Wybrano nowego biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów

Kapłan M. Jan Opala, proboszcz parafii w Mińsku Mazowieckim 7 października zostanie konsekrowany na biskupa naczelnego oraz biskupa diecezji warszawsko-płockiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. Zastąpi on bp. M. Karola Babiego, który 11 lutego został odwołany przez Kapitułę Generalną tego Kościoła.

Wyboru nowego biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów dokonała jego Kapituła Generalna. Jej członkowie wybrali dwóch biskupów elektów: kapłana M. Jana Opalę, proboszcza parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku Mazowieckim – został on wybrany na urząd biskupa naczelnego oraz biskupa diecezji warszawsko-płockiej, a także kapłana M. Daniela Mamesa, tytularnego proboszcza parafii pw. Świętej Marii w Paryżu – będzie on biskupem koadiutorem prowincji francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów we Francji.

Kapłan M. Jan Opala sakrę biskupią przyjmie 7 października o godz. 10.00 w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku, natomiast konsekracja biskupa elekta kapłana M. Daniela Mamesa będzie miała miejsce 18 listopada o godz. 15.00 w parafii mariawickiej w Paryżu.

Do 11 lutego urząd biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów i biskupa diecezji warszawsko-płockiej pełnił bp M. Karol Babi. Obradująca we wrześniu kapituła w wydanym komunikacie przekazała, że duchowny ten „doprowadził do wielu przypadków niegospodarności, naruszania procedur finansowych, jednoosobowego podejmowania decyzji finansowych, prowadzenia działań niezgodnych z interesem Kościoła”. Został on między innymi zawieszony w czynnościach biskupich.

Przez ostatnie miesiące Kościołem Starokatolickim Mariawitów zarządzał biskup M. Ludwik Jabłoński. Wybrany na nowego biskupa naczelnego kapłan M. Jan Opala pochodzi z parafii Raszewo k. Wyszogrodu. Urodził się w 1967 r., w 1990 r. został wyświęcony na kapłana. Następnie pracował w mariawickich parafiach w Piasecznie i Lesznie, zaś od 2000 r. był proboszczem w Mińsku Mazowieckim. Był jednym z uczestników styczniowych spotkań ekumenicznych w Płocku, z udziałem wszystkich Kościołów chrześcijańskich działających w tym mieście.

***
Kościół Starokatolicki Mariawitów prawnie działa na terenie Polski i Francji. Według danych GUS z 2019 r. liczył on 22 tys. 691 wyznawców w 36 parafiach. Siedzibą władz tego Kościoła jest Płock, gdzie rezyduje biskup naczelny. Administracyjnie dzieli się na trzy diecezje: warszawsko-płocką, lubelsko-podlaską i śląsko-łódzką. Ma 44 świątynie.

Kościół Starokatolicki Mariawitów jest jednym z siedmiu Kościołów członkowskich Polskiej Rady Ekumenicznej (PRE). Biskup naczelny Kościoła jako jego zwierzchnik z urzędu wchodzi w skład prezydium PRE.

Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 r. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, jakie otrzymała siostra zakonna św. Maria Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 r. w Płocku.

Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitantes)”, co w języku polskim oznacza „Maryi życie (naśladujący)”. Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości, czystości i modlitwy. Pochodzenie nazwy jest, według Marii Franciszki uznawanej przez mariawitów za świętą, nadprzyrodzone.

Po rozłamie z Kościołem rzymskokatolickim, społeczność mariawitów stała się Kościołem, przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów, zmienioną w późniejszych latach na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów, co było wyrazem przynależności do Kościołów starokatolickich zrzeszonych w Unii Utrechckiej. W wydanym 31 października 1967 r. statucie dokonano zmiany nazwy na Kościół Starokatolicki Mariawitów. W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie stosuje się określenie denominacja płocka lub mariawityzm tradycyjny.