Z pokorą i odwagą, w duchu Prymasa Tysiąclecia i Jana Pawła II – tegoroczne pielgrzymki piesze na Jasną Górę

– To czas wielkiej lekcji dostrzegania spraw Bożych i ludzkich z innej perspektywy, pokory, ale i odwagi, otwierania nie tylko drzwi kościołów, ale ludzkich serc – oceniają aspekt duchowy tegorocznych pieszych pielgrzymek ich organizatorzy i uczestnicy. W wymiarze praktycznym najczęściej odmienianym słowem stała się „dezynfekcja”, a wśród intencji błaganie o ustanie epidemii, ale i dziękczynienie tych, którym udało się przezwyciężyć chorobę.

ie tylko zmienione zostały zasady pielgrzymowania czy szlaki, ale także nowy wydźwięk zyskały programy duchowe. Wiele pielgrzymek zaplanowało dziękczynienie za beatyfikację kard. Stefana Wyszyńskiego, jak np. grupa włocławska, łomżyńska, płocka, warszawska paulińska czy lubelska. Ze względu na przesunięcie uroczystości swoje plany musieli zmodyfikować, jednak nie zrezygnowali z pogłębiania nauczania Prymasa Tysiąclecia.

Zdaniem ks. Mirosława Ładniaka, głównego przewodnika Pieszej Pielgrzymki Lubelskiej postawa kard. Wyszyńskiego wciąż jest ważna i może być inspirująca, także dla młodego pokolenia. – Przede wszystkim jego non possumus. Żeby nie pozwalać sobie na przekraczanie pewnych granic, które dziś świat bardzo łatwo przekracza i je ciągle poszerza; chodzi oczywiście o życie moralne. Mamy wiele sytuacji, w których ulegamy emocjom świata i zbyt łatwo usprawiedliwiamy własną grzeszność. Te granice musimy chronić i powalczyć o własna świętość”.

Bp Grzegorz Suchodolski z diec. siedleckiej zwrócił uwagę, że choć koronawirus pokrzyżował plany przygotowań, chociażby do odświętnej formuły jubileuszowego pielgrzymowania z Podlasia, to ważniejsza niż ludzka jest Boża arytmetyka.

Programy duchowe pielgrzymek nawiązywały przede wszystkim pracy programowej roku duszpasterskiego Kościoła w Polsce. Skupiano się na Eucharystii jako centrum życia chrześcijańskiego.

Pielgrzymi szli także w duchu pokuty wynagrodzenia za świętokradztwa i niewierności.

O tym, że krzyż nie może być poniewierany, bo nie może być poniewierana miłość Boga do człowieka mówił w homilii abp Marek Jędraszewski do pielgrzymów arch. krakowskiej.

Metropolita krakowski postawił chrześcijanom za zadanie przede wszystkim troskę, by ocalić tożsamość chrześcijańską, „nie dać się złamać przez żadne ideologie, które chciałyby wyrwać Boga z naszych serc w imię tolerancji i samorealizacji, tworzyć zupełnie nowy świat”. Dobrego świata nie da się urządzić bez Boga, co pokazuje historia ludzkości, świat bez Boga staje się światem przemocy i rozpaczy – przekonywał.

Był też program patriotyczny – 100-lecie Bitwy Warszawskiej. Tak stało się np. w pielgrzymce łomżyńskiej. Piesza Praska Pielgrzymka Rodzin, w tym roku sztafetowa i bez noclegów, z udziałem tylko sześciu kapłanów i bp. Marka Solarczyka, odbyła się w duchu wdzięczności za wiktorię warszawską. Bp Solarczyk jest przekonany, że po stu latach dopełni się cud ocalenia i ratunku dla naszej Ojczyzny.

Robert Rybka, który pielgrzymował z Krakowa wskazał na wielką potrzebę modlitwy za Ojczyznę – Zwłaszcza w obecnej sytuacji. Miejmy nadzieję, ze ta nasza Ojczyzna ostoi się wierze katolickiej, ze pomimo tych trendów, które próbują zmienić bieg naszego życia, że Matka Boża Częstochowska nas ponownie ochroni, ze znowu stanie się cud na Wisłą, może on się już dzieje, że się nie damy, że pomoże nam Maryja zwyciężyć.

Dziękowano za osobę i nauczanie św. Jana Pawła II w stulecie jego urodzin. Tradycyjnie z wielką wdzięcznością za papieża z Polski przyszła pielgrzymka krakowska, do papieskiego programu maryjnego nawiązywała także m.in. pielgrzymka zielonogórsko-gorzowska. Pielgrzymi legniccy rozważali słowa Jana Pawła II o Dekalogu – wskazania z homilii i katechez wygłoszonych podczas pielgrzymki do Ojczyzny w 1991r.

