Wola Radłowska: prawie 600 prac w ogólnopolskim konkursie o bł. Karolinie

Pod hasłem „Rodzina Bogiem silna staje się siłą człowieka i całego narodu” odbył się XVI Ogólnopolski Konkurs Poetycko–Plastyczny Błogosławiona Karolino, świeć nam przykładem. W Zespole Szkolno–Przedszkolnym w Woli Radłowskiej miał miejsce finał.

W konkursie uczestniczyli dorośli, dzieci i młodzież. Dla niektórych była to forma terapii. „Niedawno zmarł mój ojciec. Napisałam wiersz o życiu i śmierci. Dla mnie jest on oczyszczający, bo pomógł mi się pogodzić ze stratą i uwierzyć, że rodzice są razem w niebie, że śmierć to początek” – mówi jedna z laureatek Teresa Tracz z Tarnowa. Bł. Karolina jest jej bliska. „Z heroizmem podjęła to przejście – odejście z tego świata. Kiedy pracowałam w szkole propagowałam ten konkurs, mówiłam młodym o wartości czystości, a z czasem sama zostałam uczestnikiem” – dodaje.

Na konkurs napłynęło 596 prac – w tym 412 plastycznych i 184 poetyckich – informuje Jadwiga Bieś, dyrektor szkoły i organizator konkursu.

Prace konkursowe zostały przysłane z 12 województw: opolskiego, podlaskiego, kujawsko–pomorskiego, pomorskiego, wielkopolskiego, świętokrzyskiego, śląskiego, dolnośląskiego, warmińsko-mazurskiego, mazowieckiego, podkarpackiego i małopolskiego.

„Poziom konkursu był wysoki. Temat został wnikliwie przemyślany. Dużo jest elementów patriotycznych. Cieszę się, że za sprawą naszego konkursu coraz więcej osób w Polsce dowiaduje się o bł. Karolinie” – dodaje Jadwiga Bieś.

Celem konkursu jest poznanie życia i przesłania bł. Karoliny – dziewicy i męczennicy. W tej edycji mocny akcent położono na rodzinę i patriotyzm. Uczestnicy pokazywali m.in. rodzinę jako kolebkę wartości.

Monika Hyla z Krakowa napisała wiersz o rodzinie „Dobry Samarytanin”.

„Opiekuję się chorą, leżącą mamą. Bł. Karolina jest dla mnie wzorem i przykładem, żeby się nie wahać. Dedykuję ten wiersz osobom, które w domach opiekują się chorymi rodzicami” – podkreśla.

Karolina Kózkówna urodziła się 2 sierpnia 1898 r. w wielodzietnej rodzinie w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda. Mimo młodego wieku i braku specjalistycznego wykształcenia prowadziła bardzo aktywne działania na rzecz społeczności lokalnej. Była animatorką i liderką życia religijnego.

Należała do stowarzyszeń religijnych, angażowała się w tworzenie i formowanie nowej wspólnoty parafialnej powstałej z połączenia dwóch miejscowości, gdy została utworzona nowa parafia w Zabawie. Uczyła katechizmu dzieci z wioski, organizowała dla nich zajęcia, przygotowywała do przyjęcia Komunii św. chorych współmieszkańców. Pomagała w prowadzeniu prywatnej biblioteki wujowi Franciszkowi Borzęckiemu, umożliwiała dorosłym dostęp do literatury religijnej.

Wrażliwa na potrzeby chorych i biednych, odwiedzała ich w domach i wspierała w potrzebach. Była przykładem pracowitości i uczciwości oraz poczucia odpowiedzialności za rodzinę. Swoją postawą zdobyła powszechne uznanie i szacunek wśród współmieszkańców, którzy mówili, że jest „pierwszą duszą do nieba”. Zginęła heroicznie, broniąc swej godności i honoru 18 listopada 1914 r., gdy została zaatakowana przez carskiego żołnierza, który w bestialski sposób ją zamordował.

Jan Paweł II beatyfikował Karolinę Kózkównę 10 czerwca 1987 r. w Tarnowie.