W Kamieniu Śląskim w diecezji opolskiej powstaje program duszpasterski dla Kościoła w Polsce

W sanktuarium św. Jacka w Kamieniu Śląskim od 13 do 15 października odbywa się spotkanie dyrektorów Wydziałów Duszpasterskich z całej Polski. Zaprosił ich bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski. Jego uczestnicy pracują nad programem pastoralnym dla Kościoła w Polsce na rok 2022/2023.

Na spotkaniu obecni są – w liczbie 37 – dyrektorzy Wydziałów Duszpasterskich z całej Polski, a także abp Wiktor Skworc, ustępujący przewodniczący komisji oraz gospodarz i jej nowo wybrany zwierzchnik, bp Andrzej Czaja.

– Roboczym tytułem programu duszpasterskiego na rok 2022-2023 są słowa „Wierzę w Kościół” – relacjonuje ks. dr Waldemar Musioł, dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej w Opolu. – Chcemy wiernym, a najpierw sobie postawić pytanie, co to znaczy wierzyć w Kościół. I dlaczego w Kościół wierzymy.

W czasie obrad refleksje wygłosili ks. Krystian Piechaczek z diecezji gliwickiej: „Dlaczego wierzę w Kościół?”, bp Andrzej Czaja: „Co znaczy wierzyć w Kościół. Podstawowe treści wiary w Kościół”, ks. Waldemar Musioł: „Znaki nadziei dla dzisiejszego Kościoła” oraz ks. Roman Chromy z archidiecezji katowickiej nt. „Wyzwania duszpasterskie dla współczesnego Kościoła w nauczaniu papieża Franciszka”.

Ordynariusz opolski w swoim wystąpieniu opisał m. in. przymioty Kościoła: jeden, święty, powszechny i apostolski.

– Potrzebujemy jasnego dookreślania, co oznacza, że wierzę w Kościół. Dlatego w ramach programu duszpasterskiego chcemy pokazać, co znaczy wierzyć w Kościół, że ta wiara jest konkretyzacją wiary w Boga bliskiego człowiekowi. Chcemy obudzić wiarę w Kościół, żebyśmy spojrzeli na Kościół i z nadzieją, i z miłością.

– Źródłem dla znaków nadziei jest Sobór Watykański II i drogi powolnej, ale mającej miejsce percepcji postanowień soborowych – mówi ks. dr Waldemar Musioł. – Kościół pragnie powrotu do Ewangelii, do jej praktykowania i życia według niej. Dzieje się to na poziomie refleksji teologicznej, na poziomie praktyki duszpasterskiej i na poziomie życia wiernych, którzy chcą Ewangelii nie tylko słuchać, ale ją też przeżywać i przyjmować. To są ci, którzy wychodzą na opłotki, do ludzi w potrzebie i troszczą się o nich. Kolejnym znakiem nadziei jest wspólnota – całe doświadczenie wspólnot religijnych i pragnienie wspólnoty, która jest w nas i tworzy przestrzeń dialogu, wymiany doświadczeń i dawania sobie nawzajem świadectwa. Wreszcie, znakiem nadziei jest dialog – na poziomie międzyreligijnym, ekumenicznym i wewnątrz wspólnoty Kościoła. Przestrzenią dla dialogu i pytania o przyszłość Kościoła ma być także synod zainicjowany przez papieża Franciszka. Za znak nadziei należy również uznać prześladowanie czy dyskryminację Kościoła, w myśl słów Tertuliana: Krew męczenników jest posiewem chrześcijan.

W czwartek po południu i wieczorem uczestnicy sympozjum odwiedzili klasztor oo. Franciszkanów w Prudniku – Lesie, miejsce uwięzienia bł. kardynała Stefana Wyszyńskiego – odprawili tam wspólnie mszę św. – oraz nowo erygowane sanktuarium św. Rity w Głębinowie.

Na piątek zaplanowana jest praca w grupach nad założeniami nowego programu duszpasterskiego.