Zmarł kard. Ignace Moussa I Daoud

Dziś rano zmarł w Rzymie w wieku 81 lat emerytowany prefekt Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, kard. Ignace Moussa I Daoud. Był on także emerytowanym patriarchą Antiochii obrządku syryjskiego.

W telegramie kondolencyjnym wystosowanym na ręce obecnego zwierzchnika katolików obrządku syryjskiego, patriarchy Ignace’a Youssifa III Younana Benedykt XVI zapewnił o swej łączności z wszystkimi wiernymi Kościoła katolickiego obrządku syryjskiego, bliskimi zmarłego purpurata i wszystkimi ogarniętymi żałobą. Podkreślił, że w okresie, kiedy Kościół świętuje Zmartwychwstanie Pańskie pamięta szczególnie o przeżywających trudne chwile chrześcijanach mieszkających na Bliskim Wschodzie. Ojciec Święty zapewnia także o swej modlitwie w intencji zmarłego purpurata. Uroczystości pogrzebowe kard. Ignace’a Moussy I Daouda odbędą się w najbliższy wtorek, 10 kwietnia o godz. 17.00 w bazylice watykańskiej.

Przyszły kardynał urodził się 18 września 1930 w miejscowości Meskané na terenie archieparchii (archidiecezji) Homs, Hama i Nabk dla katolików syryjskich (północna Syria). Na chrzcie otrzymał imiona Basile Moussa. Kształcił się w seminariach i szkołach swego Kościoła w Jerozolimie i Libanie oraz na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 października 1954, po czym pracował duszpastersko w katolickim Kościele syryjskim, a w latach 1960-64 kontynuował studia w Rzymie. W latach 1965-70 był osobistym sekretarzem patriarchy syryjskiego i pracował w trybunale patriarszym w Bejrucie.

2 lipca 1977 Syryjski Katolicki Synod Patriarszy, zebrany w libańskim mieście Charfet, mianował go biskupem Kairu dla katolików syryjskich; decyzję tę potwierdził 22 tegoż miesiąca Paweł VI, a sakrę nowy biskup przyjął w dniu swych 47 urodzin – 18 września 1977 w tymże Charfecie. Zgodnie ze zwyczajem w swym Kościele mienił wówczas swe pierwsze imię na Ignace. W 17 lat później – 1 lipca 1994 Synod Patriarszy powołał go na zwierzchnika jego rodzimej archieparchii, postanowienie to zatwierdził 6 tegoż miesiąca Jan Paweł II. Po dalszych 4 latach – 13 października 1998 Synod wybrał go na patriarchę antiocheńskiego Syryjczyków, co papież potwierdził w tydzień później, udzielając mu tzw. „ecclesiastica communio” – komunii kościelnej.

W ten sposób 58-letni wówczas hierarcha stanął na czele katolików syryjskich – ok. 130-tysięcznej rzeszy wiernych, należących do antiocheńskiej tradycji liturgicznej i uznających zwierzchnictwo papieża.

Swój nowy urząd sprawował zresztą niedługo, gdyż już 25 listopada 2000 r. Ojciec Święty powołał patriarchę na stanowisko prefekta Kongregacji Kościołów Wschodnich, a na konsystorzu 21 lutego 2001 włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. Patriarcha syryjski był pierwszym zwierzchnikiem katolickiego Kościoła wschodniego, który stanął na czele tego urzędu kurialnego, zajmującego się tą grupą wiernych. Jego prefekt jest ponadto z urzędu wielkim kanclerzem Papieskiego Instytutu Wschodniego.

Objęcie stanowiska w Watykanie oznaczało konieczność ustąpienia z urzędu w swym Kościele, ale nowy prefekt poprosił papieża o zgodę na pozostawienie tytułu patriarchy. Ojciec Święty zgodził się i po wyborze nowego patriarchy w lutym 2001 Syryjski Kościół Katolicki miał – po raz pierwszy w swych dziejach – dwóch patriarchów, a od stycznia 2009 nawet trzech, gdyż dwóch to emeryci.

Biskup, arcybiskup i w końcu kard. Daoud brał czynny udział w różnych ważnych wydarzeniach kościelnych, np. w obradach Synodu Biskupów czy w spotkaniach międzykościelnych. w kwietniu 2005 wziął udział w konklawe, które wybrało kard. Josepha Ratzingera na papieża. W grudniu 2006 był delegatem Benedykta XVI na uroczystość udzielenia papieskiej zgody na wybór nowego katolickiego patriarchę aleksandryjskiego koptów.

Z urzędu prefekta Kongregacji ustąpił 9 czerwca 2007, w wieku prawie 77 lat.

Po śmierci kard. Ignace’a Moussy I Daouda Kolegium Kardynalskie liczy 211 członków, z których 88 ma 80 i więcej lat, w tym 4 mianowanych przez Pawła VI, 68 – przez Jana Pawła II i 16 – przez Benedykta XVI. Wśród 123 purpuratów, mających jeszcze prawa wyborcze, 60 mianował Jan Paweł II, a 63 – Benedykt XVI. Najstarszymi kardynałami są dwaj Włosi: Ersilio Tonini, ur. 20 lipca 1914 i Fiorenzo Angelini, ur. 1 sierpnia 1916, a najmłodszymi – Rainer Maria Woelki z Niemiec, ur. 18 sierpnia 1956 i Willem Eijk z Holandii, ur.22 czerwca 1953. Najdłuższy staż kardynalski ma Brazylijczyk Eugênio de Araújo Sales (ur. 8 XI 1921), kreowany kardynałem 28 czerwca 1969.