Watykan: 40. rocznica „Unitatis redintegratio”

– Zamiast uskarżać się na to, co jest jeszcze niemożliwe, powinniśmy być wdzięczni i cieszyć się tym, co już istnieje i jest możliwe – powiedział Jan Paweł II w kazaniu podczas uroczystych nieszporów z okazji 40. rocznicy ogłoszenia soborowego dekretu o ekumenizmie „Unitatis redintegratio”.

W nabożeństwie udział wzięli uczestnicy międzynarodowej konferencji, która odbyła się w dniach 11-13 listopada w podrzymskiej miejscowości Rocca di Papa. Owocem konferencji będzie nowe „Vademecum ekumenizmu”, opracowane przez Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan, które niebawem będzie opublikowane.
W spotkaniu, zorganizowanym przez Papieską Radę ds. Popierania Jedności Chrześcijan, uczestniczyło ok. 300 osób – przedstawicieli ponad 100 krajowych konferencji biskupich ze wszystkich kontynentów oraz „delegatów braterskich”, tzn. reprezentantów innych Kościołów i wyznań chrześcijańskich. Z Polski w obradach uczestniczyli metropolita gnieźnieński abp Henryk Muszyński i biskup pomocniczy z Warszawy Tadeusz Pikus.
Jan Paweł II podkreślił podczas nieszporów, że realizacja tego dekretu soborowego stanowi od początku jeden z priorytetów jego pontyfikatu i przypomniał, że poszukiwanie jedności to przede wszystkim „przylgnięcie do modlitwy Jezusa”.
– Sobór Watykański II, który podjął pragnienie naszego Pana, nie stworzył niczego nowego. Kierowany i oświecany przez Ducha Bożego, ukazał w nowym świetle prawdziwy i głęboki sens jedności i katolickości Kościoła. Droga ekumenizmu jest drogą Kościoła (por. tamże 7), który nie jest rzeczywistością skupioną na sobie, lecz stale otwartą na dynamikę misyjną i ekumeniczną (por. tamże 5) – powiedział Papież.
Zauważył, że zaangażowanie ekumeniczne dotyczy nie tylko ekspertów, ale „każdego chrześcijanina, każdej diecezji i parafii, każdej wspólnoty w Kościele”. – Wszyscy są powołani do podjęcia tego zadania i nikomu nie wolno wymówić się od odmawiania modlitwy Jezusa, aby wszyscy byli jedno. Wszyscy powołani są do tego, aby modlić się i działać na rzecz jedności uczniów Chrystusa.
Papież nawiązał do osiągnięć, jakie przyniosło minione czterdziestolecie, podkreślając m.in., że „nie uważamy już innych chrześcijan za dalekich czy obcych, lecz widzimy w nich braci i siostry”.
– Mimo to – dodał – nie osiągnęliśmy jeszcze celu naszej ekumenicznej drogi: pełnej i widzialnej jedności w tej samej wierze, tych samych sakramentach i tej samej posłudze apostolskiej. Dzięki Bogu nie mało różnic i nieporozumień zostało przezwyciężonych, wiele kamieni, na których potknąć się można rozsianych jest jeszcze na drodze. Czasem pozostają nie tylko nieporozumienia i uprzedzenia, ale także pożałowania godne lenistwo i ciasnota serca.
– Wiem doskonale – powiedział Ojciec Święty – że przyczyną wielu cierpień i rozczarowań jest fakt, iż wszystkie te powody nie pozwalają nam – jak to wyjaśniłem w encyklice „Ecclesia de Eucharistia” (nn. 43-46) – uczestniczyć już teraz w Sakramencie jedności, dzieląc Chleb eucharystyczny i pijąc wspólnie Kielich uczty Pańskiej. Wszystko to nie powinno prowadzić nas do rezygnacji, lecz przeciwnie musi być zachętą do kontynuowania i nie ustawania w modlitwie i zaangażowaniu na rzecz jedności.