Światowej sławy kompozytor Henryk Mikołaj Górecki zmarł 12 października w Katowicach. Od września przebywał w szpitalu. Miał 77 lat.

Prof. Górecki to jeden z najpopularniejszych w świecie polskich muzyków współczesnych. Jego najbardziej znanym utworem jest III Symfonia Pieśni Żałosnych, która wywołała olbrzymią falę entuzjazmu w Wielkiej Brytanii i USA, zajmując przez wiele tygodni pierwsze miejsca na listach rankingowych nagrań muzyki klasycznej. Prof. Górecki przez wiele lat był wykładowcą, a później także rektorem katowickiej Akademii Muzycznej.

W październiku br. kompozytor został odznaczony najwyższym odznaczeniem państwowym – Orderem Orła Białego. Papież Benedykt XVI w 2009 r. wyróżnił Henryka Mikołaja Góreckiego najwyższym odznaczeniem papieskim przyznawanym osobom świeckim – Orderem św. Grzegorza Wielkiego. Natomiast w 2003 r. otrzymał on nagrodę „Lux ex Silesia” (Światło ze Śląska).

Henryk Mikołaj Górecki urodził się 6 grudnia 1933 r. w Czernicy k. Rybnika. Regularną naukę muzyki rozpoczął w 1952 r. w Średniej Szkole Muzycznej w Rybniku na wydziale instruktorsko-pedagogicznym. Następnie studiował kompozycję w klasie Bolesława Szabelskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. 27 lutego 1958 r. odbył się koncert kompozytorski Góreckiego, pierwszy w historii tej uczelni studencki koncert monograficzny – wykonano wówczas po raz pierwszy pięć jego utworów. W tym samym roku zadebiutował na II Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, gdzie wykonano jego Epitafium op. 12 na chór mieszany i zespół instrumentalny. Dzięki temu utworowi Górecki zyskał opinię jednego z najbardziej radykalnych kompozytorów awangardowych w Polsce. W 1960 r. ukończył studia, otrzymując dyplom z najwyższym odznaczeniem. Tego samego roku jego Monologhi op. 16 na sopran i trzy grupy instrumentalne zdobyły I nagrodę na Konkursie Młodych Kompozytorów Związku Kompozytorów Polskich. W 1961 r. Górecki działał na polu muzycznym w Paryżu, gdzie jego I Symfonia „1959” op. 14 (1959) zdobyła I nagrodę na II Biennale Młodych.

Od 1965 r. Górecki pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, od 1968 r. jako wykładowca, od 1972 r. – na stanowisku docenta, uczył czytania partytur, instrumentacji i kompozycji. W 1975 r. został rektorem katowickiej uczelni muzycznej i pełnił tę funkcję przez 4 lata. W 1977 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Lata te przyniosły Góreckiemu wiele sukcesów na polu muzyki: w 1967 r. jego Refren op. 21 na orkiestrę zajął III miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu, w 1968 r. Kantata op. 26 na organy zdobyła I nagrodę na Szczecińskim Konkursie Kompozytorskim, w 1973 r. Ad Matrem op. 29 na sopran solo, chór mieszany i orkiestrę uzyskała I nagrodę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu.

Światowej sławy kompozytor Henryk Mikołaj Górecki zmarł dziś w Katowicach. Od września przebywał w szpitalu. Miał 77 lat.

Prof. Górecki to jeden z najpopularniejszych w świecie polskich muzyków współczesnych. Jego najbardziej znanym utworem jest III Symfonia Pieśni Żałosnych, która wywołała olbrzymią falę entuzjazmu w Wielkiej Brytanii i USA, zajmując przez wiele tygodni pierwsze miejsca na listach rankingowych nagrań muzyki klasycznej. Prof. Górecki przez wiele lat był wykładowcą, a później także rektorem katowickiej Akademii Muzycznej.

W październiku br. kompozytor został odznaczony najwyższym odznaczeniem państwowym – Orderem Orła Białego. Papież Benedykt XVI w 2009 r. wyróżnił Henryka Mikołaja Góreckiego najwyższym odznaczeniem papieskim przyznawanym osobom świeckim – Orderem św. Grzegorza Wielkiego. Natomiast w 2003 r. otrzymał on nagrodę „Lux ex Silesia” (Światło ze Śląska).

Henryk Mikołaj Górecki urodził się 6 grudnia 1933 r. w Czernicy k. Rybnika. Regularną naukę muzyki rozpoczął w 1952 r. w Średniej Szkole Muzycznej w Rybniku na wydziale instruktorsko-pedagogicznym. Następnie studiował kompozycję w klasie Bolesława Szabelskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. 27 lutego 1958 r. odbył się koncert kompozytorski Góreckiego, pierwszy w historii tej uczelni studencki koncert monograficzny – wykonano wówczas po raz pierwszy pięć jego utworów. W tym samym roku zadebiutował na II Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, gdzie wykonano jego Epitafium op. 12 na chór mieszany i zespół instrumentalny. Dzięki temu utworowi Górecki zyskał opinię jednego z najbardziej radykalnych kompozytorów awangardowych w Polsce. W 1960 r. ukończył studia, otrzymując dyplom z najwyższym odznaczeniem. Tego samego roku jego Monologhi op. 16 na sopran i trzy grupy instrumentalne zdobyły I nagrodę na Konkursie Młodych Kompozytorów Związku Kompozytorów Polskich. W 1961 r. Górecki działał na polu muzycznym w Paryżu, gdzie jego I Symfonia „1959” op. 14 (1959) zdobyła I nagrodę na II Biennale Młodych.

Od 1965 r. Górecki pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, od 1968 r. jako wykładowca, od 1972 r. – na stanowisku docenta, uczył czytania partytur, instrumentacji i kompozycji. W 1975 r. został rektorem katowickiej uczelni muzycznej i pełnił tę funkcję przez 4 lata. W 1977 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Lata te przyniosły Góreckiemu wiele sukcesów na polu muzyki: w 1967 r. jego Refren op. 21 na orkiestrę zajął III miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu, w 1968 r. Kantata op. 26 na organy zdobyła I nagrodę na Szczecińskim Konkursie Kompozytorskim, w 1973 r. Ad Matrem op. 29 na sopran solo, chór mieszany i orkiestrę uzyskała I nagrodę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu.