Piszę do Was ten list z San Lorenzo. Z misji salezjańskiej z miasteczka położonego nad rzeką Marañon. Jak będziecie go słuchali, to pewnie będziemy znów w Piura, na naszej pustyni. Ale na razie jesteśmy w dżungli. Nie wiem, czy to ze względu na towarzystwo misjonarzy, z którymi przypłynęłyśmy motorówką z Yurimaguas, czy na śpiewnik w języku Shawi-Castellano, czy krzyż wielkopostny zrobiony z liści bananowca, czy na wiszący w jadalni obraz Chrystusa-Indianina. Ale to właśnie tutaj tak bardzo czuje się tego ducha misyjnego, tak bardzo czuje się sens tego wszystkiego. Tych naszych misji.

Słuchając opowieści księży, którzy aby dostać się do swojej placówki muszą przejść na piechotę 8 dni przedzierając przez dżunglę, albo księdza Romana, który pokazuje na mapie ile plemion należy do ich „rejonu” ewangelizacyjnego, można na nowo zakochać się w misjach. Tutaj inaczej brzmią słowa piosenki „a los pueblos que no te conozen”, czyli „za te wioski, które Cię nie znają”. Bo tutaj to już nie jest abstrakcja. To rzeczywistość. Gdzieś wgłębi tej dżungli żyją ludzie, którzy nigdy nie słyszeli o Chrystusie. I Ci misjonarze pakują się razem ze swoim ekwipunkiem na cały rok na łódkę i płyną kilka dni, później idą przez dzika dżunglę, żeby zanieść Chrystusa tam, gdzie brakuje nadziei. Tak jak w piosence „Alma misionera”, której refren tłumaczy się mniej więcej tak:

Zabierz mnie tam gdzie ludzie

Potrzebują Twojego Słowa

Potrzebują moich chęci do życia

Gdzie brakuje nadziei

Gdzie brakuje radości

Po prostu tam, gdzie o Tobie nie wiedzą.

Teraz siedzimy w kaplicy z podłogą wysmarowaną ropą i przyglądamy się uczestnikom Mszy. Są tu młodzi indiańscy chłopcy z internatu sióstr, siostra Europejka i towarzysząca jej siostra Afrykanka. A także wielu dorosłych o czysto indiańskich rysach, przybyłych tu z okolicznych wiosek na spotkanie dla animatorów. Do tej mieszkanki dołącza ksiądz Diego z Ekwadoru i my – szóstka reprezentantów z Polski. Ja, Ania, wolontariuszki z Krakowa Magda i Sylwia, ksiądz Józek i ksiądz Romek. Kolor twarzy przechodzi od kasztanowo-czarnego przez mleczno-kawowy aż po kość słoniową. Dziś w Ewangelii Bóg nakazał Abrahamowi oddać swojego jedynego syna. Padre Diego w swojej homilii porównuje to poświecenie do wyrzeczeń wolontariuszy, którzy zostawiają swoje rodziny, przyjaciół, swoje dotychczasowe życie, często pracę, studia, żeby służyć ludziom gdzieś na drugim końcu świata.

Przedstawia nas i tłumaczy, czemu nasza obecność tutaj, w Peru jest wielkim świadectwem.
Czasem Jezus przychodzi i mówi nam po prostu „Pójdź za mną”. I nie mamy wyjścia. Idziemy. Bo wiemy, że tylko na końcu tej drogi znajdziemy szczęście. Choćbyśmy mieli poświecić dużo, a może i wszystko. Choćbyśmy mieli wyrzec się siebie. A tak naprawdę, jak to pisał ksiądz Marek Rybiński “To słowo „wyrzekać” jest bardzo istotne w tym, co chce teraz napisać. Pan Bóg nie zna granic, by ciągle wprowadzać człowieka w zdumienie. Wiele razy (…) pokazywał mi, że Jego myślenie nie jest moim myśleniem. Wiele razy tak było, gdy myślałem, że muszę coś zostawić, wyrzec się czegoś dla Niego. Działo się odwrotnie – gdy coś Mu oddawałem, zwracał mi potem to coś w dwójnasób.”

