Zmarł o. prof. Mieczysław Albert Krąpiec

Ojciec prof. Mieczysław Albert Krapiec, były rektor KUL, twórca Lubelskiej Szkoły Filozofii Klasycznej, zmarł nagle 9 maja rano. Miał niespełna 87 lat. Zmarł w swoim mieszkaniu w lubelskim klasztorze ojców dominikanów.

O. Mieczysław Albert Krąpiec OP był wieloletnim profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i jego rektorem w latach 1970-1983. Wybitny filozof metafizyk, jego prace tłumaczone były na wiele języków, jednocześnie był doskonałym organizatorem i obrońcą uczelni w trudnych czasach i wychowawcą kilku pokoleń polskiej inteligencji.

Dominkanin o. Mieczysław Albert Krąpiec był głównym twórcą tomistycznej Lubelskiej Szkoły Filozoficznej. Opracował podstawowe zagadnienia kultury, takie jak: metafizyka, filozofia człowieka, filozofia polityki i teoria poznania. Był nie tylko wybitnym komentatorem filozofii św. Tomasza z Akwinu, ale także twórcą oryginalnej, współczesnej filozofii realistycznej. Był przekonany, że od właściwego rozumienia kim jest człowiek zależy wartość współczesnej kultury. Uważał, że upowszechnianie realizmu filozoficznego jest najlepszym lekarstwem na postmodernistyczne bolączki naszej kultury

Ojciec prof. dr hab. Mieczysław Albert Krąpiec urodził się 25 maja 1921 roku w Berezowicy Małej k. Zbaraża na Podolu. Przed wybuchem II wojny światowej wstąpił do dominikanów. Śluby wieczyste złożył w 1943 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1945 roku w Krakowie. Studia kontynuował w KUL i na Papieskim Uniwersytecie Św. Tomasza „Angelicum” w Rzymie. W latach 1946-54 wykładał filozofię w Kolegium OO. Dominikanów w Krakowie, a od 1951 był pracownikiem Wydziału Filozofii KUL.

W 1968 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Pięciokrotnie wybierany rektorem KUL, pełnił tę funkcję w latach 1970- 1983. W tym czasie doprowadził m.in. do reaktywowania kilku kierunków uniwersyteckich: filologii romańskiej i angielskiej, prawa oraz Wydziału Nauk Społecznych. Z jego inspiracji uniwersytet podjął wydawanie monumentalnej Encyklopedii Katolickiej.

Był także członkiem wielu polskich i światowych instytucji naukowych – m.in. Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Papieskiej Akademii św. Tomasza w Rzymie, był inicjatorem powołania Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu. Otrzymał doktoraty honoris causa m.in. Papieskiego Instytutu Badań Średniowiecznych w Toronto i Katolickiego Uniwersytetu w Louvain.

Określenia „Lubelska Szkoła Filozoficzna” i uprawiana w niej filozofia klasyczna stały się popularne zarówno w kraju jak i za granicą dzięki publikacjom o. Krąpca. Jego dorobek naukowo-badawczy liczy ponad 30 pozycji książkowych, z których wiele zostało przełożonych na język angielski, francuski, rosyjski oraz ok. 250 studiów i artykułów. Do najważniejszych prac należą: „Teoria analogii bytu”, „Realizm ludzkiego poznania”, „Dlaczego zło?”, „Z teorii metodologii metafizyki” (wspólnie z ks. prof. Stanisławem Kamińskim), „Struktura bytu”, „Metafizyka”, „Arystotelesowska koncepcja substancji”, „Ja – człowiek. Zarys antropologii filozoficznej”. Najważniejszym jego dziełem, nad którym pracował była ośmiotomowa Powszechna Encyklopedia Filozofii.

Uczniowie o. Krąpca pracują na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Polsce. Wśród najwybitniejszych można wymienić: s. prof. Zofię Zdybicką , bp. prof. Bronisława Dembowskiego i ks. prof. Andrzeja Maryniarczyka.