Wielki Piątek we wspólnotach luterańskich

Wierni z diecezji cieszyńskiej, gdzie mieszka ponad połowa z około 70 tysięcy polskich ewangelików, biorą udział w Wielki Piątek w specjalnych nabożeństwach. Ten dzień obchodzony jest w Kościele ewangelicko-augsburskim jako najważniejszy dzień roku liturgicznego.

W większości ewangelickich parafii odprawiane są tego dnia dwa nabożeństwa – rano i wieczorem. Milkną dzwony, na ołtarzu dominuje czerń, a krzyż ołtarzowy może być przysłonięty kirem. W ten dzień w wielu kościołach luterańskich zbierana jest ofiara wielkopostna na działalność diakonijną (charytatywną). Czytana lub śpiewana jest także „Improperia” („Ludu mój, cóżem ci uczynił?) oraz „Trishagion” („Święty Boże, Święty Mocny”).

W Wielki Piątek w kościołach sprawowany jest też Sakrament Ołtarza. Wierni przystępują wówczas do komunii świętej pod postaciami chleba i wina. Choć Kościół ewangelicki nie klasyfikuje świąt, to jego teolodzy przyznają, że Wielki Piątek jest jednym z najważniejszych dni w ich liturgii.

Dla ewangelików wiara w krzyż jest podstawą usprawiedliwienia – kiedy ludzie za darmo otrzymują życie wieczne i zbawienie. Tego dnia wierni tego Kościoła koncentrują się na wewnętrznym doświadczaniu i przeżywaniu Chrystusa w Słowie Bożym i sakramencie. W Wielki Piątek większość wiernych przystępuje do sakramentu Wieczerzy Pańskiej. Tego dnia wielu luteran bierze urlopy lub korzysta z prawa do wolnego, bezpłatnego dnia.

Ewangelicy nie praktykują adoracji Grobów Pańskich ani nie biorą udziału w Drogach Krzyżowych. Post nie jest nakazany, ale wielu wiernych go zachowuje.

Na Śląsk Cieszyński, uznawany w XVI w. za enklawę tolerancji, pierwsze trendy reformacyjne dotarły wkrótce po wystąpieniu Marcina Lutra. W 1547 r. ówczesny książę cieszyński Wacław III Adam po raz pierwszy zezwolił na objęcie przez ewangelickiego kapłana wolnej parafii w Puńcowie.