Warszawa: opłakiwanie ks. Jana Twardowskiego

Wiersze ks. Jana Twardowskiego, w tym najsłynniejszy: „Śpieszcie się kochać ludzi”, można było usłyszeć w stołecznym Podziemiu Kamedulskim. Wcześniej za „ks. Jana od Biedronki” warszawiacy modlili się podczas Mszy św., którą w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lesie Bielańskim odprawił tamtejszy proboszcz ks. Wojciech Drozdowicz.

Mam poczucie, że ks. Jan jest obecny tak jak pisał: bardziej po śmierci niż za życia – wskazała Maja Komorowska, która recytowała jego wiersze jeszcze w czasach, gdy nie można było ich kupić w księgarniach i przepisywano je na maszynie. – To wielka radość, że mieliśmy szczęście go znać – podkreśliła aktorka.
– Przyszłam do ks. Twardowskiego ze skargą na Pana Boga, bo tylu ludzi zginęło w wybuchu w Rotundzie. Chciałam zrozumieć dlaczego. Ks. Jan nie mówił niepotrzebnych, pocieszających słów, tylko wyszedł, a po chwili wrócił i dał mi prezent zawinięty w kokardkę – wspominała Komorowska.
Przeczytała też m.in. wiersz zaczynający się od słów: „Ktokolwiek nas spotyka, od Niego przychodzi”, a kończący się stwierdzeniem: „Czy byliśmy prawdziwi sprawdził mimochodem”.
Zwróciła też uwagę, że Warszawa jest akurat oplakatowana reklamą Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci, na której widnieje początek najbardziej znanego wiersza ks. Twardowskiego: „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą…”. Plakaty te są rozwieszane od ośmiu lat, jednak w tym roku wyjątkowo łatwo znajdowało się dla nich miejsce na bilbordach. – Teraz wiemy, że to miało być pożegnanie ks. Twardowskiego – mówili przedstawiciele Hospicjum.
Odczytany został także wywiad o śmierci, jakiego przed kilku laty ks. Jan udzielił dzieciom. Poeta mówił w nim, że Chrystus jest podobny do dziecka w hospicjum, bo też cierpiał niewinnie.
Zacytowano również fragment jednego z komentarzy do Ewangelii, w którym ks. Twardowski zauważał, że nieraz umawiamy się z trzema lekarzami naraz, kurczowo trzymając się życia, które najczęściej jest płytkie i samolubne, „od śniadania do kolacji”, tak jakby jego celem samym w sobie było przetrwanie. Tymczasem – tłumaczył poeta – dopiero gdy tracimy życie dla Jezusa Chrystusa wszystko zyskujemy.
Maja Komorowska wskazała na „absolutnie autentyczną nieśmiałość” ks. Jana i jego wielkie poczucie humoru.
Gromki śmiech zebranych wywołało przypomnienie fragmentu „Niecodziennika”, w którym poeta wspominał, jak to kiedyś za pokutę zadano mu przeczytanie kilku wierszy ks. Twardowskiego.
Wiesław Komasa cytował liczne anegdoty związane ze zmarłym poetą, który mawiał, że mieszka w domku na kurzej łapce i wygląda jak czarownica. Przypomniał też, jak kiedyś ks. Jan poszedł na cmentarz i zobaczył na grobie napis: „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą. Ks. Jan Twardowski”, a potem takie same słowa na drugim i trzecim. „O Boże kochamy, ile razy ja umarłem!” – westchnął wtedy poeta. – Jakby ks. Twardowskiego nie było, to by było szkoda – mówił Komasa.
„Opłakiwanie ks. Jana”, jak nazwał to spotkanie ks. Drozdowicz, zakończyła recytacja przez Maję Komorowską wiersza „Śpieszmy się kochać ludzi”, który Wiesław Komasa nazwał „testamentowym przesłaniem ks. Twradowskiego”.