Katolickie ośrodki pomocy uzależnionym

Kościół od lat podejmuje wiele konkretnych inicjatyw i działań, aby pomóc osobom uzależnionym m.in. od alkoholu. Przedstawiamy niektóre tylko ośrodki, które specjalizują się w tej dziedzinie.

Chęciny

Franciszkańskie Centrum Profilaktyki i Terapii Uzależnień w Chęcinach specjalizuje się w leczeniu uzależnienia od substancji psychoaktywnych, ale przyjmuje na terapię także osoby, które oprócz narkomanii doświadczyły problemów z alkoholem i hazardem. – Nie jesteśmy strażnikami więziennymi, tylko współtowarzyszami w ich zmianie. Pracujemy nad tym, by ich motywację „muszę tu być” zmienić na „chcę tu być” – wyjaśnia w rozmowie z KAI Arleta Kempka, dyrektor franciszkańskiego ośrodka.

Franciszkańskie Centrum Profilaktyki i Terapii Uzależnień w Chęcinach koło Kielc jest placówką nastawioną przede wszystkim na leczenie uzależnienia od substancji psychoaktywnych, ale przyjmuje na terapię osoby, które oprócz narkomanii doświadczyły także problemów z alkoholem i hazardem.

Centrum dysponuje 17 miejscami dla osób uzależnionych od narkotyków w wieku 18-40 lat. Czas pobytu w ośrodku to 6-12 miesięcy. Po rocznej terapii w ośrodku można przejść na tzw. oddział postrehabilitacyjny (1 rok) lub do hostelu mieszczącego się przy ośrodku (są 4 miejsca, ale przyjmowanych jest do 9 osób). Podopieczni hostelu podejmują pracę i sami się utrzymują.

Dlaczego zostają na terenie ośrodka? „Nie chcą wracać do miejsc, z których przyjechali, choć mają taką możliwość, bo wiedzą, że to zagraża ich trzeźwieniu. W Chęcinach czują się bezpiecznie. W razie kryzysu mogą liczyć na pomoc terapeutów, mogą porozmawiać, dlatego chcą zostać – wyjaśnia Arleta Kempka.

Ośrodek Leczenia Uzależnień od Środków Psychoaktywnych „San Damiano” w Chęcinach koło Kielc powstał 1 kwietnia 2004. W październiku tego roku został zarejestrowany jako Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej. W większości oddziały ośrodka mieszczą się w budynkach przyklasztornych Klasztoru Franciszkanów w Chęcinach.

Oddziałami ośrodka są: rehabilitacyjno – readaptacyjny ośrodek leczenia uzależnień bliżej niescharakteryzowanych, poradnia leczenia uzależnień, poradnia leczenia uzależnień od substancji psychoaktywnych, hostel dla uzależnionych od narkotyków oraz hostel dla uzależnionych od alkoholu w Połańcu.

Przy franciszkańskim klasztorze co piątek o godz. 18.00 organizowane są mityngi AA (tzw. grupa „Asyż”) oraz dla uzależnionych od narkotyków. Działa też poradnia dla samych uzależnionych oraz ich rodzin – zainteresowani przynajmniej raz w miesiącu mogą porozmawiać z terapeutą na temat sytuacji w domu m.in. o sposobach zapobiegania dalszemu rozwojowi uzależnień.

W soboty Arleta Kempka prowadzi z kolei grupę wsparcia dla rodzin borykających się z uzależnieniem w domach. – Jest to grupa dla rodziców, mężów, żon, matek, dziewczyn czy narzeczonych. Prowadzę ją, ale tak naprawdę grupa bardzo dobrze działa na zasadzie samopomocy – przyznaje terapeutka.

Oddział ośrodka: Hostel „Wspólnota” dla uzależnionych od alkoholu powstał w 2008 i mieści się w budynkach przy ul. 11 Listopada 15 w Połańcu. Kontrakt z NFZ pozwala na zakwaterowanie 12 osób, ale do hostelu przyjmowanych jest do 16 chętnych. Przyjmowane są tam osoby na pół roku, po ukończonej terapii krótkoterminowej (56-dniowej) lub pogłębionej. Również podopieczni hostelu mogą korzystać z osobnej poradni postterapeutycznej.

