Wernisaż wystawy Krzysztofa „Gugi” Staniszewskiego

W czwartek 18 listopada 2009 roku o godz. 18.18 odbyło się uroczyste otwarcie wystawy „Z pasją bez barier” amatorskich prac Krzysztofa Staniszewskiego, który odkrywa swój potencjał po stracie prawej ręki.

Wystawę odwiedzać będzie można do 4 grudnia w godzinach pracy Centrum Artystycznego Radomska 13, ul. Radomska 13/21 (wstęp wolny).

Krzysztof Staniszewski po ubiegłorocznym wypadku, w którym stracił prawą rękę, został zdopingowany do ćwiczenia lewej ręki i wczoraj, 18 listopada 2009 roku, odebrał wyjątkową nagrodę za swój trud i upór w pokonywaniu barier dla pasji: wystawę, jaką ekspresowo zorganizowali mu spontaniczni ludzie i przedsiębiorstwa, zarażeni jego oddaniem dla pasji i ujęci jego skromnością.

Wernisaż Krzysztofa „Gugi” Staniszewskiego, był ważnym wydarzeniem kulturalnym i społecznym, ponieważ Krzysztofowi towarzyszyli dwaj niepełnosprawni koledzy: Jasiek Mela, znanego ze zdobycia szczytu Elbrus i obu biegunów oraz Marek Nadstawny, perkusista, który wraz z kapelą Anagram zagrał podczas wernisażu. Wszyscy trzej reprezentują pokolenie 20-latków i są podobnie doświadczeni przez los, który zabrał im pełną sprawność poprzez odjęcie kończyn, ale dał za to wielki dar, jakim jest możliwość świadomego zakotwiczenia się w dorosłym życiu zawodowym – dzięki odważnemu pokonywaniu barier dla swoich pasji.

Chłopcy mówili o pokonywaniu barier, jaką jest między innymi niepełnosprawność, o odnalezieniu sensu życia bez względu na ciężkie doświadczenia od losu. Wszyscy ci młodzi mężczyźni zajmują się ciekawymi rzeczami, pokonują bariery i zarażają pasją i swoją otwartością innych.

Autor tak pisze o sobie: „Pochodzę z miasteczka Sierpc.Rysuję od 6 roku życia – i od wtedy podpisuję swoje prace „Gugi”, tak też do mnie mówi rodzina i przyjaciele. Rysowanie zaszczepił mi nieżyjący już dziadek, fantastyczny człowiek. Można powiedzieć że rysunek na początku nie dawał mi takiej satysfakcji jak w późniejszym czasie. Teraz rysunek ma dla mnie znaczenie. Lubię akty kobiet, portrety, fantastykę, martwą naturę i zwierzęta.

Nigdy nie miałem nauczyciela rysunku – uczyłem się zawsze sam. I sam do tej pory to robię. Wiem więc, że są rzeczy – obszary i zasady – których na pewno nie znam.

Czasami lubię malować farbami. A jeśli farbami to tylko krajobrazy. Dużą radość daje mi malowanie na ścianach: znajomi proszą mnie o rysowanie na ścianach ich pokoi znanych postaci z filmów i kreskówek, mam doświadczenie w rysowaniu na ścianach szkoły i siłowni.

Interesuję się także fotografią, którą zajmuję się amatorsko. Lubię patrzeć przez obiektyw na ludzi i ciekawe miejsca, pasjonują mnie także możliwości zmiany graficznej zdjęcia: lubię je korygować a nawet całkiem zmieniać za pomocą komputerowych programów graficznych. Ciekawi mnie zmiana tła, zamiana obiektów na fotografii przy jednoczesnym zachowaniu pełnego realizmu.
W moim życiu też miała znaczenie muzyka. Ale to są odległe czasy, chodziłem nawet do szkoły muzycznej. Uwielbiam też kino, sport i uwielbiam podróżować. Tak myślę, co mogę jeszcze napisać. Może to, że mam czworo rodzeństwa. Rodzinę mam dosyć sporą. Jest wesoło, gdy jest taka rodzina”.