Wiara i miłość wobec bólu ciała i duszy – list abp. Skworca przed Światowym Dniem Chorego (dokumentacja)

Zbliżający się Światowy Dzień Chorego – to święto chorego, ale nie choroby, mobilizuje nas, aby osobom chorym, niepełnosprawnym, a także doświadczającym ograniczeń wskutek podeszłego wieku, podziękować za ich wiarę, za to, że poprzez swoją modlitwę i ofiarowanie cierpień Bogu ubogacają Kościół i umacniają jego misję – pisze metropolita katowicki abp Wiktor Skworc w liście pasterskim do diecezjan.

Poniżej pełny tekst listu pasterskiego:

Wiara i miłość wobec bólu ciała i duszy.
List pasterski Arcybiskupa Katowickiego z okazji Światowego Dnia Chorego.

Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!

W zbliżające się wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, 11. lutego Kościół będzie obchodził XXII Światowy Dzień Chorego pod hasłem: „Wiara i miłość: «My także winniśmy oddać życie za braci» (1 J 3, 16)”. Dzień ten ustanowiony z inicjatywy bł. Jana Pawła II jest okazją, aby zbliżyć się duchowo do osób chorych, niepełnosprawnych i w podeszłym wieku, aby wraz z nimi w pokorze serca i umysłu zastanowić się i pomyśleć nad tajemnicą ludzkiej słabości i ograniczoności.

1. W poszukiwaniu sensu cierpienia
Świat ludzkiego cierpienia jest bardzo złożony. Cierpienie jest często przeżywane jako ból ciała. Człowieka chorego nieraz tak boli, że nie potrafi spać; ból występuje nawet przy najmniejszym ruchu ciała. Jednak cierpienie objawia się nie tylko jako ból fizyczny; ono przenika także psychikę. Strach przed niepomyślną diagnozą, lęk przed nieznanym wynikiem terapii, poczucie bezradności wobec choroby i niepełnosprawności, wewnętrzny bunt przed własną ograniczonością to tylko niektóre uczucia, które pojawiają się w ludzkiej psychice. I wreszcie: najgłębszym pokładem cierpienia jest ból duchowy – ból duszy, związany z pytaniami: dlaczego cierpię, dlaczego choroba dotknęła moją rodzinę, moje dziecko, żonę, męża? Dlaczego? – pytanie bardzo ludzkie i bardzo trudne. Mimo wielu filozoficznych prób odpowiedzi na nie, trzeba z pokorą stwierdzić, że cierpienie zawsze pozostanie tajemnicą. Podobnie jak człowiek zostaje sam na sam ze swoim cierpieniem.

Równocześnie jednak w mrok cierpienia przychodzi światło Bożego Słowa. Dziś skierował je do nas św. Paweł, który przyznaje: „stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem”. Apostoł Narodów staje dziś przed nami z pokorą i jakby bezradnością. Słabość, bojaźń, drżenie – to doświadczenia, które rozumie człowiek chory i niepełnosprawny. Dlatego też od razu słowa św. Pawła stają się bliższe, gdyż kieruje je ktoś, kto wie, czym jest cierpienie. Św. Paweł mówi: „postanowiłem (…) będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego”. Tak: Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały przynosi nadzieję w chorobie, niepełnosprawności. Wnosi nadzieję w cierpienie i rozpacz.

W naszych szpitalach, w tych świątyniach cierpienia na ścianach wiszą krzyże. Chrystus cierpiący, sam doświadczający wielorakiego bólu, pragnie być blisko człowieka chorego i niepełnosprawnego, ogarnia go swoją miłością. Chrystus zmartwychwstały pragnie udzielać łaski uzdrowienia oraz umocnienia w cierpieniu. Cierpienie jest szczególnym miejscem, w którym człowiek może spotkać Chrystusa. Może się z Nim zjednoczyć poprzez wiarę oraz miłość. W 1990 roku po ciężkiej chorobie raka kości zmarła we Włoszech 19-letnia dziewczyna Chiara Luce Badano. Podczas licznych wizyt w szpitalu i bolesnej terapii powtarzała często: „dla Ciebie Jezu, jeśli Ty chcesz, ja również tego pragnę”. Ofiarowała swoje cierpienia za młodzież. W 2010 roku została ogłoszona błogosławioną.

Zbliżający się Światowy Dzień Chorego – to święto chorego, ale nie choroby, mobilizuje nas, aby osobom chorym, niepełnosprawnym, a także doświadczającym ograniczeń wskutek podeszłego wieku, podziękować za ich wiarę, za to, że poprzez swoją modlitwę i ofiarowanie cierpień Bogu ubogacają Kościół i umacniają jego misję. To do Was, drodzy chorzy, w sposób szczególny odnoszą się słowa Jezusa z dzisiejszej ewangelii: „wy jesteście światłem świata, wy jesteście solą ziemi”. Światło rozświetla mroki, wy pokazujecie, że światłem w mrokach jest wiara, sól nadaje smak, wy, nadajcie światu smak, poprzez miłość. Rzeczywiście: miłość nadaje smak życiu, a cierpienie ma w sobie niezwykłą moc rozbudzającą miłość. Nieraz dopiero w doświadczeniu cierpienia zaczyna się kogoś naprawdę głęboko kochać. Pojawienie się choroby w rodzinie bardzo często sprawia, że, choć domownicy czują się przygniecieni ciężarem cierpienia, to jednak wyzwalają w sobie nowe pokłady miłości, cierpliwości i służby.

