Zabijanie niepełnosprawnych dowodem ułomności ustawy „antyaborcyjnej”

Jest to jeszcze jeden dowód ułomności ustawy, która paradoksalnie nazywa się ustawą „o ochronie płodu ludzkiego” – powiedział KAI prof. Andrzej Szostek słynny etyk z KUL, komentując fakt, że w Polsce wzrasta ilość aborcji dzieci zagrożonych niepełnosprawnością lub nieuleczalna chorobą – w ubiegłym roku było ich 614, o 103 więcej niż w roku poprzednim.

95,8 proc. dzieci poddawanych aborcji w łonie matek, jest zabijana z powodu zagrożenia niepełnosprawnością lub nieuleczalną chorobą.

Zdaniem etyka z KUL wyjątki w polskim ustawodawstwie umożliwiające aborcję dopuszczone są wedle zasady, że „jeśli komuś przewiduje się życie nie w pełni sprawne, to uznaje się to życie za niewarte kontynuacji. Dokonuje się zatem kwalifikacji ludzi w świetle ich sprawności, a nie w świetle tego kim człowiek jako człowiek jest, a jest to bardzo niebezpieczny proceder”.

Po drugie – zaznaczył – podejmując decyzję o zabiciu w łonie matki dziecka zagrożonego niepełnosprawnością lub nieuleczalną chorobą, „dokonuje się zarozumiałego aktu rozstrzygania w imieniu tego dziecka, iż jego życie nie jest warte życia”.

Po trzecie – podkreślił ks. prof. Szostek – jako społeczeństwo pozbawiamy się w ten sposób możliwości „bolesnej, ofiarnej, trudnej oraz wymagającej naszego współczucia możliwości miłości bezinteresownej. Takiej odpowiedzialności, bez której jednak nasze życie staje się coraz bardziej zimne, pozbawione głębszych relacji i rzucone na poszukiwanie maksymalnego komfortu dla siebie”.

„Nie chcę pomniejszać dramatu, jaki wiąże się z chorobą lub niepełnosprawnością, urodzeniem się dziecka ułomnego, ale chcę powiedzieć, że nikt nas nie zapewnił, że życie na tej ziemi będzie komfortowe – powiedział ks. Szostek. – Pójście za daleko w kierunku uczynienia naszego życia wolnym od tego rodzaju utrapień, oznacza jednocześnie pozbycie się możliwości takiego doświadczenia miłości, odpowiedzialności, poświęcenia i wzajemnej wrażliwości”.

Ks. prof. Szostek przyznał, że miał „okazję i szczęście” mieć dość bliskie kontakty z osobami upośledzonymi umysłowo, w tym i głęboko upośledzonymi. A takie właśnie osoby na etapie ich życia prenatalnego są dziś zabijane w świetle polskiego prawodawstwa. „Doświadczyłem jak ci ludzie są bardzo piękni wewnętrznie, niezależnie od stopnia ich zewnętrznej niesprawności. Są bardzo wrażliwi, uczuciowi, pełni różnych talentów i głęboko kochający innych. Obecność takich ludzi bardzo wiele daje społeczeństwu” – powiedział.

„Boleję nad tym – dodał etyk z KUL – uważam, że nie ma możliwości istnienia sensownej ustawy o ochronie życia poczętego, o ile dopuszcza się tego rodzaju wyjątki”.

Ks. Andrzej Szostek jest marianinem, profesorem filozofii, wieloletnim kierownikiem Katedry Etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II, a w l. 1998 – 2004 był rektorem KUL.