Warszawa: abp Nycz obmył stopy dwunastu mężczyznom

W Wielki Czwartek milkną w kościołach dzwony i organy. Rozpoczynamy Triduum Sacrum – powiedział metropolita warszawski abp Kazimierz Nycz podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej. W archikatedrze św. Jana na Starym Mieście obmył stopy dwunastu starszym mężczyznom – tak jak uczynił to Jezus Chrystus w odczytywanej w Wielki Czwartek Ewangelii.

Podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej rozpoczynającej Triduum Paschalne zabrzmiało w katedrze donośne „Chwała na wysokości Bogu” oraz organy. Będzie je można usłyszeć dopiero podczas Wigilii Paschalnej. Odczytane dziś w katedrze czytania z Pisma świętego opisywały wyjście Izraelitów z Egiptu, ustanowienie Eucharystii oraz gest obmycia nóg Apostołom przez Jezusa.

Po homilii, którą wygłosił w katedrze ekonom archidiecezji warszawskiej ks. prałat Marian Raciński, abp Nycz obmył stopy dwunastu starszym mężczyznom. Obrzęd ten jest pamiątką obmycia nóg przez Jezusa dwunastu Apostołom.

Wcześniej, w kazaniu ks. prałat Raciński wyjaśnił, że należy na ten gest patrzeć w kontekście całego życia i nauczania Jezusa Chrystusa. Przypomniał, że przyszedł on „jako sługa wszystkich, aby wszystkich podnieść”. –Daje siebie samego tym, który pragnie zbawić – podkreślał kaznodzieja. Tym samym, Jezus Chrystus zostawia testament miłości współczesnym nam chrześcijanom. – To miłość jest treścią chrześcijaństwa – mówił, choć, jak zauważył „współczesny człowiek często jest chory na brak miłości”. – Jezus Chrystus uczy nas miłości przez prostotę swego postępowania, przez prosty gest obmycia nóg. – Czy rozumiecie co wam uczyniłem? – przywoływał pytanie Jezusa do Apostołów.

W Eucharystii w stołecznej archikatedrze św. Jana uczestniczyli liczni mieszkańcy Warszawy oraz alumni seminarium duchownego. Po tej Mszy zaniesiemy Jezusa Eucharystycznego do Ciemnicy, by przeżywać tajemnice jego męki – zapowiedział na początku liturgii abp. Nycz.

Obrzęd umycia nóg, po którym celebrans całuje stopy dwunastu mężczyznom, wyraża prawdę, że Kościół, tak jak Chrystus, jest nie po to, żeby mu służono, lecz aby służyć. Sam gest umywania nóg wywodzi się z tradycji żydowskiej gościnności. Później był praktykowany w społecznościach zakonnych opartych na Regule św. Benedykta. Do liturgii Kościoła w Rzymie wszedł on w XII w. Mszał Piusa V umieszczał ten gest po Mszy św. Wielkiego Czwartku. Dopiero w 1955 r. na stałe znalazł swoje miejsce po Ewangelii i homilii. Pierwotnie był zarezerwowany dla biskupów i opatów, dziś jest zalecany w każdej parafialnej liturgii tego dnia.