Władze Syrakuz chcą definitywnego powrotu szczątków św. Łucji

Rada miasta Syrakuz przyjęła wniosek dotyczący domagania się definitywnego powrotu do tego sycylijskiego miasta szczątków jego patronki – św. Łucji. Od XIII wieku są one przechowywane w Wenecji.

Archidiecezja Syrakuz podziękowała radzie miasta za „oddanie hołdu patronce” w odpowiedzi na „uprawnione pragnienie syrakuzan”. „Pełna komunia kościelna z Patriarchatem Wenecji powinna skłonić nas do rozważenia, że historyczne okoliczności związane z ciałem naszej patronki muszą zostać osadzone we właściwym kontekście, spełniając w ten sposób pragnienie ludu Syrakuz” – napisano w nocie.

Prośba o powrót szczątków sycylijskiej męczennicy do jej rodzinnych Syrakuz została przyjęta w Roku św. Łucji, ogłoszonym przez miejscowego arcybiskupa Francesco Lomanto. Zakończy się on 20 grudnia, w obchodzone tam święto Oktawy św. Łucji.

Św. Łucja (281-304) pochodziła ze znakomitej rodziny. Była przeznaczona dla równie zamożnego młodzieńca. Kiedy jednak udała się z pielgrzymką do grobu św. Agaty do pobliskiej Katanii, aby uprosić o zdrowie dla matki, miała jej się ukazać ta święta i przepowiedzieć męczeńską śmierć. Radziła jej też, by przygotowała się na czekającą ją ofiarę. Kiedy Łucja powróciła do Syrakuz, cofnęła obietnicę zamążpójścia, rozdała swoje majętności i złożyła ślub dozgonnej czystości. Niebawem wybuchły prześladowania wyznawców Chrystusa, najkrwawsze w dziejach chrześcijaństwa. Wtedy niedoszły małżonek oskarżył 23-letnią Łucję, że jest chrześcijanką i 13 grudnia 304 r. ścięto ją mieczem.

Pochowano ją w katakumbach, nad którymi już w VI wieku, jak wspomina św. Grzegorz I Wielki (590-604), wznosił się kościół i klasztor pod jej wezwaniem. Tenże papież wprowadził imię św. Łucji, jako nieugiętej chrześcijanki, czczonej za trwanie w wierze, do Kanonu Mszy św.

Kiedy w 718 r. na polecenie cesarza bizantyjskiego Leona III zaczęto niszczyć wizerunki świętych, relikwie św. Łucji przeniesiono do Corfino w Abruzzach, skąd wróciły do Syrakuz. W 1204 r. krzyżowcy zabrali je do Wenecji, gdzie w 1313 r. wystawiono ku czci świętej osobny kościół i tam złożono jej doczesne szczątki. W 1860 r., ze względu na budowę dróg, kościół ten został rozebrany, a relikwie św. Łucji przeniesiono do kościoła św. Jeremiasza (od 2018 r. jest on sanktuarium św. Łucji).

W 2004 i 2014 r., po dziesięciu stuleciach doczesne szczątki św. Łucji wróciły ma krótko do rodzinnych Syrakuz. Wenecjanie zastrzegli przy tym, że „to tylko pożyczka”, obawiając się, by tamtejsi wierni nie uznali tego za ostateczny zwrot. Relikwie ponownie przybędą do Syrakuz w grudniu br.