I tak właśnie jest na tych naszych misjach. Myślisz, że się czegoś wyrzekasz, że coś poświęcasz, że coś zostawiasz, a tak naprawdę dostajesz 100 razy więcej. Nad wodospadem w Tarapoto, przyglądając się tej spływającej z góry wodzie błyszczącej jak żywe srebro, jedyna myśl jaką miałam w głowie to właśnie ta. Że dostaje tak dużo, że aż ciężko mi tu udźwignąć. I jak to możliwe, że kiedyś myślałam, że coś daję…

Dorota Rudzińska, Peru, Puszcza Amazońska, 22 marca 2012

„Cały świat w Madrycie”; „Witajcie – rozpoczyna się wielkie święto młodzieży” – takimi tytułami hiszpańska prasa wita młodych, którzy przybywają do Madrytu na rozpoczynający się dzisiaj 26. Światowy Dzień Młodzieży.

Niektóre gazety przygotowały także specjalne dodatki, które mają pomóc pielgrzymom w dobrym przeżyciu spotkania z Benedyktem XVI. Na pierwszej stronie dziennik „La Razón” informuje, że rząd zapewnia, iż wizyta Benedykta XVI nie powoduje żadnych kosztów dla budżetu państwa, za to przynieść może gospodarce nawet 100 mln euro zysku. Prócz tego gazeta podkreśla, że każdy zainteresowany, bez względu na to, czy się zarejestrował, będzie mógł uczestniczyć w spotkaniach z papieżem, w tym we Mszy św. na lotnisku Cuatro Vientos. „La Razón” publikuje zdjęcia młodych ludzi, którzy w ostatnich godzinach przyjechali do Madrytu podkreślając, że w czasie kryzysu, problemów ekonomicznych, moralnych i politycznych katolicka młodzieży nie jest pesymistyczna, ale stara się przez swą religijność rozwiązać pojawiające się problemy.

„La Razón” dodała do dzisiejszego wydania flagę z logo ŚDM oraz załączyła specjalny dodatek zatytułowany „Pokolenie Światowego Dnia Młodzieży”, w którym drukuje artykuł arcybiskupa Madrytu. Kard. Antonio María Rouco Varela podkreślił w nim, że spotkanie w Madrycie będzie świętem wiary młodego Kościoła. Hierarcha stwierdził także, iż w młodości i z młodymi Kościół oferuje dzisiejszemu światu okazją, aby przywrócić nadzieję. Prócz tego w dodatku „Pokolenie Światowego Dnia Młodzieży” opisano historię ŚDM, którą ilustruje słynne zdjęcie Jana Pawła II, trzymającego w ramionach ciemnoskórą Sudankę, która podbiegła do papieża w czasie VI ŚDM w Częstochowie. Jednak La Razón podpisał fotografię informacją, że do zdarzenia tego doszło podczas ŚDM w Denver. Dodatek to również najpotrzebniejsze informacje dla pielgrzymów: program spotkania, mapki miasta, informacje o transmisjach telewizyjnych a nawet prognoza pogody.

Kolejny specjalny dodatek ukazał się z dziennikiem „ABC”. Informuje on, że podczas ŚDM w Madrycie wystawiony zostanie musical dla Jana Pawła II. Został on przygotowany przez portugalską młodzież a składa się m.in. ze świadectw osób, których życie zmieniło się pod wpływem Jana Pawła II. Dodatek „Benedykt XVI z młodzieżą” to również opis najważniejszych wydarzeń ŚDM, w tym nabożeństwa Drogi Krzyżowej, które odbędzie w najbliższy piątek. Gazeta publikuje informacje na temat figur (pasos), które pojawią się na jednej z madryckich ulic i będą częścią nabożeństwa. Figury przywiezione zostały do Madrytu specjalnie na ŚDM z różnych stron Hiszpanii. W wielu przypadkach po raz pierwszy w historii pasos opuściły miasta, w których do tej pory były przechowywane i wykorzystywane podczas Wielkiego Tygodnia.