Watykan wydał instrukcję regulującą życie mniszek

Stolica Apostolska opublikowała we wtorek instrukcję „Cor Orans”, która zawiera normy stosowania konstytucji apostolskiej „Vultum Dei quarere”, dotyczącej życia zakonnic kontemplacyjnych, których jest na całym świecie 37 970. Dokument wydała z polecenia papieża Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Prezentując instrukcję „Cor Orans”, sekretarz Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, abp José Rodríguez Carballo OFM zaznaczył, że każdy klasztor mniszek cieszy się autonomią prawną. Zakłada ona zdolność do zarządzania życia w klasztorze we wszystkich jego wymiarach: powołaniowym, formacyjnym, administracyjnym, relacyjnym, liturgicznym czy ekonomicznym.

Życie tych klasztorów powinno być wzorem dla ludu Bożego. Podkreślił, że Kongregacja niejednokrotnie zauważa z żalem istnienie klasztorów nie będących już w stanie prowadzić godnego życia. Dlatego zrodziła się konieczność ustawodawstwa, które mówi, kiedy i jak interweniować w takich sytuacjach.

Ćwierć miliona dla ofiar wybuchu w kamienicy

Dokument postanawia, że między fundacją klasztoru a ustanowieniem klauzury powinno upłynąć maksimum 15 lat. W wypadku przekroczenia tego okresu powinna interweniować Stolica Apostolska. Chodzi o to, aby nie przedłużać doświadczeń, które jak zauważył abp Carballo nie mają realnych szans na przyszłość. Aby mógł powstać nowy klasztor trzeba, aby było w nim co najmniej osiem mniszek o ślubach uroczystych i to w niezbyt zaawansowanym wieku.

Dokument postanawia, że kiedy liczba sióstr o ślubach uroczystych spada do pięciu, wówczas wspólnota taka traci prawo do wybierania swojej przełożonej. Wówczas przełożona federacji klasztorów danego instytutu zakonnego zobowiązana jest do zawiadomienia Stolicy Apostolskiej, aby utworzyć komisję ad hoc, przewidzianą w konstytucji „Vultum Dei quaerere”. Abp Carballo zauważył, że jest to sytuacja dotycząca wielu klasztorów.

Instrukcja zawiera także normy szczegółowe dotyczące afiliacji (czyli stowarzyszenia z innym klasztorem), pozwalającej, by klasztory przeżywające trudności mogły być wspierane przez wspólnoty znajdujące się w lepszej sytuacji. Pozwoli to z jednej strony na rewitalizację danej wspólnoty, a z drugiej na przygotowanie odpowiedniego gruntu na przeniesienie i przyjęcie mniszek w przypadku zamknięcia danego klasztoru, aby mogły godnie kontynuować życie swoją konsekracją mniszą.

W odniesieniu do uregulowań dotyczących klauzury wiele uprawnień na mocy nowej instrukcji zyskuje przełożona wyższa danego instytutu kontemplacyjnego żeńskiego. Może ona na przykład wydać dyspensę na opuszczenie przez mniszkę klauzury do 15 dni, a na czas dłuższy, po zasięgnięciu opinii swej rady.

Ponadto instrukcja wprowadza instytucję przełożonej federalnej, która ma brać na przykład udział w wizytacjach kanonicznych, towarzysząc wizytatorowi regularnemu.

Dokument poświęca także sporo uwagi formacji stałej mniszek, a także środkom komunikacji, zalecając w tym względzie powściągliwość.