Wielka Brytania: beatyfikacja kard. J. Newmana pewna?

Stolica Apostolska uznała cud za wstawiennictwem sławnego brytyjskiego konwertyty kard. Johna Henry’ego Newmana (1801-90) i zatwierdziła dekret w sprawie jego beatyfikacji. Poinformowała o tym angielska gazeta „Birmingham Mail”.

Gdyby tak się stało, kard. Newman byłby pierwszym od ponad 20 lat Brytyjczykiem wyniesionym na ołtarze.

W styczniu br. prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. José Saraiva Martins potwierdził, że beatyfikacja „może się odbyć niebawem”. Podkreślił, że kard. Newman był „ważnym intelektualistą i symboliczna postacią dla przechodzenia z anglikanizmu na katolicyzm”. Przyznał, że osobiście byłby za szybką beatyfikacją, która „jest ważna dla dialogu ekumenicznego”.

Proces beatyfikacyjny kard. Newmana rozpoczęto w archidiecezji Birmingham w 1986. W lutym 1989 wydano dekret o ważności procesu beatyfikacyjnego, a w niespełna dwa lata później – 22 stycznia 1991 r. – ukazał się kolejny dokument z tym związany – dekret o heroiczności cnót.

John Henry Newman urodził się 21 lutego 1801 r. w Londynie, studiował w Oxfordzie teologię anglikańską, a 13 czerwca 1824 r. został ordynowany na pastora w Kościele anglikańskim. Z katolicyzmem zetknął się przy okazji podróży do Włoch. Po powrocie do Anglii założył w 1833 r. ruch oksfordzki – anglikański ruch odnowy, którego głównym celem było odkrywanie na nowo dziedzictwa katolickiego w liturgii, teologii i strukturze kościelnej.

9 października 1845 r. J. Newman został oficjalnie przyjęty do Kościoła katolickiego. Po studiach w Rzymie przyjął katolickie święcenia kapłańskie w październiku 1846 r. W rok później założył w Birmingham oratorium filipinów. Z tym zgromadzeniem księży, założonym w XVI w. przez św. Filipa Nereusza, spotkał się w czasie swoich studiów w Rzymie i sam do niego wstąpił.

W okresie ostrych konfliktów między Kościołem a ruchami mieszczańskimi w XIX w. ks. Newman został pomówiony o nadmierny liberalizm i musiał się usunąć z życia kościelnego. W tym czasie pisał dzieła, które z czasem weszły do klasyki teologii duchowości.

Leon XIII w pełni rehabilitował dawnego konwertytę i 12 maja 1879 r. obdarzył go godnością kardynalską. John H. Newman zmarł 11 sierpnia 1890 r. w Birmingham.

W teologii katolickiej przyczynił się do ugruntowania koncepcji rozwoju dogmatów. Jego myśl, ukształtowana głównie przez Ojców Kościoła, wywarła duży wpływ na teologię katolicką. Napisał wiele dzieł teologicznych, m.in.: „O rozwoju doktryny chrześcijańskiej” (1845, wyd. pol. 1957), „Apologia pro vita sua” (1864; 1948), powieść „Kaliksta” (1859; 1871). Dla wielu teologów nazwisko kard. Newmana kojarzy się często z jego słynnym stwierdzeniem z listu do księcia Norfolk: „Jeśli – co wydaje mi się całkiem nieprawdopodobne – musiałbym wznieść toast za religię, wypiłbym zdrowie papieża. Ale wcześniej wypiłbym za sumienie, a potem dopiero za papieża”.

Spuściznę duchową i intelektualną kard. Newmana pielęgnuje międzynarodowe katolicka wspólnota „Dzieło” (Das Werk), której centrala mieści się w Thalbach (Austria), gdzie żyła i zmarła jego założycielka pochodząca z Belgii matka Julia Verhaegne. W ośrodkach im. kard. Newmana utrzymywanych przez „Dzieło” w Rzymie, Oksfordzie, Thalbach i Jerozolimie, znajdują się biblioteki, zawierające dorobek literacki brytyjskiego kardynała i teologa, licznie odwiedzane przez naukowców i studentów.

W październiku 2005 poinformowano, że w Bostonie udokumentowano potencjalny cud, który trzy lata wcześniej miał się wydarzyć za wstawiennictwem tego Sługi Bożego.