Wprowadził tam-tamy do Mszy

Na cmentarzu kapłańskim w Pabré w Burkina Faso (Zach. Afryka) tysiące wiernych pożegnały ks. Roberta Ouédraogo, znanego z wprowadzania do liturgii katolickiej elementów kultury afrykańskiej.

Ks. Ouédraogo zmarł w wieku 80 lat. Święcenia kapłańskie przyjął w 1948 r. Od początku jego wielką pasją była rodzima muzyka i sztuka, które próbował wykorzystywać dla potrzeb liturgicznych. W 1956 r. – na 6 lat przed rozpoczęciem Soboru Watykańskiego II, który oficjalnie zezwolił na szeroko pojętą inkulturację w krajach misyjnych – wprowadził do Mszy św. tam-tamy, a wkrótce potem także tańce i inne motywy narodowe. Z powszechnym uznaniem spotkała się jego „Msza Sawann”, skomponowana już po Vaticanum II. W 1975 r. założył chór „Naaba Sanom”, który zrobił furorę na Festiwalu Czarnej Sztuki w Lagos (Nigeria) i wywarł później wielki wpływ na powstanie i kierunek artystyczny wielu innych podobnych grup.
Ks. Ouédraogo był również autorem hymnu państwowego Górnej Wolty (taką nazwę nosiła Burkina Faso w latach 1960-84), a także rozprawy naukowej nt. muzyki ludu Mossi (będącego główną grupą etniczną Burkina Faso), którą przedstawił na międzynarodowym kongresie muzyki religijnej w Kolonii w 1961 r. Wzbudziła ona wielkie zainteresowanie zebranych jako jedno z pierwszych naukowych opracowań muzyki afrykańskiej, przygotowane przez rodzimego twórcę.
Przy tym wszystkim odznaczał się głęboką wiarą. Starsi ludzie opowiadają, że przed laty, w okresie wielkiej suszy, zagrażającej życiu tysięcy mieszkańców kraju, ks. Robert poprowadził przez sawannę procesję z obrazem Matki Bożej. W pewnej chwili zatrzymał pochód i zwrócił się do Maryi ze słowami: „Jeśli nie ześlesz deszczu przed zakończeniem modlitw, zostawimy Cię tu, na tym palącym słońcu”. Ku ogromnemu zaskoczeniu zgromadzonych, po kilku chwilach rozpętała się wielka ulewa, tak iż wierni musieli się przed nią chronić. W miejscowości Ziniaré, ok. 30 km od stolicy kraju – Wagadugu, gdzie wydarzyła się ta historia, jeszcze dzisiaj wspomina ją wiele osób.
Ze względu na swą twórczość i zamiłowanie do sztuki nazywano go „apostołem śpiewu” a jego przyjaciele mówili, że „dzięki śpiewowi podnosił na duchu”. W uznaniu swych zasług religijnych i artystycznych ks. Ouédraogo otrzymał wiele nagród kościelnych i świeckich, m.in. Wielki Medal Orderu Narodowego w 1990 r.