Warszawa: 6 października – konferencja naukowa „Abp gen. Józef Gawlina Biskup Polowy czasu wojny” (zapowiedź)

W ordynariacie polowym trwają obchody 50-lecia śmierci abp. Józefa Gawliny, biskupa polowego w latach 1933-45 i opiekuna polskiej emigracji po II wojnie światowej. Z tej okazji w sali konferencyjnej przy katedrze polowej w Warszawie w najbliższy poniedziałek 6 października odbędzie się konferencja naukowa pt. „Abp gen. Józef Gawlina Biskup Polowy czasu wojny”.

Jej organizatorami są: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego – Instytut Nauk Historycznych, Ordynariat Polowy Wojska Polskiego, Instytut im. Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego oraz Instytut Pamięci Narodowej.

Konferencja rozpocznie się o godzinie 10.00. Została podzielona na dwie sesje. Wezmą w niej udział historycy z Warszawy, Koszalina, Poznania oraz Monachium. Tematy referatów związane są z pełnym przekrojem życia abp. Józefa Gawliny. Podsumowanie konferencji przewidziane jest około godz. 16.00. Wstęp na konferencję jest wolny.

Józef Gawlina urodził się 18 listopada 1892 r. w Strzybniku koło Raciborza. Filozofię i teologię ukończył w seminarium we Wrocławiu. Tuż przed święceniami wcielony został do armii pruskiej i wysłany na front palestyński. Po powrocie na Śląsk otrzymał 19 czerwca 1921 r. święcenia kapłańskie. Pracę duszpasterską rozpoczął w parafii Dębieńsko i w Tychach, a następnie przeniósł się do Katowic, gdzie został sekretarzem generalnym nowo powstałej Kurii Biskupiej w Katowicach.

Gdy w 1926 r. Episkopat Polski założył Katolicką Agencję Prasową, jej organizację powierzył ks. Gawlinie. 15 lutego 1933 r. został mianowany biskupem polowym Wojska Polskiego. Sakrę biskupią otrzymał z rąk prymasa Augusta Hlonda 19 marca 1933 r.
Aż do zakończenia II wojny światowej był związany z Wojskiem Polskim. Towarzyszył żołnierzom w czasie niepewnego pokoju europejskiego lat trzydziestych, był z nimi, kiedy szli na front. Po pakcie Sikorski – Majski w 1941 r. bp Gawlina udał się do ZSRR, by objąć opiekę nad żołnierzami polskimi i deportowaną z Polski ludnością. Po przymusowym opuszczeniu tego kraju udał się do Persji, Mezopotamii i Palestyny, a w 1943 r. – do Stanów Zjednoczonych.

W marcu 1944 r. bp Gawlina pośpieszył na front włoski, gdzie z 2. Korpusem Polskim pod dowództwem gen. dyw. Władysława Andersa stanął na Monte Cassino, gdzie został ranny.

Po zakończeniu wojny w 1945 r. bp Gawlina został ordynariuszem Polaków w Niemczech, a w 1949 r. papież Pius XII mianował go opiekunem polskich uchodźców w świecie. W listopadzie 1952 r. został arcybiskupem. Przeprowadzał wizytacje polskich parafii w Anglii, Niemczech, Francji, Belgii, Holandii, Szwajcarii, Turcji, Ameryce i Australii. Ostatnią wizytę odbył w sierpniu 1964 r.

Abp Gawlina otrzymał szereg odznaczeń państwowych i wojskowych, między innymi Virtuti Militari. Zmarł nagle w nocy z niedzieli na poniedziałek 21 września 1964 roku. Szczątki zmarłego arcybiskupa spoczęły najpierw na cmentarzu w Rzymie, a następnie – zgodnie z jego ostatnią wolą – na cmentarzu wojennym na Monte Cassino.