Znany ateista Richard Dawkins uważa siebie za „kulturowego chrześcijanina”

Znany ateista i biolog-ewolucjonista Richard Dawkins w wywiadzie dla ogólnobrytyjskiej stacji radia mówionego LBC 31 marca kilkakrotnie określał się jako „kulturowy chrześcijanin”. Wprawdzie nadal nie wierzy on „w ani jeden dogmat chrześcijański”, to jednocześnie przerażają go rosnące wpływy islamu w Anglii, który „promuje Ramadan zamiast Wielkanocy na Oxford Street”  i rozpoczyna budowę „6000 nowych meczetów”.

Rodzi w nim lęk również „fundamentalnie wrogie nastawienie” Koranu i Hadisów (zapisów wypowiedzi i życia Mahometa, będących drugim po Koranie źródle muzułmańskiej moralności i prawa) do kobiet. Zdaniem naukowca chrześcijaństwo, przeciwnie, jest religią „przyzwoitą” (decent) i stosunkowo „łagodną” (benign),  w której etosie czuję się „jak we własnym domu”.

Uważany dotychczas za jednego z „czterech jeźdźców ateistycznej Apokalipsy” (pozostali to Sam Harris, Christopher Hitchens i Daniel Dennett) 83-letni obecnie Dawkins udzielił 31 marca dość oryginalnego wywiadu dziennikarce LBC Rachel Johnson. I choć zapierał się, że „nie wierzy w prawdy chrześcijańskie”, ciągle powracał do niemal utopijnej, jeśli nie dziecięcej wizji „chrześcijańskiego kraju, jakim jest Anglia”.

Autor słynnej książki „Bóg Urojony” (wyd. polskie w 2007) oświadczył: „nie jestem co prawda wierzący, ale (moim zdaniem) należy oddzielić dwie sprawy: bycie «wierzącym» i bycie «chrześcijaninem kulturowym». Uwielbiam pieśni i hymny chrześcijańskie, a zwłaszcza kolędy, w których czuję się jakbym był we własnym domu. Ten chrześcijański etos oznacza dla mnie, że jesteśmy krajem chrześcijańskim”.

Odnosząc się do zjawiska malejącej liczby chrześcijan Dawkins oświadczył: „wcale nie cieszyłbym się, gdybyśmy utracili te nasze katedry i pełne uroku kościoły parafialne”. Wyraził pogląd, iż chrześcijaństwo jest „religią przyzwoitą” i ogólnie rzecz biorąc „miłosierną” i dodał, że byłoby naprawdę czymś strasznym zamieniać ją na jakąś inną. Szczególnie obawia się on rosnących wpływów islamu w Europie, w którym nie podoba miu się m.in „fundamentalnie zły” stosunek do kobiet. Przyznał, że „w chrześcijaństwie kobiety też bywały źle traktowane, ale w islamie widać wprost wrogie nastawienie do nich”. W tym kontekście Dawkins przytoczył słynne powiedzenie brytyjskiego pisarza i poety Hilaire Belloca (1870-1953), że „lepiej jest trzymać się tego, co nas pielęgnuje niż tego, co może okazać się o wiele gorsze”.

Richard Dawkins, właściwie Clinton Richard Dawkins urodził się 26 marca 1941 w Nairobi w Kenii. Z wykształacenia jest zoologiem, etologiem, ewolucjonistą i publicystą. Do końca 2008 był profesorem katedry Public Understanding of Science (Publiczne rozumienie nauki) na Uniwersytecie Oksfordzkim.

Jest teoretykiem ewolucji biologicznej. W wydanej w 1976 książce „Samolubny gen” opisał koncepcję ewolucji, w której jednostką doboru naturalnego jest gen. Wprowadził tam również pojęcie memu jako kulturowego odpowiednika genu oraz zainicjował powstanie memetyki. W 1982 w książce „Fenotyp rozszerzony” dowodził, że działanie fenotypu nie ogranicza się do ciała danego organizmu, ale rozciąga się na środowisko, włączając w to także ciała innych istot. Poza tym Dawkins jest antyteistą, działa w ruchu „The Brights” oraz rozpoczął akcję „Out Campaign”.

Jest krytykiem religii instytucjonalnej, zwłaszcza chrześcijaństwa, judaizmu i islamu. Krytykuje religię jako „niebezpieczny nonsens, który uczy wrogości wobec innych ludzi”. Po zamachach na World Trade Center i Pentagon 11 września 2001 wezwał do ostrzejszej krytyki światopoglądów religijnych: „Skończmy wreszcie z tym cholernym szacunkiem!”.
Dawkins krytykuje również kreacjonizm, wiarę w zjawiska nadprzyrodzone i w tzw. medycynę alternatywną. Wspiera Great Ape Project – ruch, który postawił sobie za cel wywalczenie niektórych praw dla wszystkich hominidów (człowiekowatych).

Jest doktorem honoris causa uniwersytetów: Westminster, Durham, Hull i Walencji a także laureatem l Nagrody Literackiej „Los Angeles Times” (1987) oraz Srebrnego Medalu Londyńskiego Towarzystwa Zoologicznego (1989). Czasopismo „Prospect” umieściło go na trzecim miejscu na liście najwybitniejszych współczesnych intelektualistów znanych szerokiej publiczności (wyprzedzili go Noam Chomsky i Umberto Eco).