25-lecie posługi biskupa seniora Wacława Świerzawskiego

Bp senior Wacław Świerzawski obchodzi w tym roku 25-lecie posługi biskupiej. Uroczystości odbyły się 29 kwietnia w Zawichoście podczas jubileuszowej Eucharystii, której przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz.

Msza św. koncelebrowana była w kościele św. Jana Chrzciciela przez biskupa seniora Edwarda Frankowskiego oraz wielu kapłanów z diecezji sandomierskiej i archidiecezji krakowskiej. Na jej początku ks. Roman Janiec, kanclerz kurii sandomierskiej odczytał przesłanie od papieża Franciszka nadesłane do biskupa Jubilata.

„Okazał się on bowiem Pasterzem prawym i wiernym, godnym imienia Apostoła Jezusa Chrystusa. Publicznie wyrażamy mu więc wyrazy podziękowania i z głębi serca udzielamy Apostolskiego błogosławieństwa, jako rękojmi łaski płynącej z nieba, prosząc jednocześnie o wzajemną modlitwę” – napisał papież Franciszek w przesłanym liście.

Bp Krzysztof Nitkiewicz przekazując bp. Wacławowi Świerzawskiemu życzenia od nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Salvatore Pennacchio, od siebie podkreślił, że 25 lat biskupstwa Jubilata, to czas, w którym prowadził on Kościół sandomierski, następnie wspierał modlitwą apostolat swoich następców, a od pewnego czasu towarzyszy wspólnocie diecezjalnej przez milczenie naznaczone chorobą.

– Związane z choroba ograniczenia nie oznaczają bynajmniej bezczynności lecz głębsze zjednoczenie z Chrystusem. Dlatego nie trzeba budować wokół Jubilata legendy, ani przypisywać mu rzeczy, których nie jest dzisiaj w stanie uczynić. Zrobił w swoim życiu wystarczająco dużo, łącznie z propagowaniem nowych form życia wspólnotowego, więc skoncentrujmy się na otoczeniu go miłością, tym bardziej, że nieobce było mu również doświadczenie Ogrójca i Kalwarii – podkreślał hierarcha sandomierski.

Zdaniem ordynariusza, taki jest zresztą los każdego pasterza, nawet jeśli ostatecznie zostanie nazwany „dobrym pasterzem”.

– Pomimo tego, wspólnota Kościoła, z którą biskup zostaje zaślubiony, stanowi jego najbliższą rodzinę i dom. Wymaga różnorodnych wyrzeczeń, ale zgodnie z obietnicą Pana Jezusa daje stokroć więcej i w życiu obecnym i wiecznym. Ta wspólnota diecezjalna dziękuje dzisiaj Bogu za biskupa Wacława i prosi o potrzebne dla niego łaski – wskazywał bp Krzysztof Nitkiewicz.

We wspólnej modlitwie uczestniczyli: Agata Wojtyszek, wojewoda świętokrzyski, Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Wawelskiej, którego założycielem jest biskup jubilat, przedstawiciele wspólnot zakonnych, ruchów i stowarzyszeń katolickich z diecezji, seminarzyści oraz wielu diecezjan i przyjaciół, którzy przekazali biskupowi Jubilatowi podziękowania oraz życzenia.

Bp Wacław Świerzawski urodził się 14 maja 1927 w Złoczowie. Podczas okupacji kształcił się w średniej szkole handlowej, a także pobierał nauki na tajnych kompletach w liceum humanistycznym, uzyskując w 1944 r. świadectwo dojrzałości. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie, które od 1945 r. było przymusowo przeniesione do Kalwarii Zebrzydowskiej. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 11 grudnia 1949 r. w Kalwarii Zebrzydowskiej.

W latach 1949–1950 pomagał w pracy duszpasterskiej w Nysie, dokąd zostali przesiedleni jego rodzice. W latach 1950–1952 pracował jako wikariusz w parafii św. Wojciecha w Cieszanowie. W latach 1952–1957 był kapelanem sióstr dominikanek w Zielonce koło Warszawy, a w latach 1957–1964 duszpasterzem akademickim przy kolegiacie św. Anny w Krakowie. W latach 1968–1989 pełnił funkcję rektora kościoła św. Marka w Krakowie.

Przy kościele św. Marka otworzył ośrodki duszpasterstwa liturgicznego i duszpasterstwa akademickiego dla studentów Papieskiej Akademii Teologicznej, zorganizował katechumenat i reaktywował Bractwo św. Zofii. Założył świeckie instytuty: Wspólnotę Przenajświętszej Trójcy (1956) i Wspólnotę Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla (1971), a także zgromadzenie jadwiżanek wawelskich (1990).

W Episkopacie Polski został w 1975 r. członkiem Komisji ds. Uchwał Soboru Watykańskiego II, a w 1980 Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego. W 1979 otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości. W latach 1988–1992 sprawował urząd rektora Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.

Decyzją papieża Jana Pawła II został mianowany 25 marca 1992 r. biskupem diecezjalnym diecezji sandomierskiej. 28 kwietnia 1992 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu.

Konsekrował go abp Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, w asyście abp. Ignacego Tokarczuka, metropolity przemyskiego, abp. Bolesława Pylaka, metropolity lubelskiego, i abp. Mariana Jaworskiego, metropolity lwowskiego. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Apostolus Iesu Christi” (Apostoł Jezusa Chrystusa).

Jako ordynariusz podjął w diecezji wiele inicjatyw dotyczących struktur i duszpasterstwa, takich jak powołanie ośrodka Caritas, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Akcji Katolickiej.

Otworzył Dom Rekolekcyjny w Radomyślu nad Sanem, Katolicki Dom Kultury Arka w Racławicach i Liceum Katolickie im. św. Jadwigi Królowej w Sandomierzu. Przeprowadził II Synod Diecezji Sandomierskiej.

W ramach prac Episkopatu Polski był przewodniczącym Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (1994–2001), a ponadto zasiadał w Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego (1994–2001) i w Radzie Naukowej (1997–2001). W 1994 został członkiem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

Dnia 7 października 2002 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa sandomierskiego. Od tego momentu mieszka w Zawichoście.

*Notka biograficzna pochodzi z Wikipedii, licencja CC-BY-SA 3.0; autorzy.