Wielogłowy: 100. rocznica święceń kierownika duchowego św. Faustyny Kowalskiej

Setna rocznica święceń kapłańskich jezuity o. Józefa Andrasza, kierownika duchowego św. Faustyny Kowalskiej w nowicjacie i pod koniec jej życia, mija 19 marca. Tę rocznicę wspominano w Wielogłowach na Sądecczyźnie, w rodzinnej parafii o. Andrasza.

W Wielogłowach żyją do dzisiaj osoby, które pamiętają o. Józefa Andrasza. W rodzinie jezuity zachowało się zdjęcie z 1934 r., które zostało zrobione przy okazji rekolekcji prowadzonych przez o. Andrasza. W parafii jest żywy kult Miłosierdzia Bożego, a w kościele po obu stronach prezbiterium znajdują się figury św. Faustyny i jej najbardziej znanego spowiednika – bł. ks. Michała Sopoćki.

W niedzielę 17 marca podczas wszystkich Mszy świętych kazania głosił jezuita o. prof. Stanisław Cieślak, autor monografii o. Józefa Andrasza „Kierownik duchowy świętej Faustyny”. W Telewizji Trwam 28 kwietnia o godz. 17.30 będzie można obejrzeć film „Ojciec Andrasz – świadectwo”.

Ojciec Józef Andrasz SJ od 1932 r. był kwartalnym spowiednikiem nowicjatu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, ale spowiadały się u niego także profeski. Siostra Faustyna po raz pierwszy skorzystała z jego posługi w czasie rekolekcji przed ślubami wieczystymi w kwietniu 1933 r. Stałym kierownikiem duchowym został w ostatnich latach jej życia, które spędziła w Krakowie.

W sumie o. Andrasz posługiwał Siostrze Faustynie przez ponad dwa i pół roku, a po jej śmierci zaangażował się w realizację jej posłannictwa. Pod jego kierunkiem powstał obraz Jezusa Miłosiernego pędzla Adolfa Hyły, słynący dziś łaskami w sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach; on też zapoczątkował uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego w klasztornej kaplicy Zgromadzenia w Łagiewnikach (1943) i obchodzenie święta Miłosierdzia (1944).

Z jego inicjatywy zbierano wspomnienia o Siostrze Faustynie, a jego książeczka „Miłosierdzie Boże… ufamy Tobie”, popularyzująca nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez św. Siostrę Faustynę, została przetłumaczona na wiele języków i rozeszła się po całym świecie w ogromnych nakładach. On też był autorem pierwszych biografii o Apostołce Bożego Miłosierdzia. Krótki biogram ukazał się w książeczce „Miłosierdzie Boże… ufamy Tobie”, a obszerna biografia, której nie dokończył, pozostała w maszynopisie.

Ojciec Józef Andrasz urodził się 16 października 1891 r. w Wielopolu koło Nowego Sącza, w rodzinie z dziesięciorgiem dzieci. Po gimnazjum w Nowym Sączu jako 15-latek wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i po dwóch latach nowicjatu złożył pierwsze śluby zakonne. Potem studiował filozofię i teologię w Polsce i Grafenbergu (Niemcy), a w dzień swoich imienin 19 marca 1919 roku w Krakowie, w kościele św. Barbary przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Anatola Nowaka. Potem podjął pracę pisarza w Wydawnictwie Księży Jezuitów w Krakowie i zaangażował się w szerzenie kultu Serca Jezusowego.

Z jego inicjatywy powstała seria wydawnicza „Biblioteka Życia Wewnętrznego”, w której ukazało się ponad 40 tomów najwybitniejszych dzieł o tematyce ascetyczno-mistycznej. Oprócz tematyki dotyczącej życia duchowego o. Andrasz zajmował się pisarstwem związanym z popularyzacją kultu Serca Jezusowego, Apostolstwa Modlitwy oraz z liturgią. Jego książeczka pt. „Wspólnie z kapłanem”, przybliżająca bogactwo Eucharystii, była bestsellerem i doczekała się aż 20 wydań.

W 1930 r. został Krajowym Sekretarzem Apostolstwa Modlitwy oraz Dzieła Poświęcenia Rodzin, był dyrektorem tych dzieł w diecezji krakowskiej i częstochowskiej; funkcje te pełnił aż do 1953 r. Największym osiągnięciem w działalności duszpasterskiej o. Andrasza na tym polu było poświęcenie Sercu Bożemu nie tylko rodzin czy parafii, ale całego narodu, które dokonało się 21 października 1951. W latach 1923-1928 redagował „Nasze Wiadomości” i opublikował w nich wiele artykułów na tematy historyczne.

Przez 10 lat (1930-1940) był redaktorem „Posłańca Serca Jezusowego” i przez rok dyrektorem Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy (1936-1937). Dzięki jego staraniom wydano też nowe opracowanie „Nowego Testamentu” w przekładzie Jakuba Wujka. Równocześnie był cenionym rekolekcjonistą, spowiednikiem i kierownikiem duchowym. Spowiadał nie tylko Siostrę Faustynę, ale także wiele osób, które prowadziły głębokie życie duchowe, życie mistyczne, a wśród nich m. Zofię Tajber – założycielkę Zgromadzenia Najświętszej Duszy Chrystusa Pana. Był spowiednikiem zwyczajnym i nadzwyczajnym: nazaretanek, urszulanek, sióstr Sacre-Coeur, Matki Bożej Miłosierdzia i wielu innych zgromadzeń.

W czasie II wojny światowej, gdy Kolegium jezuitów przy ul. Kopernika w Krakowie zostało przez Niemców zamienione na szpital wojskowy, o. Andrasz przebywał w wielu miejscach, przyjmując gościnę u sióstr zakonnych, którym służył pracą duszpasterską. W 1942 r. do klasztoru w Łagiewnikach zaprosiła go przełożona m. Irena Krzyżanowska i tu pozostał do 1945 r. Od czasu II wojny światowej aż do śmierci 1 lutego 1963 oddawał się m.in. apostolstwu Miłosierdzia Bożego. Jego ciało złożono w grobowcu oo. jezuitów na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.