Także dla pielgrzymów, którzy rokrocznie wyruszali do Częstochowy, a w tym roku nie mogli tego uczynić z racji limitów, ograniczeń, zmiany formy pielgrzymki czy wieku był to czas pokornego godzenia się z losem, sprawdzian miłości bliźniego.

– Brak perspektywy pieszego pielgrzymowania na Jasną Górę w wymiarze masowym, jak było to do tej pory, to w tym roku to pewna lekcja pokory i uczenia się przyjmowania rzeczywistości takiej, jaka jest. To też okazja, aby spróbować pomyśleć nad wartością życia z punktu widzenia jego kruchości, przemijalności, cierpienia i choroby – podkreślali pielgrzymi.

Ks. Maksymilian Ślizień, przewodnik jednej z grup elbląskich podkreślił, że tegoroczne pielgrzymowanie było wielką lekcją pokory i zaufania Bogu, zarówno w aspekcie fizycznym, jak i duchowym – Nasze hasło „Bądź wola Twoja” pomagało pątnikom przyjąć niepewny los pielgrzymki, kiedy z powodu codziennych doniesień statystycznych o nowych zachorowaniach, trzeba się było liczyć z możliwością przerwania wędrówki. – Ponadto nocowaliśmy, nie jak zawsze, w gościnnych domach gospodarzy, ale w odosobnionych miejscach, które można łatwo zdezynfekować – wyjaśniał przewodnik.

Zmieniały się także „duchowe czy ewangelizacyjne strategie”. Tak stało się np. 29. Salezjańskiej Pielgrzymce Ewangelizacyjnej. Pielgrzymkę stanowiło w tym roku tylko 5 osób: 3 salezjanów, 1 salezjanka i 1 tzw. pielgrzym pokoju, czyli przedstawiciel młodzieży. – „Było zupełnie inaczej –opowiada ks. Krzysztof Tomeczkowski, salezjanin – Zazwyczaj nasza grupa jest rozśpiewana, głośna. W tym roku było inaczej. Były momenty ciszy, refleksji i zdziwienia. W niektórych miejscach, gdzie przechodziliśmy, pytali: ‘to jest pielgrzymka?’. Codziennie o stałych porach w miejscach noclegowych były modlitewne czuwania w kościołach, jak zauważył salezjanin – refleksyjne, pełne zadumy – „Uderzyliśmy w ducha”. Codziennie były też transmisje na Facebooku na naszym fanpage’u pielgrzymki i w komentarzach było widać, że ludzie też tego potrzebowali, ci, którzy chcieli tu być, a nie mogli”– relacjonował zakonnik.

Z kilku diecezji jako reprezentacja wyszli tylko kapłani i klerycy, tak stało się m.in. w diec. świdnickiej, drohiczyńskiej, rzeszowskiej. Kapłani – pielgrzymi podkreślali, że tegoroczne pielgrzymowanie to także wielka nauka tajemnicy Wieczernika, by w nim trwać, zostawiając strach i lęk, a napełniać się nadzieją, radością i odwagą.

Bp Mirosław Milewski w homilii do pielgrzymów płockich zwrócił uwagę na głód ducha współczesnego człowieka, głód poczucia sensu. – Wielu ludzi buduje świat bez Boga, świat bez sensu i bez wiary, bez potrzeb duchowych. W takim właśnie modnym dziś świecie zanikają zasady moralne i ginie świat wartości. Ludzie stają się niewolnikami rzeczy, produkcji, swoich wyborów. Wiarę w Boga zastępuje się różnymi fałszywymi pseudo-religiami i ideologiami stojącymi w sprzeczności ze zdrowym rozsądkiem” – diagnozował biskup pomocniczy diec. płockiej.

Prosił pielgrzymów, aby po powrocie do domów pomnażali w sobie owoce pielgrzymowania i spotkania z Maryją, troszczyli się o swego ducha, pamiętali o chrześcijańskiej tożsamości.
O. Dariusz Kropacz, paulin z grupy niebieskiej z Torunia zwrócił uwagę, że „generalnie ten czas pokazuje, że w przeżywanej niepewności czasu pandemii jest potrzeba oparcia się o kogoś, kto jest silniejszy, a zawsze silniejszy jest Chrystus i Jego Matka”.