Wadowice: rozpoczęła się kapituła prowincjalna karmelitów bosych

Do 3 maja potrwa rozpoczęta 24 kwietnia w karmelitańskim domu rekolekcyjnym w Wadowicach kapituła krakowskiej prowincji karmelitów bosych. Kapituła, obok omówienia ważnych spraw związanych z prowincją, wybierze m.in. prowincjała i jego radę na nową 3-letnią kadencję.

Jak wyjaśnił członek kapituły, o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD kapitułę, której przewodniczy o. prowincjał Tadeusz Florek, tworzą dwie grupy zakonników. Do pierwszej należy prowincjał, czterech jego radnych, przeorzy większych klasztorów, delegat z misji w Afryce i z Ukrainy. Drugą grupę zakonników przybywających na kapitułę stanowią ci, którzy zostali na nią wybrani w tajnym głosowaniu 3 miesiące wcześniej przez wszystkich zakonników prowincji, misji (z Burundi-Rwandy) i klasztorów zagranicznych (Słowacja, Stany Zjednoczone i Ukraina), jako ich przedstawiciele.

Rozpoczynającą się Kapitułę Krakowskiej Prowincji Zakonu tworzy 30 zakonników (14 z urzędu i 16 z wyboru). Do zadań kapituły należy analiza życia duchowego prowincji i jej posługi apostolskiej wraz z podjęciem stosownych decyzji i ukierunkowań przyszłościowych. Kapituła dokonuje też wyboru prowincjała, jego rady i przeorów klasztorów na nową trzyletnią kadencję

Prowincjałem może być przez kapitułę wybrany kapłan zakonny, który przynajmniej 5 lat wcześniej złożył w zakonie uroczyste śluby zakonne, ukończył 35 lat życia i znalazł się w liczbie pięciu kandydatów na ten urząd, którzy otrzymali najwięcej głosów w tajnym głosowaniu dokonanym wcześniej przez wszystkich zakonników prowincji.

Po wyborach kapituła omówi ważniejsze sprawy prowincji oraz wyda odpowiednie rozporządzenia.

Zakon karmelitów powstał na przełomie XII i XIII w. na Górze Karmel w Ziemi Świętej. W XVI w. św. Teresa od Jezusa i św. Jan od Krzyża podjęli się w Hiszpanii jego reformy, wskutek czego powstały dwie gałęzie karmelitów, tj. karmelici dawnej obserwy, zwani trzewiczkowymi (OCarm – Ordo Carmelitarum) i karmelici bosi (OCD – Ordo CarmelitarumDiscalceatorum).

Pierwsi przybyli do Polski jeszcze przed reformą, tj. w 1397 r. Osiedlili się w Krakowie „na Piasku”, w klasztorze ufundowanym przez św. Królową Jadwigę. Natomiast karmelici bosi założyli pierwszy klasztor w Polsce, także w Krakowie, w 1605 r. Obie gałęzie zakonu, zwłaszcza w Polsce, współpracują ze sobą, wydają wspólny kalendarz liturgiczny, posługują się w liturgii tymi samymi księgami, zapraszają się wzajemnie z celebrami i konferencjami duchowymi.

Zakon karmelitów bosych w Polsce ma dwie prowincje – krakowską i warszawską. Prawie 400 zakonników pracuje w Polsce, na misjach w Burundi i Rwandzie, w Argentynie i na Syberii. Delegatury prowincjalne utworzone przez polskie prowincje istnieją na Białorusi, Słowacji i Ukrainie, istnieje też klasztor polskich zakonników w Rydze na Łotwie, a jeden ze współbraci posługuje na Węgrzech. Zakonnicy z Polski włączyli się też w dzieło nowej ewangelizacji w zachodniej Europie (Niemcy, Włochy) i w Stanach Zjednoczonych (Chicago, Munster, Korona). Polskich karmelitów bosych nie brakuje także w centralnych instytucjach zakonu w Rzymie (Kuria Generalna, Papieski Wydział Teologiczny „Teresianum”) i na Górze Karmel w Ziemi Świętej.

Do karmelitów bosych są też prawnie agregowane żeńskie, powstałe w Polsce zgromadzenia zakonne sióstr karmelitanek Dzieciątka Jezus i sióstr terezjanek oraz przybyłe w ostatnich dziesięcioleciach do Polski zgromadzenia hiszpańskie sióstr karmelitanek misjonarek i sióstr karmelitanek misjonarek terezjanek.