Warszawa: pogrzeb gen. bryg. Alfonsa Maćkowiaka

Mszą św. żałobną w katedrze polowej WP rozpoczęły się uroczystości pogrzebowe gen. bryg. Alfonsa Wiktora Maćkowiaka, cichociemnego, żołnierza 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen. Stanisława Sosabowskiego. Zmarłego żegnali członkowie rodziny, przyjaciele, kombatanci, przedstawiciele władz państwowych oraz wojska. Po liturgii urna z prochami generała została złożona w kwaterze żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Eucharystia rozpoczęła się od odśpiewania Mazurka Dąbrowskiego. Przy urnie umieszczony został portret i odznaczenia zmarłego generała.

Homilię ks. ppłk Mariusz Tołwiński, proboszcz katedry rozpoczął od odczytania listu, który do uczestników uroczystości skierował biskup polowy Józef Guzdek.

Ordynariusz wojskowy podkreślił, że zmarły generał „należał do elity polskich spadochroniarzy, którzy walcząc na frontach II wojny światowej dali świadectwo męstwa i ofiarnej służby dla wielkiej sprawy wolności Ojczyzny”. „Był człowiekiem o niezwykłym harcie ducha. Przypadł Mu w udziale los uchodźcy, jednak sercem pozostał w Polsce. Z wdzięcznością żegnamy tego mężnego Żołnierza Rzeczypospolitej, który dobrze zasłużył się Ojczyźnie” – napisał bp Guzdek.

Ks. ppłk Tołwiński nawiązując do przypowieści o ziarnie przypomniał, że ziarno jest symbolem Słowa Bożego, „które człowiek potrafi czasem podeptać i zagłuszać w swoim sercu”. – Ono jednak przemawia mocą swojej prawdy i niezmienności, poszukując dobrej gleby ludzkiego serca i ludzkiego życia – powiedział.

Kapelan podkreślił, że Słowo przyjęte z otwartym umysłem i sercem daje obfity plon, „staje się drogą i potrafi przemienić wszystko wokół i tego kto to słowo przyjmuje”.

Proboszcz katedry przypomniał drogę życiową zmarłego gen. Alfonsa Maćkowiaka, podkreślił, że codzienne czyny zmarłego są dobrym ziarnem. – My je dziś tutaj zbieramy, by z tych ziaren dobroci dać Panu chleb ofiarny, kładąc go na ołtarzu Chrystusa. Niech Pan przyjmie ten dar ofiarny, jego codzienne życie, miłość ojczyzny, umiłowanie wolności, poświęcenie i niech przyjmie go do swej chwały, niech pozwoli być pośród miłości wiecznej temu, który potrafił kochać bezinteresownie – powiedział.

Mszę św. koncelebrowali kapelani Ordynariatu Polowego: ks. płk Bogdan Radziszewski, kapelan Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, ks. kmdr Janusz Bąk i ks. kpt. Maciej Kalinowski. W intencji zmarłego Eucharystię celebrował także dominikanin o. Stanisław Tasiemski.

We Mszy św. uczestniczyli rodzina i przyjaciele zmarłego. Obecni byli Bartłomiej Grabski – Podsekretarz Stanu w MON, Jan Józef Kasprzyk – szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, gen. bryg. Robert Głąb – dowódca Garnizonu Warszawa, gen. bryg. Sławomir Owczarek – inspektor Rodzajów Wojsk DG RSZ, oficerowie, podoficerowie, żołnierze 6 Brygady Powietrzno Desantowej, przedstawiciele instytucji i organizacji związanych z tradycjami 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen. Stanisława Sosabowskiego.

Gen. bryg. Jarosław Kraszewski – szef Departamentu Zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi RP BBN odczytał list od prezydenta Andrzeja Dudy. „Wolna Rzeczpospolita przyjmuje go z należnymi honorami i godnie żegna, składając doczesne szczątki gen. Alfonsa Maćkowiaka na powązkowskiej nekropolii narodowej. Będzie spoczywać obok poległych w wojnach 1920 i 1939 r., Powstańców Warszawskich i wyklętych, niezłomnych żołnierzach podziemia antykomunistycznego, bo niepodległa Polska zawsze czci i pamięta o swoich najlepszych synach. Panie generale dobrze zasłużyłeś się Ojczyźnie” – napisał prezydent Duda.

Modlitwę w intencji zmarłego generała odmówił przedstawiciel prawosławnego Ordynariatu Polowego.

Po Mszy św. urna z prochami gen. Maćkowiaka została złożona w kwaterze żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Alfons Maćkowiak urodził się 29 marca 1916 r. Był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim oraz Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji alarmowej, został przydzielony do rezerwowego 32 Pułku Artylerii Lekkiej i wyznaczony na stanowisko oficera zwiadowczego 9 baterii. Na tym stanowisku walczył w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, a następnie objął dowództwo baterii artylerii lekkiej. Wziął udział w obronie Różana oraz walkach nad Bugiem. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej, z której zbiegł na Węgry, gdzie został internowany. Z Węgier przez Francję przedostał się do Wielkiej Brytanii.

Służył w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej (1 SBS). W 1942 r. zgłosił się na kurs dla Cichociemnych, po ukończeniu którego ze względu na swoje wysokie umiejętności został zatrzymany w ośrodku jako instruktor wyszkolenia fizycznego.

W 1944 r. znów jako żołnierze 1 SBS wziął udział w operacji „Market-Garden” w trakcie, której został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej w Oosterbeek. Od 31 października 1944 r. do 2 kwietnia 1945 r. był jeńcem Oflagu IX A Spangenberg. W grudniu 1947 r. został zdemobilizowany w stopniu kapitana.

Po zakończeniu służby wojskowej prowadził pensjonat w Essex, był też nauczycielem wychowania fizycznego w Bishop’s Stoftford college, a od 1964 r. trenerem klubu lekkoatletycznego Uniwersytetu Oksfordzkiego. Przez wiele lat pracował także społecznie w Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym w Londynie. W 2000 r. został awansowany na stopień pułkownika. Zmarł 31 stycznia 2017. 16 lutego 2017 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda, na wniosek ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza, pośmiertnie awansował Alfonsa Maćkowiaka na stopień generała brygady.