Z Winnicy pielgrzymowali w intencji trzeźwości

W diecezji płockiej odbyła się pierwsza piesza pielgrzymka Krucjaty Wyzwolenia Człowieka – w intencji trzeźwości narodu. Pątnicy wyruszyli z parafii pw. Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych w Winnicy, a doszli do parafii pw. św. Jana Pawła II w Pułtusku. Patronem pielgrzymki, która odbyła się z inicjatywy rejonu pułtuskiego Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie, był św. Jan Paweł II: – Grzechy pijaństwa zwalcza się przez miłość – powiedział organizator pielgrzymki Henryk Kowalczyk, członek Domowego Kościoła, minister rolnictwa.

Uczestnicy pierwszej pieszej pielgrzymki Krucjaty Wyzwolenia Człowieka wyruszyli z parafii pw. Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych w Winnicy, aby przejść do Pułtuska ponad 15 km. Wędrując modlili się, poznali historię i zasady Krucjaty, wysłuchali świadectw osób i konferencji oraz mogli skorzystać z możliwości spowiedzi.

Konferencję wygłosił proboszcz z Winnicy ks. Zbigniew P. Maciejewski. Powiedział w niej między innymi, że podając rękę zniewolonym braciom, należy pamiętać o własnych zniewoleniach, bo jesteśmy „grzesznikami odkupionymi i wyzwolonymi przez Boga”. Gdy człowiek będzie bardziej wolny, będzie mógł łatwiej pomagać innym.

Podkreślił, że w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka ważnym tytułem jest „Chrystus Sługa”. Ten tytuł opisuje całość życia i posłania Jezusa. Chrystus staje się Sługą, aby „uniżyć się do podźwignięcia upadłego człowieka”: – Składając przyrzeczenia abstynencji traktujemy to jako czyn miłości wobec tych, którzy tego nie potrafią. Nasza abstynencja staje się narzędziem wyzwalania. To narzędzie ma dwa wymiary: praktyczny, ale też duchowy. To jest naprawdę istota Krucjaty – zaakcentował duszpasterz.

W Pułtusku pątników powitał ks. kan. Sławomir Stefański, proboszcz parafii pw. św. Jana Pawła II i bijące dzwony kościelne. Na zakończenie pielgrzymki Mszy św. w parafii pw. św. Jana Pawła II w Pułtusku przewodniczył ks. Zbigniew P. Maciejewski.

– Kontekst naszej pielgrzymki każe nam widzieć tutaj ludzi zniewolonych, którzy sami nie mogą się wyzwolić i wołają: „pomóż nam!”. Wołają do nas. To pierwsza sprawa, którą warto przypomnieć – nie GOPS i MOPS, nie urzędy i policja, ale ty i ja jesteśmy odpowiedzialni za trzeźwość członka naszej rodziny czy sąsiada. Za dużo jest oglądania się na innych, spychania na innych, wyręczania się innymi. Zniewoleni wołają „pomóż nam!”. Ciebie wołają – zwrócił się do stu dwóch pielgrzymów.

Organizatorem pierwszej pieszej pielgrzymki Krucjaty Wyzwolenia Człowieka był rejon pułtuski Domowego Kościoła. Cenną częścią pielgrzymki były świadectwa: sześć osób opowiedziało, dlaczego należy do Krucjaty. Motywy były podobne: na przykład choroba alkoholowa w bliskiej rodzinie, potrzeba uporządkowania życia rodzinnego, chęć dania dobrego przykładu dzieciom, a nawet śmierć rodzica, spowodowana przez pijanego kierowcę.

Organizator pielgrzymki Henryk Kowalczyk z rejonu pułtuskiego Domowego Kościoła, posługujący też w diecezjalnej Diakonii Wyzwolenia Ruchu Światło-Życie, a zawodowo minister rolnictwa, jest w Krucjacie wraz z żoną Hanną od 30 lat. Małżeństwo Kowalczyków wychowało trzech synów.

– Obecność w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka pomogła mi uporządkować pewne sprawy, zapewniła trzeźwość synów, dała spokój życia rodzinnego – reasumował współorganizator wydarzenia. – Ważna jest w niej systematyczna modlitwa, miłość drugiego człowieka i ofiara z siebie. Grzechy pijaństwa zwalcza się przez miłość – dodał Henryk Kowalczyk.

W pielgrzymce Krucjaty Wyzwolenia Człowieka przeszło stu dwóch wiernych oraz dwóch księży: ks. Zbigniew P. Maciejewski i ks. Bogdan Kołodziejski, wikariusz parafii w Pułtusku. Wsparcia pielgrzymce udzieliło Pułtuskie Stowarzyszenie Trzeźwości „Świt”.

***
Krucjata Wyzwolenia Człowieka (KWC), to program krzewienia abstynencji zainicjowany przez księdza Franciszka Blachnickiego i Ruch Światło-Życie, ogłoszony 8 czerwca 1979 roku w Nowym Targu w obecności papieża Jana Pawła II. KWC jest programem ewangelizacyjnym, którego założeniem jest uwolnienie człowieka od uzależnień, przede wszystkim od uzależnienia alkoholowego, poprzez zawierzenie Jezusowi Chrystusowi. Celem jest osiągnięcie wolności rozumianej zgodnie z chrześcijańską koncepcją wolności osoby.

Uczestnicy Krucjaty praktykują modlitwę, post i jałmużnę. Modlitwa ofiarowana jest w intencji osób uzależnionych; post oznacza dobrowolną rezygnację z wszelkich napojów alkoholowych, jako wyraz chrześcijańskiej miłości do ludzi uzależnionych; jałmużna zaś jest dawaniem bliźnim tego, czego najbardziej potrzebują (nadziei, troski, czasu). Ideą Krucjaty jest odkrycie ludzkiej i chrześcijańskiej godności i życie według Bożego planu.

Członkowie KWC starają się żyć zgodnie z chrześcijańskimi wartościami i reprezentować je wobec innych starają się żyć jako ludzie wolni, odpowiedzialni za swoje postępowanie dobrowolnie i całkowicie rezygnują ze spożycia alkoholu sprzeciwiając się społecznemu obyczajowi (czy wręcz przymusowi) picia, organizują spotkania towarzyskie i wszelkie uroczystości bez alkoholu podejmują służbę wobec ludzi zniewolonych i uzależnionych – nie tylko przez alkohol.

Przesłanie Krucjaty między innymi wyraża zawołanie Chrystusa „Nie lękajcie się!” wielokrotnie przywoływane przez św. Jana Pawła II. Przypomina ono członkom Krucjaty, że głównym ich zadaniem jest „wyzwalanie ludzi od lęku, który czyni człowieka niewolnikiem”. Uczestnicy Krucjaty odmawiają modlitwę zawierzenia zamieszczoną na deklaracji, której autorem jest ks. Franciszek Blachnicki. Skierowana jest do Niepokalanej Matki Kościoła, pierwszej patronki Krucjaty. Krucjata nazywana jest także Dziełem Niepokalanej Matki Kościoła.

Patronami KWC są też św. Stanisław ze Szczepanowa, św. Maksymilian Maria Kolbe i bł. ks. Jerzy Popiełuszko.