Po raz pierwszy na czele Kościoła Luterańskiego w Wielkiej Brytanii stanęła kobieta. Dotychczasowy zwierzchnik tego Kościoła, Polak z pochodzenia bp Walter Jagucki wyświęcił na swoją następczynię pastorkę Janę Jeruma-Grinbergę, udzielając jej sakry biskupiej.

Tym samym stała się ona pierwszą kobietą-biskupką nie tylko dla tamtejszych luteran, ale w ogóle wśród chrześcijan na Wyspach Brytyjskich.
W ceremonii, która odbyła się 17 stycznia w historycznej katedrze luterańskiej Wren pw. św. Anny i św. Agnieszki w stolicy Anglii, wzięli udział inni biskupi i duchowni zarówno z Wielkiej Brytanii, jak i z Kościołów luterańskich z Europy, m.in. z krajów skandynawskich. Nowa biskupka pochodzi z rodziny uchodźców łotewskich, ale urodziła się już w Anglii.

Luteranie pojawili się na Wyspach Brytyjskich w drugiej połowie XVI wieku, ale pierwszy stały zbór powstał w Londynie w 1669 i składał się głównie z Niemców i Skandynawów. Pod koniec XVII w. powołano do życia dwa dalsze zbory: niemiecki i skandynawski.

Obecnie luteranie, których liczbę ocenia się na ok. 100 tysięcy, mają swe placówki we wszystkich częściach Zjednoczonego Królestwa. Ich wspólnoty mają w większości charakter narodowy, a nabożeństwa sprawowane są często w językach grup, z których wywodzą się wierni – obok angielskiego są to języki: niemiecki, skandynawskie (szwedzki, duński, norweski, islandzki), fiński, narodów nadbałtyckich (estoński, litewski i łotewski), a także polski, węgierski, a nawet chiński (kantoński) i suahili.

Po raz pierwszy na czele Kościoła Luterańskiego w Wielkiej Brytanii stanęła kobieta. Dotychczasowy zwierzchnik tego Kościoła, Polak z pochodzenia bp Walter Jagucki wyświęcił na swoją następczynię pastorkę Janę Jeruma-Grinbergę, udzielając jej sakry biskupiej.

W ceremonii, która odbyła się 17 stycznia w historycznej katedrze luterańskiej Wren pw. św. Anny i św. Agnieszki w stolicy Anglii, wzięli udział inni biskupi i duchowni zarówno z Wielkiej Brytanii, jak i z Kościołów luterańskich z Europy, m.in. z krajów skandynawskich. Nowa biskupka pochodzi z rodziny uchodźców łotewskich, ale urodziła się już w Anglii.

Luteranie pojawili się na Wyspach Brytyjskich w drugiej połowie XVI wieku, ale pierwszy stały zbór powstał w Londynie w 1669 i składał się głównie z Niemców i Skandynawów. Pod koniec XVII w. powołano do życia dwa dalsze zbory: niemiecki i skandynawski.

Obecnie luteranie, których liczbę ocenia się na ok. 100 tysięcy, mają swe placówki we wszystkich częściach Zjednoczonego Królestwa. Ich wspólnoty mają w większości charakter narodowy, a nabożeństwa sprawowane są często w językach grup, z których wywodzą się wierni – obok angielskiego są to języki: niemiecki, skandynawskie (szwedzki, duński, norweski, islandzki), fiński, narodów nadbałtyckich (estoński, litewski i łotewski), a także polski, węgierski, a nawet chiński (kantoński) i suahili.