Ośrodek „San Damiano” ma charakter katolicki i przyznaje się do inspiracji duchowością franciszkańską. W ośrodku codziennie po południu oraz w niedziele odprawiana jest Msza św. dla wszystkich podopiecznych i pracowników. W kaplicy św. Leonarda jest możliwość udziału w codziennej medytacji nad Słowem Bożym. Dwa razy w roku w okresie przedświątecznym organizowane są rekolekcje prowadzone przez franciszkanów, działa schola. Podopieczni co roku biorą też udział we Franciszkańskim Spotkaniu Młodych w Kalwarii Pacławskiej. Co piątek zakonnicy prowadzą też w ośrodku zajęcia formacyjne.

Kadrę ośrodka stanowią w przeważającej większości specjaliści (świeccy i duchowni) terapii uzależnień posiadający certyfikaty Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii i Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

„Nasi podopieczni to osoby w wieku średnio 25-28 lat. Mają już za sobą około 10 lat brania narkotyków, zaczęli zatem bardzo wcześnie. Nie ma reguły, że pochodzą z tzw. rodzin patologicznych. Owszem, u niektórych piło się alkohol i była przemoc domowa, ale są też dzieci dobrze sytuowanych rodziców, a pozostałe rodzeństwo wykształcone” – wyjaśnia Arleta Kempka.

Przyznaje, że w trakcie terapii dla rodziców dostrzega popełnione w przeszłości błędy w wychowaniu, które przyczyniły się do sięgnięcia ich dzieci po używki. – Są to rodzice nadopiekuńczy, bardzo mało konsekwentni. Ich dzieci często nie znają granic tego, co można, a czego nie można. Przychodzą do nas, bo okazuje się, że muszą: trafili do szpitala z rozpoznaniem psychozy lub zapaści serca, wystraszyli się sprawami karnymi i perspektywą trafienia do więzienia, rodzice się otrząsnęli i powiedzieli dość, albo też są wycieńczeni fizycznie – tłumaczy terapeutka.

– My pracujemy nad tym, by ich motywację „muszę tu być” zmienić na „chcę tu być”. W miarę, gdy ta motywacja rośnie, stawiamy im coraz większą poprzeczkę poprzez przydzielanie zadań i uczenie odpowiedzialności. Dotyczy to codziennych czynności, m.in. obowiązków w kuchni, robienia zakupów, sprzątania itd. Muszą się też nauczyć relacji z nami, bo nie jesteśmy ani nauczycielami, ani strażnikami więziennymi, tylko współtowarzyszami w ich zmianie – mówi Arleta Kempka.

Zakroczym

Zakon Braci Mniejszych Kapucynów Prowincji Warszawskiej prowadzi w Zakroczymiu Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości im. Ojca Benignusa Jana Sosnowskiego. Ośrodek pomaga uzależnionym m.in. od alkoholu, narkotyków i hazardu, wspiera ich rodziny i osoby usiłujące nieść pomoc uzależnionym w kraju i zagranicą (m.in. Belgia, Wielka Brytania, Ukraina, Białoruś, Łotwa). Ze wsparcia na miejscu korzysta około 3,5 tys. osób rocznie.

Ośrodek rozpoczął działalność w 1968 r. Stawiano wówczas „małe kroczki”, które – na miarę rosnących potrzeb – stały się „krokami milowymi”. Aktualnie Ośrodek prowadzi swoją działalność poprzez organizowanie: spotkań z osobami uzależnionymi i współuzależnionymi (AA, AL-Anon); spotkań dla DDA/DDD (Dorosłe Dzieci z rodzin Alkoholowych/Dysfunkcyjnych); spotkań dzieci i młodzieży z rodzin dotkniętych uzależnieniem.

Prowadzone są ponadto kursy duszpasterskie (dla kleryków, kapłanów i sióstr zakonnych) na temat profesjonalnej pomocy rodzinie dotkniętej problemem choroby alkoholowej oraz szkolenia dla osób świeckich pracujących i spotykających się z osobami uzależnionymi i ich bliskimi.

Ośrodek organizuje też kursy o charakterze profilaktycznym dla dzieci i młodzieży, które prowadzone są również w szkołach i ośrodkach młodzieżowych na terenie całego kraju, mityngi grup samopomocowych oraz rekolekcje abstynenckie i akcje „STOP przemocy”.