Z tego uwolnienia miłości z serca człowieka wypływa także posługa pracowników Służby Zdrowia. Ten odruch ludzkiego serca, w imię którego wiedza medyczna służy chorym, zawsze był wzmacniany ewangelicznym przesłaniem. Chrześcijańska wiara, bowiem, ukazując niezwykłą możliwość ofiarowania cierpienia Bogu, nie wzywa ani do cierpiętnictwa ani do bierności w obliczu choroby. Sam Jezus uzdrowił wielu ludzi, a dobry Samarytanin jest przykładem aktywnego zaangażowania wobec osoby cierpiącej. Światowy Dzień Chorego jest właściwą okazją, aby dostrzec tych, którzy profesjonalnie wspierają chorych, wszystkich związanych zawodowo ze Służbą Zdrowia: lekarzy, pielęgniarki, położne, fizjoterapeutów, pracowników w laboratoriach, farmaceutów i inne osoby odpowiedzialne funkcjonowanie szpitala. W imieniu wspólnoty Kościoła i wielu ludzi dobrej woli pragnę podziękować za Wasze oddanie na rzecz ludzi dotkniętych różnego rodzaju chorobami.

2. Światowy Dzień Chorego w Archidiecezji Katowickiej

Światowy Dzień Chorego jest także czasem różnego rodzaju konferencji i spotkań, które ukazują, przestrzeń, w której przy łóżku chorego spotyka się misja Kościoła ze służbą. Dnia 18 lutego w auli Wydziału Teologicznego odbędzie się międzynarodowa konferencja naukowa zatytułowana „Wiara i miłość wobec bólu duszy”. Konferencja została przygotowana przez Wydział Teologiczny Uniwersytetu Śląskiego, Wydział Nauk o Zdrowiu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego oraz Apostolstwo Chorych. Prelegenci, wśród których znajdują się zarówno przedstawiciele Służby Zdrowia, jak i teolodzy, będą starali się pokazać, że proces terapeutyczny obejmuje nie tylko leczenie schorzeń ciała, ale także stan duszy pacjenta. Podczas konferencji swoje myśli zaprezentują także ci, którzy w życiu doświadczyli cierpienia swoich bliskich. Specjalnymi gośćmi będą rodzice Chiary Luce Badano, którzy opowiedzą o duchowej drodze swojej błogosławionej córki. Podczas konferencji wystąpi także arcybiskup Zygmunt Zimowski, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Służby Zdrowia, popularnie nazywany watykańskim ministrem zdrowia.

Konferencji naukowej będzie towarzyszyć wiele spotkań o charakterze duszpasterskim, przygotowanych przez Apostolstwo Chorych. Warto tu wskazać na niektóre, a mianowicie spotkania Arcybiskupa Zimowskiego z pacjentami, personelem oraz wolontariuszami w trzech palcówkach medycznych: w Klinice Kardiologii Dziecięcej Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach-Ligocie, w Szpitalu św. Józefa w Mikołowie oraz Hospicjum w Chorzowie Batorym. Z kolei z rodzicami bł. Chiary Badano będą mogli spotkać się ludzie młodzi w kościele bł. Karoliny Kózkówny w Tychach. Zarówno konferencja, jak i spotkanie z rodzicami Błogosławionej Chiary mają charakter otwarty, każdy może na nie przyjść. Szczegóły dotyczące konferencji naukowej, a także wielu innych spotkań znajdują się w lutowym numerze Apostolstwa Chorych oraz na stronach internetowych Wydziału Teologicznego i Apostolstwa Chorych.

Dni chorego odbywają się także w wielu parafiach. Tym członkom wspólnot parafialnych, którzy są zaangażowani w opiekę nad chorymi, dziękuję za ich świadectwo czynnej miłości. Dziękuję duszpasterzom, a szczególnie kapelanom szpitali, hospicjów, domów pomocy społecznej, dziękuję świeckim szafarzom Eucharystii, zanoszącym Komunię chorym, dziękuję przedstawicielom różnych wspólnot parafialnych, którzy jako wolontariusze podejmują wieloraką posługę wobec chorych. Z tego względu, iż w naszej Metropolii przeżywamy Rok Rodziny pragnę na zakończenie tego listu wyrazić szczególną wdzięczność wszystkim rodzinom, które w obliczu choroby i cierpienia w domu, trwają w pokornej i niewidocznej na zewnątrz służbie wobec swoich bliskich. Światło wiary i miłość mogą objawić się, i faktycznie się objawiają, szczególnie intensywnie w rodzinach dotkniętych cierpieniem. Drogie rodziny, naznaczone bólem, chorobą, niepełnosprawnością swoich bliskich – bądźcie nadal „solą ziemi” i „światłem świata”.

W tej myśli udzielam każdemu Choremu i jego Bliskim pasterskiego błogosławieństwa od apostolskich grobów świętego Piotra i bł. Jana Pawła II w Watykanie: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

+ Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki