Zmarł Czesław Miłosz

Dziś przed godziną 12 zmarł w swoim mieszkaniu Krakowie wybitny poeta i noblista Czesław Miłosz. Miał 93 lata. Odszedł zaopatrzony najświętszymi sakramentami.

Był jednym z najwybitniejszych polskich poetów, prozaikiem, eseistą, historykiem literatury, tłumaczem, laureatem literackiej Nagrody Nobla w 1980 r. i Nagrody NIKE’98.

Urodził się 30 czerwca 1911 roku w Szetejniach na Litwie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego. Debiutował w 1930 roku ogłaszając wiersze w piśmie „Alma Mater Vilnensis”. Był współzałożycielem literackiej grupy „Żagary”, działał też w Akademickim Klubie Włóczęgów. Za twórczość poetycką został wyróżniony w 1934 roku nagrodą im. Filomatów.

Po studiach przez rok przebywał we Francji na stypendium Funduszu Kultury Narodowej. W 1936-tym nawiązał współpracę z rozgłośnią wileńską Polskiego Radia. Związany ze środowiskiem awangardy literackiej publikował wiersze w „Pionie”, „Kwadrydze”,”Ateneum” i „Skamandrze”.

Od 1940 roku Miłosz mieszkał w Warszawie. Współpracował z podziemnymi wydawnictwami publikując wiersze i eseje pod pseudonimem Jan Syruć. Od grudnia 1945-go pracował w dyplomacji, początkowo w konsulacie polskim w Nowym Jorku, a następnie jako attache kulturalny w Waszyngtonie. W służbie dyplomatycznej pozostawał do 1950 roku, pełniąc między innymi funkcję pierwszego sekretarza ambasady PRL w Paryżu.

Dzięki wstawiennictwu jednego z dygnitarzy, poeta wyjechał do Paryża, gdzie poprosił władze francuskie o azyl polityczny. Miłosz zamieszkał w Maisons-Lafitte, znajdując oparcie w paryskiej „Kulturze”. W 1953 roku opublikował swoją najgłośniejszą książkę polityczną – „Zniewolony umysł”. W następnych latach powstały: „Dolina Issy” „Traktat poetycki” „Rodzinna Europa”, oraz liczne eseje, wiersze i przekłady.

W 1960 roku Miłosz osiadł na stałe w Stanach Zjednoczonych. Przez ponad 20 lat wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley.

W 1980 roku Czesław Miłosz otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. W związku z tym wyróżnieniem, w Polsce po raz pierwszy od 1945 roku zostały wydane jego poezje. Rok później Miłosz odwiedził Polskę. Otrzymał doktorat honorowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odwiedził też Gdańsk, gdzie spotkał się z przywódcami „Solidarności”.

W 1982 roku ukazał się jego „Hymn o Perle” wydany w Paryżu i wkrótce w Polsce. Potem były: „Nieobjęta ziemia” – 1984, „Zaczynając od moich ulic” – 1985 oraz „Kroniki” wydane w 1988 w roku w Znaku i „Metafizyczna pauza” – także w Znaku, w 1989-tym.

W tym samym roku Miłosz ponownie odwiedził Polskę, otrzymuje doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Odtąd przyjeżdżał do kraju coraz częściej, aż Kraków stał się jego kolejnym domem. W latach 90-tych poeta nawiązał współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”.

W 1992 roku Czesław Miłosz otrzymał honorowe obywatelstwo Litwy, a trzy lata później został odznaczony Orderem Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina. W 1994 roku otrzymał najwyższe polskie odznaczenie – Order Orła Białego.