Wszystkie te przedsięwzięcia prowadzone są pod kierunkiem ojców kapucynów oraz specjalistów z dziedziny terapii uzależnień oraz psychologii.

Średnio rocznie z działalności Ośrodka na miejscu korzysta około 3,5 tys. osób. Ośrodek wydaje dwumiesięcznik „Trzeźwymi Bądźcie”, którego nakład sięga 3000 egz. W tym czasopiśmie dużą, apostolską rolę odgrywają świadectwa osób, które dzięki pomocy uzyskanej w Ośrodku weszły na drogę trzeźwienia. Ważną częścią są również artykuły specjalistów z dziedziny uzależnień. Z każdym rokiem wzrasta liczba uczestników korzystających z różnorakiej pomocy Ośrodka. I tutaj trzeba zaznaczyć, że zgłasza się coraz więcej ludzi młodych, uzależnionych, wymagających szerokiego zakresu pomocy.

Ośrodek ściśle współpracuje z Zespołem Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości, Państwową Agencją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Gminnymi Komisjami Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Interdyscyplinarnym Zespołem do spraw Przemocy w Rodzinie.

Kowalew

Diecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa Trzeźwości im. św. Józefa Opiekuna w Kowalewie świadczy pomoc duchownym, którzy przeżywają kryzys życiowy spowodowany nadużywaniem alkoholu lub innych środków zmieniających świadomość. Posiada usankcjonowanie prawne biskupa kaliskiego i akceptację Konferencji Episkopatu Polski. Z oferty ośrodka skorzystało dotychczas ponad 700 kapłanów z kraju i zagranicy.

Diecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa Trzeźwości im. św. Józefa Opiekuna ma siedzibę w parafii św. Bartłomieja Apostoła w Kowalewie koło Pleszewa, na terenie diecezji kaliskiej, przy trasie Kalisz – Poznań.

Założycielem i dyrektorem ośrodka jest ks. Wiesław Kondratowicz, trzeźwiejący alkoholik, działacz trzeźwościowy, doradca duchowy, członek Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości. Ośrodek posiada usankcjonowanie prawne biskupa kaliskiego oraz akceptację Konferencji Episkopatu Polski.

Ośrodek funkcjonuje od 1994 r. Celem jego działalności jest świadczenie różnorodnej pomocy kapłanom diecezji kaliskiej, a także z innych diecezji i zgromadzeń zakonnych, którzy przeżywają kryzys życiowy spowodowany nadużywaniem alkoholu lub innych środków zmieniających świadomość.

Z oferty ośrodka skorzystało dotychczas ponad 700 kapłanów z kraju i zagranicy. Sprawdzony, oparty na wieloletnim doświadczeniu program pomocy trwa 6 tygodni i składa się z programu duchowo-religijno-kapłańskiego realizowanego przez kilku kapłanów w systemie grupowym i indywidualnym.

Wszyscy posługujący w tym programie kapłani są trzeźwiejącymi alkoholikami z dużym stażem abstynencji. Uczestnicy korzystają też z duchowego programu Anonimowych Alkoholików. Unikalnym, bo niemożliwym do zastosowania w ośrodkach świeckich, jest program terapii religijno-kapłańskiej, w którym księża angażują się w życie parafii.

Kapłani codziennie celebrują Mszę św., spowiadają, głoszą homilie i kazania, a także pomagają w różnych parafiach. Dla duchownych uczestniczących w programie jest to okazja do konfrontacji ze wstydem i poczuciem winy, które są zranieniami towarzyszącymi problemom alkoholowym i często blokują proces trzeźwienia.

Druga część wsparcia polega na profesjonalnym programie terapii uzależnień realizowanym przez doświadczony zespół psychoterapeutów. Po ukończeniu programu sześciotygodniowego zaleca się udział w programie postterapeutycznym w każdy drugi poniedziałek miesiąca od godz. 11.00 do 16.00 przynajmniej przez okres jednego roku.

Pobyt w ośrodku wiąże się z kosztami utrzymania, które zostają ustalone podczas zgłaszania do uczestnictwa w programie.

Ksiądz czy zakonnik, który przybywa do ośrodka na program, badany jest alkotestem na zawartość alkoholu w organizmie. W przypadku stanu wskazującego na spożycie alkoholu nie może być w tym dniu przyjęty. Do ośrodka księża nie przywożą laptopów, natomiast mogą mieć ze sobą telefon komórkowy.

Kapłani przywożą ze sobą sutannę (habit), albę, stułę i brewiarz. Istnieje w czasie terapii możliwość korzystania ze spacerów pieszych i rowerowych, z basenu kąpielowego. W związku z tym dobrze jest zabrać ze sobą odpowiedni strój do tego typu zajęć. W ramach programu zdrowienia duchowego zalecane jest korzystanie z teatru, filharmonii, kina.

Uczestnicy programu mają okazję w czasie pobytu do kontaktu z kierownikiem duchowym i do skorzystania z sakramentu pokuty. Kapłani mogą mieć swoje intencje mszalne, ale nie związane z konkretnymi terminami, ponieważ odprawiają też intencje parafii Kowalew.

Katowice

Ośrodek Profilaktyczno-Szkoleniowy im. ks. Franciszka Blachnickiego Fundacji „Światło-Życie” w Katowicach istnieje od 1994 r. Inspiracją do jego działania jest dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, która promuje abstynencję od alkoholu rozumianą jako dar osobisty, podjęty dobrowolnie, z miłości i odpowiedzialności za dobro drugiego człowieka.

Celem ośrodka im. ks. Franciszka Blachnickiego jest wychowanie człowieka wolnego do wszelkich uzależnień, otwartego na potrzeby innych ludzi i potrafiącego nieść im pomoc.

Ośrodek prowadzi działalność wychowawczą i profilaktyczną wśród dzieci, młodzieży oraz ich rodzin. Organizuje warsztaty m.in. z umiejętności interpersonalnych, asertywności, komunikacji, pedagogiki zabawy, warsztatów wodzirejów zabaw i wesel bezalkoholowych czy imprez integracyjnych. Ponadto prowadzi rekolekcje dla osób uzależnionych i współuzależnionych, szkolenia dla osób zaangażowanych w działania na rzecz dzieci i młodzieży (warsztaty specjalistyczne). Współdziała z innymi instytucjami mającymi podobne cele.

Inspiracją do działania Ośrodka jest dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka założone przez ks. Franciszka Blachnickiego. Celem Krucjaty jest promowanie abstynencji od alkoholu pojmowanej jako osobisty dar, podjęty dobrowolnie, z pobudek miłości i odpowiedzialności za dobro drugiego człowieka.

Przez abstynencję Krucjata Wyzwolenia Człowieka rozumie całkowite i dobrowolne wyrzeczenie się alkoholu jako napoju pod wszelką postacią i we wszelkiej ilości. Definicja ta nie obejmuje używania alkoholu w innym charakterze np. jako lekarstwa (jeśli alkohol występuje jako składnik prawdziwego lekarstwa) lub w celach liturgicznych. Również spożywanie alkoholu w potrawach (np. w tortach) lub w cukierkach zasadniczo nie podpada pod pojęcie abstynencji.

Z tak określonej definicji abstynencji wynika, że nie chodzi o zwalczanie alkoholu jako takiego, ale o zwalczanie zwyczaju picia alkoholu. Abstynencja jest środkiem do osiągnięcia celu, jakim jest przywrócenie trzeźwości w Polsce i wychowanie dzieci i młodzieży w zdrowych obyczajach.

Ośrodek realizuje cykl terapii dla grup DDA (dorosłych dzieci alkoholika) oraz wszystkich tych, którzy doświadczyli trudnego dzieciństwa (alkohol, przemoc, inne deficyty i zranienia z tego okresu).

Celem spotkań jest m.in. dostarczenie wiedzy na temat choroby alkoholowej i/lub współuzależnień oraz specyfiki problemów DDA; poznanie podstawowych cech dysfunkcjonalnej rodziny i zasad życia w chorej rodzinie, w tym ról dzieci; a także rozpoznanie osobistych konsekwencji dorastania w rodzinie alkoholowej lub dysfunkcyjnej.

Ośrodek prowadzi też program terapeutyczny „Wreszcie żyć – 12 kroków ku pełni życia”, oparty na chrześcijańskiej wizji człowieka i świata, łączący rozwój duchowy i psychiczny. Grupy realizujące ten program mają charakter ewangelizacyjny.

