Warszawa: Bractwo Więzienne obchodzi 15-lecie istnienia

8 listopada – 15-lecie istnienia w Polsce Bractwa Więziennego, organizacji wspomagającej kapelanów więziennych w ewangelizacji i opiece społecznej byłych i obecnych więźniów.

Uroczystą Mszą św. pod przewodnictwem bp. Bronisława Dembowskiego, uczestnictwem w wieczorze artystycznym w wykonaniu skazanych oraz złożeniem kwiatów na grobie Janiny Szweycer-Grupińskiej i wysłuchaniem świadectw byłych więźniów – uczczą w sobotę 8 listopada 15-lecie istnienia w Polsce członkowie Bractwa Więziennego, organizacji wspomagającej kapelanów więziennych w ewangelizacji i opiece społecznej byłych i obecnych więźniów.

Uroczystości 15-lecia istnienia Bractwa Więziennego rozpoczną się w sobotę 8 listopada o godz. 12.00 złożeniem kwiatów na symbolicznym grobie Jana Pawła II w Świątyni Opatrzności Boże na warszawskim Wilanowie. Członkowie Bractwa złożą też kwiaty na grobie Janiny (Niny) Szweycer-Grupińskiej, jednej z założycielek organizacji, na cmentarzu parafialnym przy kościele św. Katarzyny na warszawskim Służewie oraz na grobie ks. Jerzego Popiełuszki przy kościele św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, gdzie odbędą się główne uroczystości.

O godz. 16.00 o historii powstania i działalności Bractwa Więziennego w Polsce opowiedzą jego prezes Bernardyna Wojtkowska oraz ks. dr Paweł Wojtas, Krajowy Duszpasterz Więziennictwa, a jednocześnie asystent kościelny Bractwa. Formy współpracy wolontariuszy organizacji ze Służbą Więzienną przedstawi płk Arkadiusz Dmowski, zastępca dyrektora generalnego Centralnego Zarządu Służby Więziennej.

O godz. 17.00 poezje Jana Pawła II przeczyta aktor Jerzy Żydkiewicz, a swoim świadectwem podzieli się były więzień Grzegorz Kacprzak. Następnie odbędzie się występ zespołu muzycznego więźniów z Zakładu Karnego na warszawskim Służewcu oraz prezentacja wystawy obrazów „Wiara i Życie” byłego więźnia Kazimierza Pawłowskiego.

Na zakończenie w kościele św. Stanisława Kostki o godz. 18.00 odbędzie się uroczysta Msza św., której przewodniczyć będzie bp senior Bronisław Dembowski, współtwórca w stanie wojennym Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności, wykładowcy akademickiego i byłego asystenta kościelnego Ruchu Odnowy w Duchu Świętym.

Bractwo Więzienne powstało w Polsce po 1989 r. z inicjatywy ks. Sikorskiego oraz Janiny Szweycer-Grupińskiej (1914-1994). W czasie okupacji Janina Szweycer wykupywała więźniów z obozów hitlerowskich, starała się o przenosiny kobiet z gett żydowskich, które utrzymywała następnie z własnych pieniędzy. Życie więzienne poznała także za sprawą „władzy ludowej”, gdy została aresztowana pod zarzutem „udzielania pomocy organizacji podziemnej”.

W czasach PRL więzienia były zamknięte na jakąkolwiek pomoc duchową lub materialną. W 1993 r. nieformalny ruch kierowany przez ks. Sikorskiego przekształcił się w oficjalne stowarzyszenie, które weszło w skład PFI.

Obecnie Bractwo liczy ok. 500 aktywnych członków-wolontariuszy. Działają oni w 67 spośród ok. 160 polskich więzień. Przebywa w nich obecnie ok. 50 tys. więźniów. Członkowie organizacji przygotowują dla nich oprawę Mszy św., organizują spotkania biblijne i modlitewne, przygotowują chętnych do przyjęcia sakramentów, prowadzą ewangelizację w radiowęźle więziennym, wyświetlają filmy religijne, prowadzą biblioteki, wydają gazety wewnętrzne.

Stowarzyszenie stawia sobie za cel przede wszystkim pomoc ewangeliczną, terapeutyczną i socjalną osobom zagrożonym wykluczeniem społecznym z powodu izolacji więziennej.

Jedną z najważniejszych i najbardziej skutecznych form ewangelizacji są rozmowy indywidualne z więźniami. „Bardzo często kontakt osadzonych z wolontariuszami, którzy bezinteresownie poświęcają swój czas nieznanym sobie ludziom odbywającym karę pozbawienia wolności jest silną motywacją do zmiany sposobu myślenia. Zdarza się, że jest początkiem trwałego procesu resocjalizacji” – wyjaśnia Bernardyna Wojtkowska, prezes Bractwa Więziennego.

W miarę możliwości członkowie Bractwa pomagają swoim podopiecznym także po wyjściu na wolność. Szukają dla nich mieszkań i pracy, spotykają się na modlitwie, umacniają ich na drodze przemiany życiowej. Pomagają ponadto rodzinom osadzonych, które często pozostają bez środków do życia. Specjalnie oddelegowani wolontariusze zajmują się m.in. przekazywaniem paczek żywnościowych, odpisują na listy, wysyłają więźniom książki i czasopisma.

Członkowie Bractwa przekonują więźniów, by podtrzymywali więzy rodzinne, szczególnie ze swoimi rodzicami i dziećmi. Organizują im spotkania świąteczne, mikołajkowe i z okazji Dnia Dziecka. Przeprowadzają w parafiach zbiórki zabawek i artykułów dziecięcych. Co roku wysyłają dzieciom osadzonych ok. 200 paczek.

Osadzeni z czterech zakładów karnych w Warszawie już po raz drugi uczestniczą m.in. w kursach językowych i komputerowych, podejmują także konkretne szkolenia zawodowe.

Bractwo prowadzi we Wrocławiu dom tymczasowego pobytu, w którym byli skazańcy poprzez pracę, naukę i wzajemną pomoc przygotowują się do pełnego powrotu do własnych rodzin i miejsc zamieszkania. Organizacja stara się także o stworzenie takiej placówki w Warszawie.

Członkami Stowarzyszenia mogą być osoby gotowe pełnić posługę wśród więźniów, pragnące odpowiedzieć na wezwanie Chrystusa: „Byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” (Mt 25,26). Członkami Stowarzyszenia mogą być także cudzoziemcy zamieszkujący za granicą.

Przyjmując chętnych do współpracy, Bractwo liczy na ich dojrzałość religijną. Posługujący obecnie w zakładach karnych wolontariusze wywodzą się m.in. z Odnowy w Duchu świętym, Legionu Maryi, Instytutu św. Brata Alberta, Wspólnoty Krwi Chrystusa, Ruchu Rodzin Nazaretańskich, Drogi Neokatechumenalnej, Sodalicji Dobrego Łotra, Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Wśród posługujących liczną grupę stanowią klerycy i siostry zakonne.