Zakonnice mogą być nadzwyczajnymi szafarzami Komunii

Za zgodą biskupa diecezjalnego również siostry zakonne mogą być nadzwyczajnymi szafarzami Komunii świętej wynika ze Wskazań Konferencji Episkopatu Polski – dowiedziała się KAI.

Biskupi polscy obniżyli także wymagania co do wieku kandydatów na nadzwyczajnych szafarzy. Muszą oni mieć przynajmniej 25 lat a nie więcej niż 65. Po dostosowaniu do Episkopat wydał też instrukcję nt. przygotowania i formacji nadzwyczajnych szafarzy.
We „Wskazaniach Konferencji Episkopatu Polski odnośnie do nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej” czytamy, że „Biskupi diecezjalni mogą upoważnić mężczyzn, a także siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego w wieku 25 do 65 lat do posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej”.
Kandydaci muszą cechować się zaangażowaniem w życie Kościoła, wzorowym życiem moralnym oraz poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych. Obniżenie granicy wieku związane jest z dostosowaniem wymogów stawianych kandydatom do postanowień II Synodu Plenarnego.
Z dokumentu biskupów wynika również, że nadzwyczajny szafarz może udzielać Komunii świętej wtedy, gdy liczba księży jest zbyt mała w stosunku do liczby wiernych przystępujących do Komunii. Nadzwyczajni szafarze mogą pomagać kapłanom nie tylko w swojej własnej parafii, ale również na terenie swojej diecezji. Poza diecezją – jedynie za zgodą ordynariusza tej diecezji.
Dokument zaleca, aby szafarz podczas pełnienia posługi w czasie Mszy św. był ubrany w albę. Poza Mszą świętą może nosić „zwykłe ubranie”, choć instrukcja nt. sposobu wykonywania posługi precyzuje, że ma to być ubranie „odświętne i poważne”.
Od sióstr zakonnych nie wymaga się wkładania alb. Jako nadzwyczajne szafarki mogą one posługiwać w swoich habitach, natomiast inne osoby konsekrowane (członkowie instytutów świeckich, dziewice i wdowy konsekrowane – przyp. KAI ) – jak to określają Wskazania – „w swoim stroju”.
Poza posługą w czasie Mszy św. nadzwyczajni szafarze mogą też, za zgodą proboszcza, zanosić Komunię św. chorym i niepełnosprawnym „których odpowiedni stan duchowy jest znany”. Szczegółowa instrukcja wspomina też o takiej możliwości, że w większych parafiach mogą być nadzwyczajni szafarze przeznaczeni wyłącznie do Komunii św. chorych.
Nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej upoważnia do posługi biskup diecezjalny, po wcześniejszej rekomendacji kandydata przez proboszcza. Upoważnienie może być udzielone na okres jednego roku, a następnie przedłużone o kolejny rok. Jedynie w przypadku braci zakonnych – to ich wyższy przełożony ustanawia nadzwyczajnych szafarzy, a następnie zwraca się do biskupa diecezjalnego o udzielenie im pozwolenia na wykonywanie posługi w kościołach danej diecezji.
Formacji kandydatów na nadzwyczajnych szafarzy poświęcony dokument pt. „Modyfikacja instrukcji w sprawie formacji i sposobu wykonywania posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej z dnia 22 czerwca 1991” zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski 18 października 2006 roku na 337 Zebraniu Plenarnym.
Żeby zostać nadzwyczajnym szafarzem należy odbyć odpowiedni kurs przygotowawczy organizowany przez diecezję. O ile program formacyjny może być dostosowywany do lokalnych warunków poszczególnych diecezji to musi uwzględniać teoretyczne i praktyczne szkolenie z liturgiki. Sporo miejsca w dokumencie poświęca się też tzw. stałej formacji szafarzy. Zaleca się, aby uczestniczyli w dniach skupienia lub rekolekcjach, przed upoważnieniem do posługi lub każdorazowym jego przedłużeniem. W ciągu roku mogą uczestniczyć w spotkaniach modlitewno-formacyjnych, zachęca się ich także do wymiany doświadczeń zwłaszcza z dotyczących odwiedzin osób chorych.