W Ośrodku organizowane są też rekolekcje – najbliższe o rozwoju osobistym „Żyj na maksa! Żyj pełnią!” (3-5 marca), a kolejne 7-9 kwietnia pod nazwą „Sukces i porażka życiowa widziane z perspektywy śmierci i zmartwychwstania Jezusa” – dla osób, które przeżywają trudności w swoim życiu związane z nadużywaniem alkoholu, nikotyny, leków, nie radzą sobie z innymi uzależnieniami.

Pomoc w ośrodku świadczą jego kierownik ks. Wojciech Ignasiak, wieloletni kapelan Ośrodka odwykowego w Gorzycach, opiekun katowickich spotkań dla osób w kryzysie małżeńskim oraz zespół doświadczonych psychologów i pedagogów i licencjonowanych terapeutów.

Więcej o ośrodku na stronie www.osrodek-brynow.pl, email: kontakt@osrodek-brynow.pl.

Fundacja „ Światło-Życie”
Ośrodek Profilaktyczno-Szkoleniowy im. ks. Franciszka Blachnickiego
ul. Gawronów 20
40-527 Katowice
tel. (32) 205 39 22, kom. 509 96 33 56

Licheń

Geneza Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym związana jest z wizytą papieża Jana Pawła II w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Licheniu. Papież otrzymał od marianów obietnicę utworzenia w Licheniu zespołu poradni zajmujących się „nowymi ubogimi” współczesnego Kościoła i świata – osobami uzależnionymi i ich rodzinami.

Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym otwarte jest na nowe formy i metody skutecznego pomagania alkoholikom, palaczom, narkomanom, hazardzistom, erotomanom, osobom doświadczającym skłonności homoseksualnych oraz ich rodzinom. Osoby cierpiące z powodu tych i innych problemów – uzależnień oraz przeżywające trudności i kryzysy rodzinne, dzięki pomocy duchowej i terapeutycznej mogą odzyskać utraconą nadzieję, przeżyć przebudzenie duchowe, otrzymać moc i odwagę do zmiany własnego życia.

„Przychodzą bezsilni, załamani, zrozpaczeni, po moc do życia oraz rozwiązywania swoich problemów. Doświadczają tutaj łaski spotkania z Bogiem oraz odnowienia sił witalnych” – czytamy na stronach Centrum.

Geneza Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym związana jest z wizytą Ojca Świętego Jana Pawła II w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Licheniu w dniach 6-8 czerwca 1999 r. Projekt Centrum i postanowienie jego realizacji złożone zostały na ręce papieża jako wotum dziękczynne Zgromadzenia Księży Marianów. Papież otrzymał od marianów obietnicę utworzenia w Licheniu zespołu poradni zajmujących się „nowymi ubogimi” współczesnego Kościoła i świata – osobami uzależnionymi i ich rodzinami. W ciągu zaledwie 10 miesięcy od poświęcenia placu budowy 26 listopada 1999 r. do 24 września 2000 r. powstał budynek Licheńskiego Centrum Pomocy.

Centrum powstało na bazie działających już w Licheniu dwóch apostolatów: Apostolstwa Trzeźwości oraz Poradni Odnowy Rodziny. W 1991 r. z inicjatywy ks. Tomasza Pirszela MIC i ks. Andrzeja Lelewskiego MIC powstał w licheńskim sanktuarium punkt pierwszego kontaktu w dziedzinie trzeźwości. Dwa lata później jego działalność rozwinęła się i wzbogaciła o elementy poradnictwa rodzinnego. Do współpracy zaproszono małżeństwa z poradni rodzinnych Lublina, Krakowa, Warszawy, Łodzi i Poznania. Działalność obu apostolatów ograniczała się wyłącznie do sezonu pielgrzymkowego.

Dyrektorem Centrum jest ks. Robert Krzywicki MIC. Zespół stałych pracowników utworzyli terapeuci uzależnień i współuzależnień oraz instruktorzy terapii, psycholog i pracownicy administracji. Osoby te były już wcześniej związane z pracą Apostolstwa Trzeźwości i z sanktuarium. Od początku istnienia Centrum aktywnie włączyły się one w tworzenie struktury i metod działania oraz dobrej atmosfery i profesjonalnego stylu pracy.

