poprzednich spotkań uczestnicy warsztatów mieli okazję pracować w grupach, przygotowując program i plan formacji dla „konkretnego człowieka” – przedstawiciela określonej grupy wiekowej, sytuacji rodzinnej, wykształcenia, religijnego zaangażowania. Była to jednocześnie okazja, by wymienić się refleksjami i doświadczeniami „z życia”. Razem z uczestnikami w zadaniu tym udział brali abp Wojciech Polak i bp Radosław Orchowicz.

Spotkanie było ostatnim w tym półroczu. Jak zapowiada ks. dr Przemysław Kwiatkowski, inicjator i organizator spotkań, kolejne forum duszpasterskie i warsztaty odbędą się jesienią.