W Krakowie pożegnano kompozytora Juliusza Łuciuka

W Sanktuarium św. Jana Pawła II odbyły się uroczystości pogrzebowe wybitnego kompozytora muzyki religijnej Juliusza Łuciuka. Po Mszy św. trumna z ciałem zmarłego została przewieziona na cmentarz Batowicki. Muzyk spoczął w grobie rodzinnym.

Mszy św. przy trumnie zmarłego w Sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz. – Żegnamy wybitnego kompozytora, zasłużonego dla Kościoła. Pierwszy raz odprawiamy pogrzeb w tej świątyni. Jest jednak ku temu głęboka motywacja, ponieważ on swoim talentem, pracą, poświęceniem służył również św. Janowi Pawłowi II – mówił wieloletni sekretarz papieża Polaka.

W homilii ks. prof. Robert Tyrała, rektor UPJPII w Krakowie, podkreślał, że zmarły kompozytor służył swoim życiem innym. – Była w nim bowiem Boża iskra, która kazała mu budzić w ludziach nadzieję, odsłaniać piękno Boga, które ukryte jest w świecie – mówił kaznodzieja.

Po uroczystościach w Sanktuarium św. Jana Pawła II trumna z ciałem zmarłego została przewieziona na cmentarz Batowicki. Muzyk spoczął w rodzinnym grobowcu.

Juliusz Łuciuk urodził się w 1927 roku w Brzeźnicy. Jego kompozytorski start można datować w roku 1956. Od roku 1962 zaznacza się okres poszukiwania barwy i brzmienia. Kompozytor zaczyna wówczas stosować między innymi różnego rodzaju stylizacje przy wykorzystaniu wzorców skarbca muzyki ludowej czy kultury chrześcijańskiej, zwłaszcza śpiewu gregoriańskiego.

Poważną grupę utworów Juliusza Łuciuka stanowią te o tematyce zaczerpniętej z tekstów liturgicznych albo Pisma Świętego. Dla Juliusza Łuciuka ważny był związek muzyki z wiarą. Jego muzyka jest wiarą, jest wyznaniem wiary. Jest potrzebą wewnętrzną wyznania wiary i niesienia posłannictwa poprzez muzykę ludziom.

Szczególne miejsce w twórczości Łuciuka ma osoba i dzieło Ojca Świętego Jana Pawła II, co stało się inspiracją dla wielu jego utworów, jak: „Sonet słowiański do tekstu K. Wojtyły”, „Litania Polska”, „Magnificat”, „Pielgrzym”, czy też „O Ziemio Polska „, napisane pod wypływem wygłoszonej przez Jana Pawła II homilii w 1983 roku. Napisał w 1996 roku specjalnie na uroczystość kanonizacji Królowej Jadwigi „Hymn Uwielbienia” do tekstów zaczerpniętych z Liturgii Godzin. Utwór dedykowany został Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II.

Do Tryptyku Rzymskiego Jana Pawła II, napisał trzy odrębne dzieła, ukończone w 2012 roku. Napisał także w 1997 roku oratorium pt. „Sanctus Adalbertus – flos purpureus”, pisane dla uczczenia 1000-letniej rocznicy śmierci św. Wojciecha. Jest to obszerny utwór o życiu i męczeństwie patrona Polski, pisany na 3 solistów, mezzosopran, tenor, baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną. Libretto utworu oparte jest na wybranych fragmentach tekstu z dwóch najstarszych żywotach św. Wojciecha: Jana Kanapariusza z 998 roku oraz Brunona z Kwerfurtu z 1004 roku.

Przez wiele lat zasiadał w Archidiecezjalnej Komisji Muzyki Kościelnej, zajmując się twórczością muzyczną. 14 grudnia 2001 roku Ojciec Święty Jan Paweł II odznaczył go papieskim medalem Pro Ecclesiae et Pontifice. Natomiast 9 września 2016 roku z rąk kard. Stanisława Dziwisza Juliusz Łuciuk otrzymał Złoty Medal Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej.