Zakroczym – msza św. w 600. rocznicę nadania praw miejskich

O tym, że miasta rozwijają się tam, gdzie ludzie są dla siebie wzajemnie braćmi i gdzie potrafią podnosić się po klęskach mówił bp Piotr Libera w Zakroczymiu w diecezji płockiej. W kościele parafii św. Józefa przewodniczył Eucharystii z okazji 600-lecia nadania miejscowości praw miejskich. W programie jubileuszu znalazło się między innymi odsłonięcie na cmentarzu żydowskim tablicy ku pamięci byłych mieszkańców miasta.

Bp Libera w homilii odwołał się do Psalmu 90: „Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczką”. Powiedział, że Zakroczym z niewielkiej osady rybaków i rolników szybko się rozrósł i stał ważnym punktem na mapie piastowskiej Polski. Wzięli to miejsce pod swoją opiekę „ludzie Boga – benedyktyni”, którzy przybyli jako pierwsi misjonarze do kraju Mieszka i Bolesława. Wiedziano w Gnieźnie i w mogileńskim opactwie, gdzie jest Zakroczym, i wyliczano go wśród osad służących wsparciem dziełu ewangelizacji.

– To tu, w dobie dzielnicowego rozbicia mazowieccy książęta spotykali się na pertraktacje z wielkimi mistrzami krzyżackich mnichów-rycerzy. To tu król Kazimierz Wielki zostawił ślad swojej gospodarskiej ręki i zastając Zakroczym drewnianym, zostawił go murowanym, i przekazał zakroczymski zamek mazowieckiej linii Piastów. I w tym wszystkim była nie tylko ręka ludzka i ludzki zamysł. Nad wszystkim czuwała Boża opatrzność – podkreślił kaznodzieja.

Zaznaczył, że od dziejów Zakroczymia można nauczyć się mądrości, która rodzi się z nieustępliwości, z Bożego uporu, z wytrwałości. Trzeba było tych cnót, aby w tym miejscu wznieść kwitnące miasto i trzeba było tych cnót, aby je utrzymać i po kolejnych doświadczeniach dziejowych podnosić.

– Mądrość Boża wpisana w doświadczenie dziejów uczy nas, że życie rozwija się, że miasta kwitną tam, gdzie ludzie przyjmują siebie nawzajem nie jak niewolników, ale jak braci. Kiedy człowiek na człowieka patrzy z góry, kiedy poniża i udowadnia siłą swoje wydumane wyższe prawa, wtedy rodzić się może tylko krzywda, tylko ból, tylko niesprawiedliwość – powiedział kaznodzieja.

W programie jubileuszu 600-lecia Zakroczymia znalazł się też historyczny pochód na rynku miejskim, przypomnienie historii nadania praw miejskich przez księcia Janusza I w 1422 roku, wręczenie statuetek „Przyjaciel Zakroczymia” i położenie kamienia węgielnego pod budowę ratusza miejskiego. Wydarzeniom na rynku towarzyszył średniowieczny jarmark z rzemieślniczymi stoiskami. Wcześniej na dawnym cmentarzu żydowskim odsłonięto tablicę upamiętniającą dawnych mieszkańców miasta wyznania Mojżeszowego oraz posadzono 600 drzew na 600-lecie Zakroczymia.

***
Wzmianka o Zakroczymiu pojawia się po raz pierwszy w „Falsyfikacie mogileńskim” (dokumencie królewskim z XII wieku, opisującym nadania miejscowości dla klasztorów benedyktynów w Mogilnie). W 1422 roku Książę Janusz I nadał mu prawa miejskie, które następnie zostały potwierdzone w 1488 przez księcia Bolesława IV. Miasto i okolica doświadczyły skutków potopu szwedzkiego, powstania listopadowego i styczniowego, II wojny światowej (obrona Twierdzy Modlin we wrześniu 1939 roku).

W średniowieczu Zakroczym pełnił funkcję stolicy ziemi zakroczymskiej i był siedzibą kasztelanii. Tu książę Janusz I nadawał przywileje m.in. dla Warszawy, a położenie nad Wisłą pozwoliło miastu stać się dość istotnym ośrodkiem handlu solą. Kasztelanem był między innymi Jan Kostka, ojciec św. Stanisława Kostki – głównego patrona diecezji płockiej. W czasie powstania listopadowego, po zajęciu Warszawy przez Rosjan, w refektarzu zakroczymskiego klasztoru odbywały się posiedzenia Rządu i Sejmu Rzeczypospolitej. Obecnie w Zakroczymiu mieszka ponad 3 tysiące osób. Burmistrzem miasta jest Artur Ciecierski.