Do poradnictwa rodzinnego zaproszono małżeństwa, wcześniej współpracujące z Poradnią Odnowy Rodziny, wywodzące się z uznanych i sprawdzonych poradni katolickich z całej Polski. W cyklu specjalnych szkoleń warsztatowych zostało wyłonionych kilkunastu wolontariuszy reprezentujących wspólnoty samopomocowe AA i AL-Anon. Do współpracy i odbycia stażu zostali zaproszeni klerycy z mariańskiego seminarium duchownego w Lublinie. Ogółem w ciągu pierwszego roku istnienia, pracowało w Licheńskim Centrum Pomocy około 50 osób.

Formy pomocy stosowane w Centrum są wynikiem poszukiwania równowagi „złotego środka” między oddziaływaniem duchowym i terapeutycznym. Ważny jest cały człowiek szukający pomocy. Może on ją znaleźć przede wszystkim w dziedzinie duchowości, jak też w uporządkowanej przez terapię sferze zmysłów, uczuć oraz intelektu. Ważne jest zdrowe funkcjonowanie rodziny jako całości. Ten priorytet integralnego spojrzenia na człowieka i rodzinę wyznacza kierunki pracy terapeutycznej i duchowej Centrum.

Na pomoc duchową ofiarowywaną w licheńskim ośrodku składają się Msze św. w intencji trzeźwości, codzienna Koronka do Miłosierdzia Bożego o godz. 15.00 w intencji osób uzależnionych i ich rodzin.

Prowadzona jest też tzw. księga wieczystej i czasowej abstynencji, którą może podpisać każdy, kto zdeklaruje się, że na całe życie lub określony okres wyrzeknie się picia alkoholu. Takie inicjatywy w minionym Roku Miłosierdzia prowadziły niektóre wspólnoty oraz zgromadzenia zakonne, w tym ojcowie jezuici w Łodzi.

Odbywa się też katecheza i ewangelizacja dla przybywających do Lichenia grup pielgrzymkowych z elementami profilaktyki uzależnień i problematyki rodzinnej. Bezcenna jest ponadto abstynencja i świadectwo trzeźwego życia samych pracowników i wolontariuszy w centrum.

Możliwa jest rozmowa z kapłanem znającym problematykę uzależnień i kryzysów życia, spowiedź indywidualna i towarzyszenie duchowe. Prowadzone są rekolekcje, dni skupienia dla wspólnot parafialnych, młodzieżowych oraz środowisk trzeźwościowych oraz poświęcone tej tematyce rekolekcje rodzinne.

Pomoc terapeutyczna polega przede wszystkim na kompleksowym wsparciu osób nadużywających alkoholu, uzależnionych od narkotyków, nikotyny i innych nałogów oraz członków ich rodzin.

Prowadzona jest cykliczna terapia trzeźwiejących alkoholików i ich rodzin. Pomoc udzielana jest także w sytuacjach kryzysowych i to dotyczących różnych zjawisk: alkoholizmu, narkomanii, przemocy domowej, problemów wychowawczych, małżeńskich, ale także oddziaływania sekt, chorób i zaburzeń psychicznych.

Zadaniem licheńskiego centrum jest też wspieranie i motywowanie do leczenia uzależnienia i współuzależnienia oraz informowanie o działalności placówek odwykowych, poradni rodzinnych oraz grup samopomocowych na terenie całego kraju.

Codziennie od godz. 8.00 do 18.00 działa telefon zaufania (dyżur duszpasterza, psychologa, terapeuty, doradcy rodzinnego).

Zainteresowani mogą skorzystać z konsultacji w stworzeniu osobistego planu terapii, tzw. terapii nawrotów czy terapii grupowej dla trzeźwiejących alkoholików i ich rodzin.

Centrum prowadzi zajęcia profilaktyczne w dziedzinie uzależnień dla dzieci i młodzieży, obozy socjoterapeutyczne, szkolenia dla członków gminnych komisji, pracowników socjalnych, nauczycieli. Opracowuje materiały edukacyjne i formacyjne, rozprowadza literaturę dotyczącą problematyki uzależnień.

Działaniu licheńskiego ośrodka towarzyszy ewangelizacyjna praca u podstaw z rodzinami i małżeństwami. Prowadzone jest m.in. duszpasterstwo związków niesakramentalnych, pomoc w rozwiązywaniu kryzysów małżeńskich i nauka wzajemnego dialogu, informowanie o pracy poradni rodzinnych, w zakresie adopcji dzieci i nauki metod naturalnego planowania rodziny.