Warszawa: Konferencja naukowa „Zmartwychwstanie i życie wieczne w teologii Josepha Ratzingera”

O tym, że uprawianie teologii ma sens tylko wtedy, gdy służy dobru Kościoła, a człowiekowi daje możliwość znalezienia odpowiedzi na najbardziej fundamentalne pytania oraz jaki wpływ na rozwój tej nauki miały dzieła kard. Josepha Ratzingera, rozmawiali uczestnicy konferencji z cyklu „Zmartwychwstanie i życie wieczne w teologii Josepha Ratzingera”, która odbyła się dziś na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie, sekcji św. Jana Chrzciciela.

Wykład inauguracyjny w zastępstwie rektora PWTW ks. prof. Krzysztofa Pawliny wygłosił ks. dr Marek Kotyński, który zaznaczył, że choć dzieło kard. Ratzingera „Opera omnia” nie jest lekturą łatwą, powinno być obowiązkową dla wszystkich teologów. Książka ta pozwala zrozumieć, czym tak naprawdę jest teologia – odpowiedzią na konkretne problemy i pytania, które nurtują każdego człowieka, choć nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę. Są to problemy podstawowe i egzystencjalne. „Opera omnia” zadaje pytania o samą istotę chrześcijaństwa i jego sens. Prelegent dodał, że to właśnie ona rozpaliła w nim żarliwość do teologii, nauki trudnej ale ważnej dla Kościoła.

W wykładzie poświęconym śmierci i nieśmiertelności ks. Mateusz Gawarski zauważył, że kard. Ratzinger podjął bardzo istotny dziś problem banalizacji śmierci we współczesnym świecie. Prefekt Kongregacji Doktryny Wiary zauważył, że śmierć jest we współczesnej kulturze tematem tabu a jednocześnie czymś spychanym na margines ludzkiej świadomości, tak jakby była czymś mało istotnym. Nawet w miejscach takich jak szpital czy rodzina coraz rzadziej w ogóle pada słowo „śmierć”. Opieka nad chorym czy umierającym staje się problemem czysto technicznym, którym mają się zajmować specjalnie do tego powołane instytucje. Według kard. Ratzingera celem tych zabiegów jest doprowadzenie do sytuacji, w której człowiek przestaje zadawać sobie pytania egzystencjalne. W ten sposób ludzkość próbuje odciąć się od metafizycznego lęku a nawet zapanować nad śmiercią poprzez legalizację eutanazji. Przyszły papież przestrzega jednak, że proces dehumanizacji śmierci musi prędzej czy później doprowadzić do dehumanizacji życia i przeciwstawia podejściu światowemu podejście biblijne. Pokazuje, ze choć śmierć jest wrogiem życia, zmartwychwstanie Chrystusa daje nową nadzieję w spojrzeniu na śmierć.

– Kard. Ratzinger podkreśla, że w Starym Testamencie śmierć była karą za grzechy a umarły wstępował do Szeolu. Jednak Nowy Testament ukazuje Chrystusa, który zstąpił do tego miejsca i wypełnił je swoją obecnością. Bóg wszedł w rzeczywistość śmierci i pokonał ją. Tylko w perspektywie życia wiecznego można znaleźć odpowiedź na pytanie o sens cierpienia i śmierci – powiedział ks. Gawarski.

Tematykę zmartwychwstania, sądu i paruzji w teologii kard. Ratzingera omówił ks. Rafał Kaniecki. Tymczasem ks. dr Grzegorz Bachanek zauważył, że teologia kard. Ratzingera włączyła się w najgorętsze spory teologów chrześcijańskich toczące się na przełomie wieków. Przyszły papież wiódł ożywione dyskusje zarówno w kwestii teologii wyzwolenia jak i w sporze o nieśmiertelność duszy. Jak zaznaczył prelegent, przyszłego papieża Benedykta XVI cechowała zawsze gotowość do pogłębionego dialogu, także z osobami o skrajnie różnych poglądach. W przypadku sporu o słuszność teologii wyzwolenia, w polemice z niemieckim teologiem Johanem Baptistem Metzem, kard. Ratzinger stał na stanowisku, że krytyka teologii wyzwolenia nie oznacza aprobaty dla społecznych nierówności. W każdej dyskusji szukał punktów wspólnych i dobrej woli rozmówcy, jednocześnie nie zgadzając się na łagodzenie i rozmywane biblijnego przesłania.

W konferencji wzięło udział ok. pięćdziesiąt osób.