Wnioski końcowe zgromadzenia synodalnego Kościołów katolickich Bliskiego Wschodu

Wezwanie do odnowy liturgicznej, która byłaby zgodna z aspiracjami młodzieży, zachowując jednocześnie swoją istotę i symbolikę, a także zmierzanie „ku Kościołowi pokornemu” i otwartemu na tych, którzy są różni na poziomie kościelnym i religijnym – znalazły się wśród końcowych wniosków zgromadzenia synodalnego Kościołów katolickich Bliskiego Wschodu. Obradowało ono w dniach 13-17 lutego w Jounieh koło Bejrutu. Było to jedno z kilku gromadzeń kontynentalnych przygotowujących zgromadzenie Synodu Biskupów nt. synodalności w październiku br. w Watykanie.

W zgromadzeniu uczestniczyli przedstawiciele siedmiu Kościołów katolickich, obrządku: koptyjskiego, syryjskiego, maronickiego, melchickiego, chaldejskiego, ormiańskiego i łacińskiego z Ziemi Świętej, Jordanii, Libanu, Syrii, Egiptu, Iraku i Armenii.

Ogłoszona końcowa deklaracja zaznacza, że bliskowschodni etap kontynentalny Synodu skupiony był na modlitwie, rozeznawaniu duchowym i wspólnej refleksji nad tym, co na pierwszym etapie procesu synodalnego ujawniły konsultacje w Kościołach lokalnych. Przedstawiła 13 wniosków.

1. Synodalność stanowi centrum dziedzictwa naszych Kościołów Wschodnich.

2. Jedność w różnorodności poprzez jedność w komunii, misji i świadectwie Kościołów.

3. Wspólne korzenie Kościołów jako podstawa jednolitego przesłania.

4. Obecność i talenty świeckich w służbie Ciała Chrystusa. Rola ludzi młodych, ich zdolności i oczekiwania wobec odnowionego Kościoła odzwierciedlają stojące przed nimi wyzwania.

5. Znaczenie roli i misji kobiet w Kościele oraz ich udział w podejmowaniu decyzji i służbie.

6. Liturgia jest naszym życiem i wezwanie do odnowy liturgicznej, która byłaby zgodna z aspiracjami naszej młodzieży, zachowując jednocześnie swoją istotę i symbolikę.

7. Zaproszenie do twórczego i odnowionego ekumenizmu oraz do pobudzania dialogu ekumenicznego.

8. Kościół otwartości na innych, którzy są różni na poziomie kościelnym i religijnym, poprzez słuchanie, dialog i jedność, współżycie, dialog, współpracę i wzajemny szacunek, aby ukazać oblicze jedynego Boga.

9. Komunia i nadzieja w cierpieniu: ku Kościołowi pokornemu jak „ziarnko gorczycy” (Mt 13, 31-32), wezwanemu do wzrastania i rozszerzania się między wyzwaniem przetrwania a odmową emigracji.

10. Misja, świadectwo i odnowione struktury dla Kościoła bardziej synodalnego.

11. Specjalistyczne duszpasterstwo rodzin, kobiet i młodzieży.

12. Znaczenie mediów cyfrowych i kultury jako skutecznego narzędzia komunikacji w rękach Kościoła, aby pełniej przekazywać jego przesłanie.

13. Podążanie za duchem synodalności w każdym Kościele partykularnym, z centralnym pytaniem: Jak każdy Kościół może być bardziej synodalny w świetle prac tego Zgromadzenia kontynentalnego Kościołów katolickich na Bliskim Wschodzie.