Zdelegalizowano „szybkie” rozwody muzułmańskie

Lok Sabha – izba niższa parlamentu Indii – uznała za sprzeczną z prawem praktykę szybkich lub „krótkich” rozwodów muzułmańskich, zwanych „potrójny talaq”. Za ustanowieniem nowej normy głosowało 27 grudnia 245 posłów, a 11 było przeciw. Obecnie projekt nowego prawa trafi do izby wyższej – Rajya Sabha, która prawdopodobnie ostatecznie je zatwierdzi.

Nowe przepisy, zatytułowane „Kobiety Muzułmańskie (Ochrona Praw Małżeńskich). Ustawa 2018” (Muslim Women [Protection of Rights on Marriage]. Bill 2018), przewidują karę do 3 lat więzienia dla tych małżonków muzułmańskich, którzy porzucają swe żony nawet na podstawie oświadczenia przesłanego telefonem komórkowym.

Przedstawiając projekt nowego prawa minister sprawiedliwości Indii Ravi Shankar Prasad podkreślił, że nie jest ono wymierzone w jakąkolwiek wspólnotę religijną. „W ustawie nie ma polityki. Chodzi wyłącznie o człowieczeństwo i sprawiedliwość” – zapewnił.

Indie są jednym z nielicznych państw świata, w których ciągle jeszcze obowiązuje ustawodawstwo islamskie w sprawie małżeństwa z 1937. Tamtejsze kobiety od dawna skarżyły się, że praktyka rozwodu słownego stanowi poważną dyskryminację, pozostawiając je we władzy kaprysów ich małżonków. Często rozwodzą się oni ze swymi żonami, wypowiadając trzykrotnie słowo „talaq” (rozwód) i to wystarcza, aby rozwiązać związek małżeński.

Walka z tym słownym rozwodem była inicjatywą muzułmanek należących do stowarzyszenia Bharatiya Muslim Mahila Andolan. W 2016 postanowiło ono rzucić wyzwanie islamskiemu systemowi małżeńskiemu, przedstawiając odpowiednią prośbę (podpisaną przez 50 tys. kobiet) w Sądzie Najwyższym Indii. W orzeczeniu, wydanym w sierpniu 2017, sędziowie uznali praktykę „krótkich” rozwodów za niekonstytucyjną, pozostawiając jednak określenie całego zagadnienia w rękach parlamentu.

W grudniu tegoż roku izba niższa zdelegalizowała tę praktykę, przewidując jednocześnie karę więzienia dla winnych naruszenia tego zakazu. We wrześniu br., ze względu na opóźnienie procesu ustawodawczego, rząd przejął inicjatywę, wydając dekret, który 27 bm. nabrał mocy prawnej dzięki decyzji parlamentu.